Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Op zekeren avond het was dezelfde, waarop Geoffrey en Honoria hun brieven aan Beatrice op de post hadden gedaan zou ieder, die een blik had kunnen slaan in de kleine kamer op Bryngelly Castle, die den eigenaar tot alles, behalve tot slapen, diende, getuige geweest zijn van een zonderling schouwspel. Owen Davies liep heen en weer met snelle schreden, wilde oogen en verwarde haren.
Geoffrey kon het niet langer uithouden. De waarheid is altijd scherper als zij uit een kindermond komt. Met een haastig goeden nacht snelde hij de kamer uit. In de kleine gezelschapskamer vond hij Lady Honoria, zeer net gekleed, en ook haar vriend, die Dunstan heette.
"Dat is zijn vrouw," zeide er een, en men maakte ruimte om haar door te laten. "Waarom blijft zij niet bij hem?" vroeg een vrouw, op hoorbaren toon. "Als het mijn man was, zou ik een uur lang bij hem gebleven zijn om hem te omhelzen." "Ja, je zoudt hem met je omhelzingen gesmoord hebben." gaf iemand haar ten antwoord. Lady Honoria liep door.
Hij wilde haar rijkdom laten zwelgen, evenals Koningin Tomyris, in de ure harer zegepraal, den dooden Cyrus menschenbloed deed zwelgen. Het was een zonderlinge wijze van wraakneming, waar Lady Honoria niets tegen had; maar hoewel zij er niets van gevoelde, had Geoffrey er toch veel heimelijke voldoening van.
Weldra zou hij niet meer in staat zijn het bootje recht te houden, en dan zouden zij overstroomd worden en naar alle waarschijnlijkheid verdrinken. Dat zou dus het einde van zijn leven en al zijn eerzuchtig streven zijn. Eer er nog een uur verloopen was, zou hij in de armen van die woeste zee gewiegd worden. Wat zou zijn vrouw Honoria zeggen, als zij het vernam?
Als dat u niet bevalt, waarom hebt ge mij dan tot dit ellendig huwelijk verlokt, eer ik oud genoeg was om beter te weten, of waarom verdient ge geen geld genoeg om mij in staat te stellen mijn stand op te houden?" "Daar hebben wij het al dikwijls over gehad, Honoria," zeide Geoffrey, met moeite zijn bedaardheid behoudende; "en nu is er iets anders, waarover ik u wensch te spreken.
Daarna verflauwde het gesprek een weinig, totdat Lady Honoria het weder aan den gang bracht. "Wat hebt gij hier uit het venster een mooi uitzicht op de zee," zeide zij, met haar welluidende stem. "Ik ben blijde dat ik het gezien heb, want morgen ga ik heen, moet gij weten." Beatrice zag levendig op. "Mijn man gaat niet mee," vervolgde zij, als tot antwoord op een onuitgesproken vraag.
Het gevolg zou hoogst waarschijnlijk zijn, dat Lady Honoria scherp onderzoek deed, in welk geval Elisabeth, natuurlijk, tegen haar zin, genoodzaakt zou zijn te zeggen wat zij wist: bijna zeker zou het op een twist tusschen man en vrouw uitloopen, waardoor de eerstgenoemde in zijn kaart zou laten zien, of misschien ten opzichte van Beatrice een openlijken stap zou doen.
"Hier zijn wij er, en daar komt Effie met allerlei malle bokkesprongen aanhuppelen, Dat kind lijkt wel gek." Den volgenden ochtend het was Vrijdag vertrok Lady Honoria in de beste luim, van Anne vergezeld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek