Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 27 juli 2025


"Gij zijt al te goed, mijnheer Bingham," hernam de oude predikant. "Waar zou een ander te vinden zijn, die mij £ 200 zonder securiteit zou willen leenen?" Wilt gij voor eenige dagen met mij naar Bryngelly meegaan? Het zal ons allen zoo aangenaam zijn u te zien. Doe het, mijnheer Bingham; gij ziet er uit, alsof gij wel eenige verandering noodig hadt."

"Wie was daar aan de deur?" vroeg hij. "Mijnheer Davies van Bryngelly Castle, vader." "En wat kwam mijnheer Davies hier op dit uur van den avond doen? Naar Beatrice vragen?" "Ja," antwoordde zij langzaam, "hij kwam naar Beatrice vragen, of juister gezegd, hij heeft drie uur in den regen staan wachten om te hooren of zij bijkwam."

Het was dien ochtend te Bryngelly mistig weer geweest, en dat was verder op den dag erger geworden; maar in Londen was het zoo donker als de nacht, hoewel het pas vier uur was.

"Wel zeker, mijnheer Bingham," antwoordde Granger, "Elisabeth is mijn rechterhand, en er is in Bryngelly niemand, die zulk een goed hoofd voor zaken heeft als zij." "Ik wilde alleen dit zeggen," ging Geoffrey voort. "Als gij door de slechte betaling van uw tienden verder in ongelegenheid mocht komen, meld het mij dan. Ik zal altijd bereid zijn u te helpen, als ik kan. En nu moet ik weg."

Geoffrey liet zijn hand zwaar op de lessenaar vallen. Nog geen half uur te voren had hij besloten niet naar Bryngelly te gaan. En nu Het visioen van Beatrice rees hem voor den geest. Beatrice, die den geheelen winter kou had geleden, en hem nooit een woord van hun nijpende armoede gezegd had!

Die brieven waren alles voor haar een vrouw kan meer troost aan een brief ontleenen dan een man. Bijna even aangenaam als ze te ontvangen, was het haar ze te beantwoorden. Zij was een goede briefschrijfster, maar dikwijls verscheurde zij wat zij geschreven had en begon weer opnieuw. In Bryngelly was niet veel nieuws; het was moeilijk haar brieven in een aangenamen toon te schrijven.

Het klinkt zonderling, niet waar, dat ik preeken moet schrijven? Maar het is toch zoo. Nu schrijf ik er weer een voor aanstaanden Zondag. Het maakt voor hem weinig verschil hoe de preek is, als hij ze maar lezen kan, en natuurlijk zeg ik er niets in, wat iemand aanstoot kan geven, en ik geloof ook niet, dat men er veel naar luistert. In Bryngelly gaan weinig menschen naar de kerk."

Geoffrey had nog slechts even een flauw besef dat zij op een brekende golf waren, toen het ziedend schuim het bootje overstroomde. Krak! en hij verloor zijn bewustzijn. Hoofdstuk IV. Een belangstellend vrager. Het was aldus gebeurd. Midden op de zandbank is een groote rots met platte kruin zij zal ongeveer twintig voet in 't vierkant zijn bij de visschers van Bryngelly bekend als de Tafelrots.

Dat was dus de geheimzinnige zeeman, over wien in Bryngelly zooveel gesproken was. "O," zeide zij, met een vrijmoedigheid, die hem verlegen maakte, "wat is dat een rare manier om thuis te komen! 't Is hoog getij, en gij zult een boot moeten nemen. Ik zal u wijzen waar gij er een vinden kunt.

Het was een zonde welnu, dan zondigde zij voor Geoffrey. Hij zou daarom niet slechter van haar denken. En zij had hoop, ja, Geoffrey had haar leeren hopen. Als er een hel was, dan was het hier op aarde. En toch niet geheel en al een hel, want zij had er haar liefde gevonden! Het werd donker, zij kon het ruischen van de golven op het strand van Bryngelly hooren.

Woord Van De Dag

bakels

Anderen Op Zoek