Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Geef mij nu dat zeil aan, om hen te dekken zoo. Gij leeft nog, Miss Beatrice, ge zijt niet dood, daar wil ik op zweren. De oude Eduard heeft u gered, en de goede God te zamen!" Intusschen was de boot omgewend en de mannen roeiden uit al hun macht naar Bryngelly terug, wetende dat er een leven bij op 't spel stond.
Op dit oogenblik hoorde men het geratel van wielen, en de eenige vigilante, waarop Bryngelly kon roemen, hield voor de deur stil. "Daar is de vigilante voor u, mijnheer Bingham," zeide Granger "en zoo waar ik leef, haar Ladyschap is meegekomen.
Hij wist niets anders te zeggen dan op een afgetrokken toon de aanmerking te maken dat alles te Bryngelly nog bij het oude gebleven scheen te zijn. "Gij zoekt Beatrice," zeide Elisabeth, meer op zijn gedachten dan op zijn woorden antwoordende. "Zij is gaan wandelen, maar ik geloof dat zij wel spoedig zal terugkomen.
"En zoo sukkelen wij in Bryngelly voort, mijnheer Bingham," begon Granger; "'t is armoe troef. Terwijl gij geld verdiend hebt en een groot man geworden zijt, zitten wij erger dan ooit op het droge. Als wij Beatrice's salaris er niet bij hadden en met haar salaris handelt zij heel mooi, dat moet ik zeggen; ik weet niet hoe de arme meid zich nog kan kleeden van wat zij er voor zichzelve van behoudt.
Maar ik durf u niet naar land roeien, er zijn zooveel rotsen, en in dien mist is het kabbelen van het water er op niet te zien. Het bootje zou er op stooten. Neen, gij moet instappen, en ik zal u naar Bryngelly roeien, dat is het eenige. Nu ik weet waar ik ben, geloof ik den weg wel te kunnen vinden." "Waarlijk, gij zijt wel goed," sprak hij.
En zij zou hem nimmer wederzien. Wel weifelde zij daarom niet in haar besluit, dat nu zoo vast stond als Bryngelly Castle op zijn rots, maar dat denkbeeld deed haar toch de tranen in de oogen schieten. Juist was het ontbijt afgeloopen, en Elisabeth liep de kamer uit, om haar hoed te halen.
Hij was volkomen bereid zelf naar de kust te zwemmen, maar, het denkbeeld van die jonge dame alleen door den mist en de toenemende duisternis in een éénriems bootje naar Bryngelly te laten roeien beviel hem volstrekt niet. Het zou hem niet bevallen zijn, al was zij een man geweest, want hij wist dat zulk een tocht met groot gevaar gepaard ging. Dus nam hij haar aanbod aan.
"Wat zou dat beteekenen?" dacht Beatrice. Een oogenblik later zag zij twee mannen, zoo snel loopende als zij konden, naar haar toe komen, gevolgd door een vrouw. Nog drie minuten, en zij herkende in die vrouw Elisabeth. De mannen liepen haar nu voorbij. "Wat is 't?" riep zij. "Moord!" antwoordden zij beiden tegelijk, en spoedden zich voort naar Bryngelly.
Granger strompelde vooruit, en nadat Geoffrey afscheid genomen en een hoed van den predikant geleend had, werd hij naar de vigilante gebracht. En zoo eindigde Geoffrey's eerste dag in de pastorie van Bryngelly. Hoofdstuk XI. Beatrice maakt een afspraak. Lady Honoria leunde in de vigilante achterover en slaakte een zucht van verlichting. "Dat is een uitmuntend plan," zeide zij.
Hij kon Garsington, Dunstan en hun heele kliek niet dulden. Zou hij naar Bryngelly gaan? De verzoeking was zeer sterk; dat zou een waar genoegen voor hem zijn; maar zijn verstand kwam er tegen op. Neen, het was beter dat hij daar niet heen ging.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek