Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
"Zoo?" zeide zij kalm en op vragenden toon, en zij wachtte even; maar dewijl die uitroep niets of niemand in 't bizonder gold, ging zij voort: "Als ge met die bloemrijke taal gedaan hebt, is wat ik te zeggen heb, dit: Ik ben niet voornemens in dit akelig nest langer te blijven. Morgen ga ik naar mijn broeder Garsington.
"De Garsingtons hebben de groote zaal en hun gezelschapskamer opnieuw laten meubileeren," ging zij voort. "Het kost achttien honderd pond, maar 't is dan ook allerkeurigst geworden." "Zoo!" antwoordde Geoffrey, die van meening was dat Lord Garsington wel wat van zijn schulden had mogen betalen, eer hij achttien honderd pond aan nieuwe meubelen besteedde.
"Als ge het dan weten wilt, ik wil niet logeeren bij een man die welnu, die mijn club op zoo'n manier verlaten heeft als Garsington, en die, zonder mijn tusschenkomst, er zelfs op een nog onaangenamer en meer in 't oog loopende wijze uitgegaan zou zijn. En zijn vrouw is nog erger dan hij."
Nu, hij zou voor eenige dagen rust hebben tot Donderdag, wanneer hem een gewichtige zaak wachtte. Wat zou hij in dien tusschentijd doen om zich te verpoozen? Honoria wenschte bij haar broeder, Lord Garsington, te gaan logeeren, en wat wonder was zij wilde Effie meenemen. Dat beviel hem wel niet, maar hij begreep dat hij toch maar moest toestemmen. In allen gevalle, ging hij niet mee.
Ei zie, daar is Garsington, mijn broeder," en zij wees naar een klein man, met rood haar, die zich door de volle zaal een weg naar haar toe baande. "Wat zou die hier komen doen? Bals vallen anders volstrekt niet in zijn smaak. Ge kent hem zeker, niet waar? Hij is altijd bij de wedrennen, evenals gij." Maar de officier van de Lijfwacht was verdwenen.
"Morgen, in tijds voor het middagmaal, of liever het avondeten; dat onbeschaafde volk eet 's avonds ook, zooals ge weet. Ik vertrek met den ochtendtrein, ziet ge, dan kom ik tegen het theedrinken bij Garsington aan. Ge zult het hier wel wat stil vinden, maar ge houdt veel van stilte.
Hij kon Garsington, Dunstan en hun heele kliek niet dulden. Zou hij naar Bryngelly gaan? De verzoeking was zeer sterk; dat zou een waar genoegen voor hem zijn; maar zijn verstand kwam er tegen op. Neen, het was beter dat hij daar niet heen ging.
Ik heb gehoord dat er in de nieuwsbladen van vandaag een verslag van het heele avontuur komt, getiteld: 'Een Welsche Heldin." "Hoe hebt ge dat gehoord, Honoria?" vroeg haar echtgenoot. "Och, ik heb een telegram van Garsington ontvangen, en hij maakt er melding van," antwoordde zij onverschillig. "Een telegram van Garsington!
Hij zegt dat de post van Onder-Secretaris aan het Ministerie van Binnenlandsche zaken Geoffrey aangeboden is." "Dan zal hij opgeblazener dan ooit worden," bromde Lord Garsington. "Ja, dat is wel veel geluk opeens. Laten we hopen dat het maar geen keer neemt." Zij gingen soupeeren, en Lord Garsington, die reeds gedineerd had, bediende zich rijkelijk van champagne.
Hij heeft een goed huwelijk gedaan, met de dochter van den ouden Garsington, weet gij, een knappe vrouw." "Dat hij het ver zal brengen, is hem wel aan te zien," beaamde de ander, en van nu af aan was dat het algemeen gevoelen. Want, zooals Beatrice gezegd had, Geoffrey was een man, wien het op zijn voorhoofd te lezen stond, dat hij naam zou maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek