Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
"Waarde Lady Honoria Bingham," luidde het, "gij moet mij vergeven, als ik weiger de vragen in uw brief te beantwoorden.
Ik wil het niet zien," zeide Lady Honoria tot de geërgerde baker, toen het kleine schepseltje haar gebracht werd. "Geef het mij maar, baker ik wil het wel zien," zeide haar echtgenoot. Van dat oogenblik af schonk Geoffrey al de liefde van zijn gekrenkt hart aan zijn dochtertje, en met het verloopen der jaren werden zij elkander zeer dierbaar.
Beatrice Miss Granger." "Zij weten het nog niet, maar zij denken " "Ja, ja zij denken " "Dat zij dood is." De man zeide geen woord meer. Hij liet het hoofd op de borst zinken, keerde zich, om en verdween weder in de schaduw van de pijnboomen. "Hoe zonderling!" dacht Lady Honoria, terwijl zij zich naar haar woning spoedde. "Die man is zeker verliefd op haar. Nu, dat verwondert mij ook niet.
Uit voorzichtigheid waren zij in den gewonen half officieelen stijl geschreven, maar zij kon tusschen de regels lezen, en bovendien, zij waren van zijn geliefde hand. Ja, er was een brief, en nog een van een vrouwenhand. Zij herkende de hand van Lady Honoria, die zij dikwijls op enveloppen, aan Geoffrey geadresseerd, had gezien, en een angstig gevoel beknelde haar hart.
"O, kijk, paatje," zeide Effie, "daar komt die dame aan, die met u verdronken is; zij heeft een heer bij zich," en tot Beatrice's groote verlichting, snelde het kind haar te gemoet. "O, dat is de man, met wien Honoria zegt dat zij geëngageerd is," dacht Geoffrey. "Ik moet zeggen, dat ik geen hoogen dunk van haar smaak heb." Een oogenblik later waren zij bij hem.
Zij heeft nog tijd genoeg om ijdel te worden." "Ik begrijp u waarlijk niet, Geoffrey. Waarom zou het kind niet fraai gekleed gaan?" "Waarom niet? Groote Hemel! Honoria, denkt ge dat ik Effie wil zien opgroeien om zoo te worden als gij? om een beuzelachtig leven van niets anders dan het vermaak najagen te leiden, en een afgod van weelde te maken?
"Blijft dat individu werkelijk hier dineeren en logeeren?" vroeg zij. "Zeker, Honoria, maar hij heeft geen zwarten rok bij zich," antwoordde Geoffrey. "Maar dat is al te erg van u," zeide de dame, met wel eenigszins begrijpelijken wrevel. "Hoe kunt ge zoo iemand meebrengen?
Dus gingen zij naar den juwelier, en Lady Honoria kocht sieraden voor een bedrag van £ 150, nam ze mee naar huis, en bewonderde ze met een teedere verrukking, zooals een vrouw van een ander soort haar eerstgeboren kind bewonderd zou hebben.
"'t Is een uitmuntend plan," viel Lady Honoria in, vreezende dat er misschien zwarigheden tegen geopperd zouden worden dat zij Anne in beslag had genomen; "hoe gelukkig dat ik er toevallig van sprak! Met het opzeggen van de kamers bij juffrouw Jones zullen wij geen moeite hebben, want ik weet dat zij er al iemand voor heeft."
Het kwam niet bij haar op dat hij in zekeren zin wraak op haar nam, en dat zij door elk blijk van vreugde, die zij bij zulke gelegenheden gaf, zich des te meer zijn verachting op den hals haalde. Dat waren gelukkige dagen voor Honoria! Zij verheugde zich over dien hernieuwden rijkdom als een schooljongen over het ingaan van zijn vacantie, of een verkleumd zwerver over den zonneschijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek