United States or Kyrgyzstan ? Vote for the TOP Country of the Week !
De matroos had slechts de laatste woorden door den reporter gesproken, gehoord. "Neen Pencroff," antwoordde Cyrus Smith, "neen! Hij is niet dood. Zijn pols slaat nog! Wij hooren hem zelfs zacht kreunen. Maar, in het belang van uw kind, bedaar wat. Wij hebben thans al onze koelbloedigheid noodig. Laat ons die niet verliezen, mijn vriend."
"Toen deze ongelukkige op het eiland Tabor was, wist hij dat hij alleen was! Hier weet hij dat zijn gelijken hem wachten! Hij heeft een gedeelte van zijn leven verraden; die berouwvolle zondaar zal het overige komen mededeelen, en van dien dag af zal hij tot de onzen behooren!" De woorden van Cyrus Smith werden bewaarheid.
Zij moesten dus strijden, zij moesten al die schelmen tot den laatsten toe dooden, geen medelijden hebben, en elk middel zou goed wezen, waardoor dit doel kon worden bereikt. Zoo dacht Ayrton en hij wist dat Cyrus Smith van dezelfde meening was. Maar de tegenstand, en in het laatste geval, de overwinning, waren die mogelijk?
"Door eene ladder, die wij van buiten zullen aanbrengen," antwoordde Cyrus Smith, "een touwladder, die, wanneer wij haar ophalen, den ingang van onze woning onmogelijk kan doen bereiken." "Maar waarom zooveel voorzorgen?" vroeg Pencroff. "Tot nog toe behoeven wij voor de dieren niet te vreezen. En ons eiland is toch niet door menschen bewoond."
Niet zonder doel hebben de goden hun lieveling Cyrus, toen gij nog een knaap waart, dien droom ingegeven, die oorzaak was dat hij u door uw vader deed opsluiten." »En toch heb ik nog geene vleugels gekregen." »Uw lichaam niet, maar wel uw geest. Jongeling, jongeling, gij zijt op een gevaarlijken weg!" »Heeft de gevleugelde dan voor een afgrond te vreezen?" »Als zijne krachten hem begeven, ja!"
Cyrus Smith beschouwde het aandachtig; daarop wendde hij zich tot Pencroff. "Gij houdt nog vol, mijn vriend, dat de Speedy niet tengevolge van een schok in de lucht is gesprongen?" "Ja, mijnheer Cyrus," antwoordde de matroos. "Gij weet even goed als ik dat er geen rotsen in het kanaal zijn!"
Cyrus Smith sprak dikwijls met Pencroff over dit plan en hij vond bij hem een zonderlinge hardnekkigheid om deze reis te maken, een hardnekkigheid, waarvan hij zichzelf misschien niet bewust was.
"Maar, evenals al het andere, zal de tabak ook wel komen!" riep hij bij herhaling met het volste vertrouwen uit. Tot den 15den April hield deze arbeid aan. Nu de kolonisten pottenbakkers waren geworden, deden zij ook niets anders dan potten bakken. Wanneer Cyrus Smith het oogenblik gekomen zou achten hen in smeden te veranderen, zouden zij smeden zijn.
Sprekend over het klimaat van Perzië, moet Cyrus hebben gezegd: "De menschen komen om van koude op één punt en stikken van hitte op een ander", en dit is nog volkomen toepasselijk op het Perzië van heden, want iedere plaats heeft weer een ander klimaat, naarmate van de ligging boven de oppervlakte der zee.
Het plan van Cyrus Smith was, om de grot in vijf vertrekken, die het uitzicht op zee hadden, te verdeelen: rechts zou de deur komen, waaraan men de touwladder bevestigen zou, vervolgens een keuken, die dertig voet breed zou worden, een eetzaal, ongeveer veertig voet, een slaapkamer van dezelfde grootte, en eindelijk de gezelschapszaal, die aan de groote zaal grensde, en waarop Pencroff zeer veel prijs stelde.
Woord Van De Dag