Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
"Dat vind ik ook," zeide Cyrus Smith, "want het is, helaas! te vreezen dat het zeeroovers zijn, die op het eiland voet aan wal hebben gezet!" "Mijnheer Cyrus," vroeg de matroos, "zou het niet raadzamer wezen, voor wij een onderzoek instelden, een boot te maken, die ons in staat stelt, hetzij de rivier op te gaan of de kust om te zeilen? Wij moeten zorgen, dat we niet overvallen worden."
Cyrus Smith dacht eenige oogenblikken na; hij volgde oplettend den omtrek van het eiland, waarbij hij de hoogte waarop hij zich bevond, in aanmerking nam, en zeide toen: "Vrienden, ik geloof niet dat ik mij vergis, wanneer ik den omtrek van het eiland op ongeveer tweehonderd mijlen schat." "En bijgevolg is de oppervlakte?...."
"En dat vocht zal onze rotsen dus doen springen?" zei Pencroff op ongeloovigen toon. "Ja, beste vriend," antwoordde de ingenieur, "en deze nitro-glycerine zal zooveel te meer uitwerking hebben, naarmate dit harde graniet meer weerstand zal bieden." "En wanneer zullen wij dat zien, mijnheer Cyrus?" "Morgen, zoodra wij een gat in de mijn geboord hebben," antwoordde de ingenieur.
Wat in het Rotshuis is gebeurd. Een nieuwe bediende. Cyrus Smith stond zonder een woord te spreken stil. Zijn vrienden zochten in de duisternis tegen den muur of de wind hun ladder daar ook kon verplaatst hebben, of op den grond geworpen, ingeval zij losgegaan was.... Maar de ladder was geheel verdwenen.
Cyrus Smith naderde hem en legde de hand op zijn schouder, met een gebaar van gezag, terwijl hij hem vriendelijk in de oogen blikte. De ongelukkige werd, onder den indruk dier plotselinge overmacht, langzamerhand kalmer; hij sloeg de oogen neder, boog het hoofd en verzette zich niet meer. "Arme verlatene!" mompelde de ingenieur.
"Vuur," zeide de zeeman, die ook van zijn kant een idée fixe had. "Wij zullen vuur maken, Pencroff," antwoordde Cyrus Smith. "Heb ik gisteren niet, terwijl gij mij vervoerdet, in het westen een berg gezien die boven alles uitsteekt?" "Ja," antwoordde Gideon Spilett, "een berg, die hoog genoeg moet zijn...." "Goed," hernam de ingenieur.
Gedurende de maand Juni was het vinnig koud, maar men spaarde hout noch steenkolen. Cyrus Smith had een tweeden schoorsteen gebouwd in de groote zaal, en daar bracht men de lange avonden door. Onder het werken praatte men en in de vrije uren werd er gewoonlijk gelezen; de tijd snelde voorbij.
Vindt gij dus niet, Cyrus, dat dit juist een reden is dat een schip, zich zoo plotseling in het gezicht bevindende van een nieuw land, dit eerder zal bezoeken, dan ontvluchten?" "Zeker," antwoordde Pencroff. "Ik geloof het ook," zeide Cyrus Smith.
Leeft onze ingenieur niet? Hij zal wel weten hoe hij ons vuur kan verschaffen?" "Waarmee dan?" "Met niets." Wat moest Pencroff daarop antwoorden? Hij antwoordde niet, want in zijn binnenste deelde hij het vertrouwen, dat zijn metgezellen in Cyrus Smith stelden. De ingenieur was voor hem een vereeniging van alle menschelijke wetenschappen en kennis!
Deze woorden waren slechts: "Eiland of vasteland?" "Och!" riep Pencroff uit, en hij kon dezen uitroep niet weerhouden, "goede hemel, wat zal er dat toe doen, als gij maar leeft, mijnheer Cyrus! Eiland of vasteland. Dat zullen wij later wel zien." De ingenieur knikte toestemmend en scheen weder in te slapen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek