United States or Curaçao ? Vote for the TOP Country of the Week !
En de eerste stuurman zag wat hij had gezien, en McCoy zag het en de matrozen zagen het. Ten zuiden van de bank had een oostelijke strooming hen er heen gedreven, en ten noorden had een even sterke westelijke strooming het schip gegrepen en droeg het weg. "Ik heb meer gehoord van deze Paoemoetoe's", kermde de kapitein en hij hief zijn verbleekt gezicht op uit zijn handen.
Vook zat hem dicht op de hielen en toen hij hem op zeer groote hoogte naderde, sloeg hij hem heftig met zijn knots en brak zijn beide vleugels. De Zmay van Yastrebatz viel snel als een steen ter aarde, waar hij zich als een slang kronkelde en deerniswaardig kreunde. "Dat zoo elke held gestraft worde, die zijn geheimen aan zijn minnares toevertrouwt!" kermde hij.
Maar de Here liet zyn schepzeltje niet los: en toen schreef zy my een Briefje van berouw, in zulk een gezalfden styl, Styntje! zy kermde daar in, dat zy nu twee dagen en drie uuren in 's Duivels magt geweest was. O, 't was zo een dierbaar Briefje!
En steeds lag Gawein heel stil, de oogen gesloten en Ysabele dankte hem, dat hij niet meer kermde en kromp en Gwinebant dankte hem, dat hij hem wel had willen verlossen. Zoo gingen er enkele uren voorbij... En het scheen bijna, dat Gawein niet meer leed, zoo stil lag hij...
De ellendeling kermde en kreunde in stilte en wrong zich op zijne legerstede, doch het koude lemmer op zijn borst voelend, dorst hij geen kreet te uiten. »Gij hebt mij de tanden uitgebroken en mij in het aangezicht gewond," vervolgde ik. »Ik zal het u insgelijks doen." En ik sneed hem neus en ooren af.
Steeds heviger gierde en loeide de wind, onbarmhartig sloeg de regen tegen haar aan, één oogenblik voelde zij het verlangen bij zich opkomen dat iemand haar toch op mocht nemen en in zee werpen, en in haar pijn en benauwdheid kermde zij het uit....
Ik richtte nu den linker loop op een plek, waar twee stammen tegen elkaar lagen, en de kogel dus niet een stam, maar slechts de basten had te doorboren. Twee! Het tweede schot van mijn berendooder dreunde in de enge ruimte bijna als een kanonschot. O Allah, Allah! kermde de getroffene. Ik ben getroffen! Ik ben dood! De slager had geen geluid gegeven. Wel had ik zijn gil gehoord, maar verder niets.
O, God, zij is weg!" kermde de oude man. "Nu kun jelui wel omkeeren, jongens, en de wil des Heeren geschiede!" Het licht van de lantaarn viel in een kleinen kring op het ziedende water. Eensklaps kwam er iets wits in het midden van dien verlichten cirkel te voorschijn. Eduard staarde er op. Het dreef naar boven. Het verdween het kwam weder te voorschijn. Het was een vrouwengelaat.
Het was niet van vrouwestem.... En met een wending van den weg werd zichtbaar een kar, getrokken door een armzalig paard en dat een dwerg geleidde. Het paard waren ooren en staart af gesneden en in de kar lag een half naakte ridder, gebonden handen en voeten en hij was het, die kermde en kreunde... De Kar! riep Gwinebant, hevig ontsteld. De Kar! riep ook Lancelot in grootste ontroering.
Bid God dat gij allen niet eenmaal haar moordenaars genoemd moogt worden schaamtelooze laaghartigen!" Owen Davies slaakte een schellen kreet en zonk als een zoutzak op den grond ineen. "Er is geen God," kermde hij; "God had haar mij beloofd zij zou de mijne worden gij hebt haar gedood; gij gij hebt haar eerst verleid, en toen hebt gij haar gedood. Ik geloof dat gij haar gedood hebt.
Woord Van De Dag