Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Maar zij mochten zeggen, wat zij wilden, hij hield zich overtuigd, dat alles verloren was. Met het hoofd tegen den deurpost geleund, stond hij in de naaste kamer en hoorde iemand jammeren, en hij wist, dat die daar kermde en steunde Kitty geheeten had.
"Ze moet haar huis uit, de heks, de heks, de heks!" "Ssss!" siste het, en nu zagen de vlammen groen. "Vreeselijk!" kermde Mulder, "wat zal me nu overkomen? Genade, genade! O, je behoeft het huis niet uit; je moogt er wel altoos in blijven wonen, voor niemendal wel. Genade!" "Hier is de heks, de heks op den bezem!" gilde het daar boven, en er werd geweldig tegen de luiken gebonsd.
Ik overtrof me zelf bij dien leuken snuiter. "Plots" ligt hij op de mollige vacht. Onder hevig angstgeschrei had hij zich voorzichtig laten afglijden en kermde nu of hij zoowat al zijn ledematen had gebroken. "En werd u niet boos?" "Boos? Welneen. Hij was in zijn recht, juist!
De Kar der Schande! Gij, dwerg, zeg mij wien voert gij rond door de foreesten op deze schandekar? De dwerg grinnikte; hij was idioot; maar de ridder op de kar kermde hooger. Heeren ridderen, wie gij ook zijt, ontfermt u mijner!
Toen werd hare driedubbele bitterheid tot wanhoop, de zwarte wanhoop, de nacht, waardoor hare oogen zochten te dringen om iets te zien, waarin zij niets zagen, niets, en zij kermde zacht, en wrong hare handen, ineengezonken voor het venster en turende naar de trammen, die, onbarmhartig, met hun gerinkel van bellen, reden, heen en weêr.
Met onhoorbaren tred slopen zij, twee spookgestalten gelijk, den hoek om, totdat zij voor de poort kwamen en het opschrift lazen: Dit is het eigendom des keizers. Toen wrong de moeder in stomme smart hare handen, hief de oogen ten hemel en kermde overluid. Moeder, wat scheelt er aan? U doet mij schrikken! Ach, kind, hij is dood! Wie, moeder? Uw broeder!
De Overste lag in schuinsche houding in een fauteuil en kermde, vloekte en raasde afwisselend. „Herr Oberst!” „Herr Doktor!” Een paar minuten keek Aesculapius den kranken Mars oplettend aan.
»Zie zoo, dat zal hem goed doen,» zei Bob. »Nu ben-je hier burger geworden, Pietje!» »Brrr pfff o wat nat! Brrr! Pfff!» kermde Piet, die nu zijne vrijheid terug kreeg en hulpeloos midden in de beek bleef staan. Hij durfde zich blijkbaar niet bewegen en gevoelde zich te midden van zooveel vloeistof in het geheel niet op zijn gemak. Dat duurde echter maar kort, want wij ontzagen hem niet.
De bediende Frycollin bemantelde zijn schrik en angst niet, toen hij zich aan boord van zoo'n gevaarte door de ruimte heengevoerd zag. Hij zuchtte, kermde en ontzag zich niet tranen te storten en de handen te wringen; maar in weerwil van dat alles, draaiden de stijgingschroeven inmiddels met verbazende snelheid boven hunne hoofden.
Eerst toen Frans er boven op was, riep hij: "waar blijf jij toch, Piet?" "Ik ben gevallen en heb mijn voet verstuikt!" kermde deze. "Ik kan geen enkelen stap doen, ja, zelfs niet eens opstaan." Frans wilde weer van de schutting afspringen, om zijn vriend te helpen. "Ben je dwaas?" zeide Jan. "Als hij niet kan loopen, kunnen wij hem toch niet meezeulen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek