Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Je had bij mij altijd kunnen komen, kind, en ik had je eerder geschreven, als ik geweten had, dat je je zoo ongelukkig voelde, maar ik dacht, dat je gelukkig was. Gelukkig! kermde Eline. Net zoo gelukkig als een paard, dat niet meer kan en dat ze voortdrijven met een zweep: hoep! hoep! allo! lachte zij smartelijk. Haar lach viel mevrouw Van Raat in de ziel als een mes.
Madeleine verbleekte. Ondertusschen zonk de kar langzaam dieper en dieper. De oude Fauchelevent kermde en huilde: "Ik stik! Mijn ribben breken! Een windas! 't Een of 't ander! Ach!" Madeleine zag nogmaals om zich en zeide: "Is er dan niemand die twintig louis d'or wil verdienen en het leven van dien armen ouden man redden?" Geen der aanwezenden bewoog zich.
Doch hij scheurde mijn hemde, kwetste mij aan mijn aangezicht en herhaalde: Wees aan mij, 'k zal u rijk maken. Ja, zei ik, lijk mijne moeder, wier laatsten duit gij nemen zult. Toen verdubbelde hij zijne pogingen, maar hij vermocht niets tegen mij. Hij was nog leelijker dan een doode, en ik krabde hem zoo geweldig met mijne nagelen in zijne oogen, dat hij kermde.
Tom kermde slechts en sloot zijn oogen. Bij menschen van zijne klasse zijn kracht en moed iets geheel lichamelijks, en vervliegen met het wegvloeien van hun bloed; de reusachtige kerel zag er in zijne hulpeloosheid inderdaad jammerlijk uit. De andere troep kwam nu aan.
Intusschen waren de anderen begonnen hulp te verleenen aan den onderbetaalmeester, die maar aldoor aan het jammeren bleef. Zij onderzochten de wond en bevonden dat ze niet gevaarlijk was. "Houd toch op met dat verwenschte geschreeuw," riep de konstabel uit, "je zult nog maken dat de wacht er op af komt; je bent niet getroffen." "Niet?" kermde de betaalmeester.
Wie weet? Wellicht spelen ook de kinderen in de woonstede van den zwijgenden Padre Salvi. Wellicht zingt men er: La Nochebuena se viene, La Nochebuena se va... De knaap schreide en kermde lang, en toen hij zijn hoofd ophief, zag hij een man voor zich staan, die hem in stilte gadesloeg. De onbekende vroeg hem zacht: "Ben je haar zoon?" De jongen knikte. "Wat denk je te doen?" "Haar begraven!"
Hij nam nu zijn sprong te kort, en kwam midden in de moddersloot terecht. "Paf!" Daar viel een schot. "Paf!" Nog een. "O, o, ik ben getroffen!" kermde Jan, die naar den kant kroop. "Geef me eene hand, dan zal ik je er uittrekken!" riep Dik, die hem zelfs niet voor een gouden tientje aan zijn lot zou hebben overgelaten. "Hier, gauw!"
Begrijpende, dat het beter was, met een eenigen vijand, dan met vele te doen te hebben, schreeuwde noch kermde zij, opdat geen mensch op hare stem zou komen toegeloopen.
Het is mijn angst .... Ernest, ik ben zoo angstig ik wil niet alleen zijn. Ze viel in nieuwe pijnen. Ze kreunde nu niet meer, ze gilde zonderling, en mijnheer Bley, die was binnengesloft, deed teeken aan Verlat dat de bevalling in haar werk kwam. De vroedvrouw werd uit de keuken naar boven geroepen. Vere kermde: Ernest! .... Hier blijven .... hier blijven ....
Met een gevoel alsof ze flauw zou vallen, drukte Eliza haar kind vaster aan hare borst; de oude vrouw kermde en bad; George en Jim grepen met de kracht der wanhoop hunne pistolen. De vervolgers wonnen nu snel. De weg nam een draai en bracht den wagen vlak bij eenige steile rotsen die bijna loodrecht oprezen, op eene plek die in het rond geheel effen was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek