Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Neen, bij zulke feesten zinkt iedere kroegjool in het niet! Slechts éénen man heb ik gekend, die hoogere délices wist te savoureeren; dat was mijn vriend Hannes, de schipper. Hannes was een philosoof, en placht eene jonge dochter te beminnen die »Merie« heette, en waarop, volgens zijn zeggen, »een merakels lief koppi stond.«
Voor een paar kwartjes is Hannes de harddraver die aan den wal woont, zeker gemakkelijk te vinden om den dokter, binnen een kwartier 't zij aan de apotheek waar hij moet geweest zijn, 't zij op De Zonsberg het bericht in handen te spelen. Hannes kon zwijgen; Hannes is iemand op wien men vertrouwen kan. Ronner weet het bij ondervinding.
Met het voornemen om dat briefje ter bespoediging maar even in Hannes' woning te schrijven, spoedt de majoor zich nu haastig naar den wal. Hannes woonde daar niet ver van de Hoenderveldsche Poort of brug, en zijn woning lag, evenals het oude doktershuis, een weinig in de diepte. Het kleine huisje is wel te vinden. Ronner kent het.
Op zekeren dag hadden Amsterdamsche menschenvrienden een soirée voor ons gearrangeerd in een der schouwburgen, en, op hoog bevel, hadden Hannes en ik, en alle anderen, na de middagsnert onze handen gewasschen en het voornaamste gedeelte van ons gezicht, teneinde »knap« in de comedie te komen. Vier aan vier, in een schier eindelooze stoet, trokken wij de vreugde tegemoet.
Trouwens, hij was er niet alleen de man niet naar om te "evangeliseren", maar bovendien werd hij zeer in beslag genomen door het zoeken naar onderduikplaatsen, het voorzien in de behoeften van distributie kaarten, persoonsbewijzen enz. Zijn vader, Hannes Sr., getuigde wel: zowel tegen Joodse onderduikers alsook tegen de Duitsers. Het heeft hem zijn leven gekost.
Den ganschen dag is hij met Hannes, den knecht, bezig geweest om dat taaie goedje met 't houweel uit den grond te krijgen. Maar in stukken gehakt is 't best brandhout en bovendien, met 't land is niks niemendal te beginnen, zoolang 't er nog in zit. Ze zullen de kar maar opgeladen laten staan.
Luth kwam dan ook weldra, en toen hij naar mijn' vader vroeg en hij dien in 't korte buis van Hannes in 't oog kreeg, was 't uit met zijne boodschap; hij vergat alles, wat hij moest en wilde zeggen, en begon te schateren van lachen; mijn vader werd boos, want hij dacht niet meer aan zijne kleeding, maar aan mijne moeder en aan t'huis; hij pakt den politiedienaar bij den kraag en roept: "Luth, zijt gij gek geworden?
Né, die drie hooren er niet by. Dat's van de verdieping, weetje? Want de verdieping is verhuurd. Dat wéét ik. O, als je zóó meent! Ik wil maar zeggen dat viermaal drie, twaalf is. Wat zeg jij, Hannes? Hannes vond het ook. Enz. Tot hoe lang zouden die pitjes branden? Wel tot... één uur. Dat geloof ik niet. Ik wel! Ik niet! Enz. Heb je-n-al gekeken op de Sukkelgracht? Och, 't is er niet mooi.
Maar we knikten haar vriendelijk toe, en zeiden dat het »zoo warrem wier binne«; Hannes was zoo beleefd mogelijk, spuwde slechts driemaal op den grond van de foyer, en ging toen naar het raam, om te kijken, of de brandladder bereikbaar was. Na vijf minuten kwam hij me roepen, en, terwijl hij snel de rest van mijn glas bier opdronk, fluisterde hij, »feruit, ze kijk net niet.«
»Nu ja! maar we zouden zoo zuinig kunnen leven!" riep het meisje. »En als er dan eens zoo'n ridder kwam...." »Een ridder, haha! Ik vrees eer dat Hannes de diender komen zou, om ons te callanzeeren!.... Er zijn tegenwoordig zoo geen ridders meer, Marieken." »Ook geen betooverde wouden meer?" »O, die zeker niet!" »Ook geen waternimfen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek