Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Of Door iets op de deel verrichten moest, waarheen Frerik zich begeven had, weten wij niet; maar zeker is het, dat zij er kwam toen Frerik daar op en neer liep, en dat ze ook zoo roar wier toen Frerik zei: "Door, heur is!" "Wat is 't, Frerik?" vroeg het meisje, terwijl ze hem naderde. "Door," begon de boerenjongen: "ge weet da'k mergen vort mot.
"'k Weet.... niet.... Paul.... 'k weet niet," klonk het hokkend, "ge bint wel.... goed.... ge bint wel.... moar.... moar.... " "Schrei niet, Anneke, schrei niet," sprak Paul gevoelig, terwijl hem mede iets vochtigs in de oogen kwam. "A'j zóó sprêkt, dan wor 'k zoo roar, zóó.... Moar, och Anneke, zeg mien wát oe schort?"
Dat Teunis zijn zoontje bedoelde, begreep Deine-Meu terstond, en 't was niet vreemd dat de goede vrouw 'en roar gevuul kreeg, en dat ze in de soes en de moalerij kwiem, totdat ze, na veul geproat en veul gehaspel, zei dat Teunis mergen 't oavend weerum most kommen, en dat ze hum dán zeggen zou, wát ze besloten had.
Floep! was de deur weer dicht, en vijf minuten later stond er op No. 71 'en vremdigheid, woar Gerrit en Gijs geen begrip van hadden; echter ze begonnen te pruuven en te smekken, en hoewel ze de dinger hoast niet deur de kêl kosten kriegen, zoo zuut en roar was de boel deur mekoar geflanst, ze kregen 't lief toch vol. "'k Het 'r genog van," zei Gerrit eindelijk.
Moar...." dacht hij verder: "moar, as 'k 'en eerlikke kerel wil blieven, dan mo'k...." Doch de geldduuvel, woarvan domenei zoo dukkels had gesproken, begost 'm nou weer zoo roar te bloazen en te hitsen; en hij had nog niks gezeid, toen vrouw Janssen 't woord opvatte en sprak: "Mie, nou bi'j d'r dan op éns uut.
Den volgenden morgen, reeds om vier uren, zaten Gerrit Meeuwsen en zien zeun op 't kerreke, woarmee Kees de knecht ze noar 't stoarsion op de Vêluw zou voaren. 't Goeng alles opperbest, en alschoon Meeuwsen erst wel wat stroef keek, umdat 't toch roar was zoo van 't vee en van 't wief af te goan; toen 't zunneke opdook toen stak ie zien piepke op en keek weer frisscher,
"Dat vuul 'k nou al heel stark," sprak Frerik. "'k Weet niet, of gij...." hernam Doortje maar stopte. "'k Meinde da'k um grootvoader allinnig roar was," sprak Frerik: "moar 'k vuul toch...." "Wat....?" zei Doortje. "Da wee'k niet," antwoordde Frerik: "moar 'k zou hoast.... 'k begriep niet.... moar 'k vuul toch...." en Frerik trok Doortje dichter tot zich: "da'k ou Door, méér as méér liejen mag."
Naar den haard de gewone zitplaats des ouden mans te zien; hem er ontdekkende, ijlings toe te snellen; de dorre handen met geestdrift te vatten en te drukken; zie, dat waren de bewegingen des jongelings, nog vóór dat hij een woord kon spreken. "Grootvoader, mien beste, mien goeje, mien ouwe grootvoader!" riep hij eindelijk: "zeg dan; ge kiekt zoo roar, ken ie Frerik nietmeer?" "Frerik!
Wie Wiege-Mie was, wist niemand, maar hoe ze aan dien zonderlingen naam was gekomen, wist de kastelein uit de Roskam het best te verhalen van allen uit het dorp, want deze toch was met Cloas Harmsen en zijne vrouw dikke vrienden geweest, en het heugde hem nog zoogoed als de dag van gisteren, dat Cloas 't was met St.-Jan achttien joaren gewêst 's mergens um zes uur bij hum op den dêl was komme loopen, toen ie net doende was 't kalf te wêteren, en Cloas toen had gezeid: "Wel Teunis, wel jong, nou mot 'k oe wat roars en neis vertellen;" en hoe biester veralterierd Cloas er had uutgezien; en hoe ze toen noar de kleine keuken achter de gelagkoamer woaren gegoan, en Cloas weer was begonnen: "Heur is Teunis, ge bint 'en mins woar 'k op vertrouwen kan, luuster: Van mergen," moar Cloas had noar de deur gekeken of 'r ook iemand stond te luusteren; en toen Teunis had gezeid, dat ie gerust sprêken kon, had Cloas weer 't woord opgevat en gezeid: "Van mergen dan, toen 'k um drie uur 't peerd veur de stutkar had gezet um mest te voaren, en 'k de kar vol had, en 't darp uut ree um 't vrachtje noar de koekamp te brengen toen zag 'k jong, 't was 'en roar gezicht midden ien 't spoor bij de jachtpoal van Reijntjes, e'n kleine iesdere wieg met 'en gruun kleid 'r over heer.
Arg had ie noar de kloare gerooken, en zoo roar had ie geparlechant, dat Deine-Meu lang most wachten eer ze verstong dat Dissel noar d'Oost wou, um op 'en tabaksplantoazie zoo as ze 't nuumden, warkzoam te wêzen. Teunis had van Doris Janssen geheurd, dat die in d'Oost 'en lêven as 'en prins had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek