United States or Tokelau ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een zacht gemompel doet zich wederom hooren, en eindelijk de stem van moeder Trijntje: "Bidt ie van oavend niet?" waarop wij het: Dat hêw ummers al gedoan," vernemen, 't welk met een: "Neen Jan," beantwoord wordt, na welk gesprek zich een geritsel van dekens laat hooren, alsof twee lichamen zich overeind zetten, en daarna een onverstaanbaar geprevel, dat slechts.... door Eén gehoord werd, door
Kijk, kijk! Wie da we doar hén! riep Veel-Hoar, half spottend, half uitdagend. We zóen wel geld gêen om ulder te zien! Deeske Wildeborst en Theofielke Schandevel hielden zich even heel kalm en ernstig, alsof ze de spottende toespeling niet begrepen. "Elk ne gôen oavend," herhaalden zij enkel nog eens.
Zeg 'm dat ie dankboar mot zin da'k 'm giesteren oavend liet ophoalen." Geurt trok de schouders op en ging. "En ik zeg oe dan da'k 'r sprêken wil!" klonk het eenige oogenblikken later voor de kamerdeur; en eer dat Geurt 't gebêteren kos, stond de kerl uut het geitenhok, vlak veur de toafel woaroan Deine in den biebel te lêzen zat.
"Neen, neen! doar zal God veur zurgen!" riep Frerik, terwijl hij den beminden grijsaard den arm om den gebruinden hals sloeg: "Neen! 'k zal Hum ielken oavend bidden, da'k oe gezond mag weerzien.
En Teunis kwam 's anderen doags 't oavend weerum; en Deine had 'en pampier liggen, woar Teunis zien noam onder most teikenen; teikenen, dat ie zien zeun Paul oan Deine Woesting veur 'en vette koei afstong; dat ie 't jungske nooit zou reklemieren, en dat Deine veur 't kiend as 't hoare zurgen zou.
Alles bleef doodstil. Het oogenblik was gunstig. Deeske echoof even naar het raampje toe, reikhalsde, trachtte te kijken door een spleet van het gordijntje. Kom, loat het ons moar reschieren, fluisterde hij tot Theofielke. En vastberaden openden zij het laag portaaldeurtje en traden binnen. Elk ne goên oavend... Een korte stilte van teleurstelling.
"Neen, dank oe," zei Doortje, die 'en kleur kreeg: "Ze zouwe al oarig in 't darp kieken, as ze mien met ou zoage loopen. Ik weet den weg best; ik dank oe." "Dat is niet vriendelijk," hernam Alfred: "ik wilde je van dienst wezen; ik zal...." maar zich bedenkende, besloot hij: "Enfin, wanneer je 't niet wilt 't zij zoo." "Nou, 'k goai moar," zei Doortje opstaande: "G'n oavend mienheer jonker."
"'t Es drei man te weinig, we'n zille véúr den negen van den oavend nie gedóan hèn," bromde Dolf, Rozeke's jongste broeder. Allen waren 't met hem eens; het was te weinig, eigenlijk wel vijf, zes man te weinig voor zulk een uitgestrekten vlasgaard als dien van Kneuvels.
Die wisten wel dat Leontientje aangekomen was, doch hadden haar nog niet goed gezien. Bruuntje, een vriendelijk, vijftigjarig ventje, met een fijnbesneden, regelmatig gezicht, donkere oogen en zware gespikkelde snor, lichtte eventjes zijn pet op en groette "elk ne goên oavend," terwijl hij zijn gewone plaats aan de lange tafel naast een der ramen ging innemen.
Die spreuk was in 't dorp bekend; en niet zelden als't Barontje er wat chagrijnig en mevrouw er wat zuur uitzag, terwijl ze toch samen in hun rijtuig door de straten reden, werd er met leedvermaak stil-grinnikend gefluisterd: 't Hé nog ne kier den dobbelen-oarend geweest, gister oavend!...
Woord Van De Dag