United States or Eswatini ? Vote for the TOP Country of the Week !
Niet, of 't is een weldoend Heer, die veul an de arme lui geeft, dat mot ik zeggen: lest heit hij nog twee dikketonnen en een flesch wijn 'ezonden an Lijs, de vrouw van Tymen den varkenslachter, die een kwaje kraam 'ehad heit; maar ik wil maar zeggen hij ziet niet graag menschen bij zich: hij leeft zoo wat eenigjes met zen nicht en zen zeun, en een mild heer, dat beloof ik je.
"Ik Meneer!" antwoordde zij, bevende: "ach God! ik ben een arme weduwvrouw en leef hier eenzaam en alleenig, sinds men zeun mij verlaten heit: zou ik hier iemand in huis 'ehad hebben?" "Wij zullen deze trap op moeten," zeide, zonder zich aan haar taal te bekreunen, mijn vader, die mij al dien tijd in 't oog gehouden had en bespeurd, dat ik bij 't binnenkomen een blik naar dien hoek had geslagen.
"Ik hoop niet, moeder!" zeide de vreemdeling, toetredende, "dat ik u eenig ongerijf zal veroorzaken: ik heb mijn gezelschap uw zoon niet opgedrongen; maar hij heeft mij gulhartig verzocht en even gulhartig heb ik zijn aanbod aangenomen." "Oe is welkom, heerschop!" zeide de oude vrouw: "men zeun doet wel: want wat zeit de schrift: ik was vreemdeling en ghij hebt mij geherbergd."
Dat was, antwoordde mijn vader, "allebei malligheid", al nam hij het den directeur niet kwalijk. "Het schrift, zeun!" gelastte vader. Ik stak mijn opstellenschrift aan den directeur toe. Inmiddels herhaalde mijn vader des directeurs woorden: "Zijn bekwaamheid!" en lachte daarover zeer vermaakt. Maar de directeur trok de hand van het opstellenschrift terug. "Dat is nat," sprak hij.
Bin 'k niet de zeun van 'en mins, die weer ontsloagen, opstond van kwoad tot arger kwiem, en, die 'k giesteren oavend beurde, dat... o God!...." Maar de goede jongen begon zoo luid en akelig te huilen, dat de verschrikkelijke waarheid hem niet over de lippen kwam.... dat zijn vader tot een tepronkstelling op het schavot was veroordeeld.
Janboer en Trijntje zagen hem nooit terug, en waren er niet rouwig om. Wat Jozef betreft, hij toonde wel veur Jenneke de rechte Jozef te wêzen, want hij bemint zien Jenne as z'n oogappel. Veur de kienders joa 't half dozijntje is al vol kan er geen bêter voader zin. En, veur de oudjes? Zie, hie eert en lieft ze as 'en eigen zeun, en 't litteiken oan 't achterheufd, hie nuumt 'et: den oadelslag!
"Boos of niet boos," hernam Gerrit, die nooit zoo slecht was gemutst geweest als op die Amsterdamsche kermis: "Wat wil ie met dat kinstrieken dan, hê? 'k Hol niet van die horlepieperie. Mien zeun het zien Mijn. Goa weg, of ik goai." Toen de juffer zag dat 't gemeend was, stond ze op, lachte, en ging heen.
Wie het 't verdiend? Dat bin ikke. En wie speult 'r mooi weer van? Zien zeun! Al heit ie ook jonker; al het ie ook knêvels, en sleet ie 'en swiet , da's allemoal heel niks. Neen! 'k verdrêj 't, um dóarveur te warken...... Honderd!! Bart!.... as 't ou is heurde!.... Moar 't heurt mien. 'k Zou wel gek wêzen, as 'k honderd guldes wegbrocht!
't Ishomdat je de zeun van dan Oofd-hoffiesier bent God zegen hem 't is een schraal loon dat hik van 'Eynsz ontvang. Hik khan er waarachtig niet van bestaan. En hik 'eb ommers gheen woord er van ghesproken, dat je met die Jiffrouw in de Naarder schijt 'eb gheseten?" "Denkt gij," zeide ik wrevelig, "dat ik mij bekommer over hetgeen gij van mij vertelt? Maar wat doet gij nu hier?
Wat 'r gepessierd is, is gepessierd, en doar zal ik, en Jozef en gij, nieweer over sprêken. Nou Jozef hm! hm!....." Janboers gelaat was door den tabaksdamp geheel onzichtbaar: "nou Jozef, a'j dan veur Jenneke den rechten Jozef wilt zin, dan geluk d'r mee, we zullen oe as zeun beschouwen. Pas moar goed op, dóár hei'j mien hand.