Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Wat de oude ook doen kon, maar terstond gaan kon hij onmogelijk, en de knecht vertrok met het, door Wessels bevende geuite antwoord, dat ie, as 't moar êfkes meuglik was t' oavend kommen zou. De dag verliep; de hitte bleef aanhouden, en nadat Wessels God om sterkte gebeden, en met behulp van Doortje, de beste spullen had aangetrokken, begaf hij zich, door Doortjes broeder ondersteund, op reis.
Hij hé hem ontklied en veertien doagen van altroassie in zijn bedde gelegen!" "En 't speuk? de kastielhond?" vroeg Rozeke. "De kastielhond! 'n moand lank hé 'k hem hier hoast iederen oavend rondom 't hof zien leupen. Hij kwam natuurlijk kijken of da Koarel-Sies nog goest ha om d'er mee zijn vurk achter te zitten; moar Koarel-Sies had er genoeg van, zille.
"Je gaat dus alleen?" sprak Alfred weder. Doortje knikte. "Tot weerzien dan, knappe meid," en Doortje, die de kamer al uit was, zei nóg eens: "G'n oavend," en verdween door de nog openstaande huisdeur. De hangklok in de keukenkamer had al tien geslagen toen Doortje eindelijk, vermoeid van het driftige loopen, te huis kwam.
Moar weetje.... niet zeggen dat ik 't gebrocht heb." Griet keek onneuzel. "Begriep ie 't niet?" zei Santje. Begriepen! Griet begreep 'r niks van; moar verstoan had ze 't best. Ze zou 't bezurgen. "G'n oavend, Griet," zei Santje. "Nacht soam!" zei de deerne, moar begreep 'r niks van. Niks!! had die lillekerd in Dorus zenie?
Dat Teunis zijn zoontje bedoelde, begreep Deine-Meu terstond, en 't was niet vreemd dat de goede vrouw 'en roar gevuul kreeg, en dat ze in de soes en de moalerij kwiem, totdat ze, na veul geproat en veul gehaspel, zei dat Teunis mergen 't oavend weerum most kommen, en dat ze hum dán zeggen zou, wát ze besloten had.
Griet zat veur de deur eerdappels te schillen. "G'n oavend soam!" zegt Santje, en voegt er bij: "Woont Dorus Meyer niet gunds in dat huuske?" "Woarum?" vraagt Griet. "Och heur is," herneemt Santje: "ze zeiën dat ie niet warken kos vanwêgens dat Kees 'm..." "Schei moar uut!" roept Griet: "as Dorus bêter is dan zal ie Kees den hals wel brêken."
'En klein stukske brood zou ie vatten, moar anders honger had ie geen spier, en en heur is, hie had gemeind dat ie bêter zou doen van nou moar afscheid te nemen: 't was veul gemekkelikker dat ie, noa alles gezien te hebben, van oavend moar op de spoor noar Delft goeng zitten, zie dan was ie mergen inéns woar ie wêzen most, en gauwer weer thuus; zie, went hij verlangde toch ook.
En Mijntje zei weer: "A'j moar gezond blieft!" Gijs hoopte dit ook en keek op 't harlozie. "As je me moar niet vergêt," hikte Mijntje. "Neen verechtig niet," betuigde Gijs. "D'r zin d'r doar zoo veul," zei Mijntje, waarschijnlijk met het oog op hare sekse. "Joa," knikte Gijs toestemmend; en nogmaals op 't horloge ziende: "'k Mot vort! G'en oavend soam. Nou, Mijn, houd oe kerstand."
"G'n oavend mienheer de b'ron," en de oude man strumpelde in een, half blijde, half treurige stemming weer door de gang, aan welks einde Joapik wachtte om hem huiswaarts te geleiden. Weder verliepen er drie dagen. De warmte bleef aanhouden.
Berend stond eerst mal te kijken, maar zocht den ontstemden boer, door gunstig gekozen woorden tot bedaren te brengen, en verhaalde: hoe hij toevallig de bijeenkomst achter 't huus had bijgewoond, en 't van zien plicht had gerêkend, den boer d'r kennis af te geven; dat ie 'm volstrekt niet behoefde te gleuven, moar dat ie toch wou dat ie zich overtuigde en 't oavend is mee achter 't huus kwiem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek