United States or Lithuania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij zuchtte zwaar en hikte zenuwachtig, doch zij wist zich te beheerschen; en in plaats van de vraag te beantwoorden, vroeg zij op haar beurt, met kalme, bijna toonlooze stem: "Wie zegt da, moeder?" "Wie!... ha! heul 't dorp! 't Es er vul van! D'r wor van nie anders gesproken. 't Es 'n schande!" hijgde de opgewonden vrouw. Fier hief Rozeke het hoofd op.
Hevig schokte en hikte haar lijf, en de vrije hand ging woelend en wroetend over de maagstreek in de plooien van het witte jak. Telkens boog haar hoofd met den zwarten haarbos, en toen hij voorbijging plaste als de gulp van een klaterenden pompstraal, klinkklaar als zuiver water, de inhoud van haar maag tegen de steenen.
De tafel lag flauw. "Kerel, kerel," hikte Hans, "je bent onbetaalbaar. Laat-ie toch doorgaan, meneer de praeses, als hij ergens ter wereld iets nog dwazers verzinnen kan." "Maar ik meen het," verweerde De Veer zich, toch niet gepiqueerd, "op 't oogenblik mag 't vreemd lijken, maar over 'n jaar of tien...."
Och kind, hikte Groo'moe. Heusch Groo'moe, Geer zal goed oppassen. Zelve als in tranen vervloeiend, drukte ze het hoofd in Grootmoeders schoot, vlijde er mee op tegen Grootmoeders breede, alzachte borst, de oogen toe, als om niet te weten. Ga nu weer zitten, de tijd is kort, hoorde ze Grootvader zeggen.
O, nien nien 't, nien nien 't' hikte Standje klappertandend. Kom, geef mij moar ou hand, 'k zal ou helpen." O, 'k 'n durve bijkans niet," griezelde nu Leontientje.
Wat charme! kreet met een leutig gilletje de lieve Bella in haar aardbes-rose kleed. Florjan Pacôme, die zich verslikt had, hoestte en klopte nadien op Verlat's hand. Kerel, hikte hij, Milly d'Orval is in de stad terug en heeft Sörge uit zijn schik gesmeten. Zij was op het concert. Zij zat in de logie van een Italiaanschen gezant, en het schijnt dat ze niet eens naar Sörge heeft omgekeken.
Ik heb daar straks de opmerking niet willen maken, om de stemming van dit overigens fraaie stuk niet te bederven, maar nu moet ik toch even zeggen, dat het mij spijt hier het woord "hikte" ter beelding van Groo'moe's manier van spreken gebruikt te zien. Het werkt ontegenzeggelijk storend. Maar nu geloof ik dat het toch tijd wordt mijn daar straks afgebroken zin te voltooien.
"Kijk hier liggen de schoapkes zeu scheune te rusten," hikte zij droog, hem voor het kleine beddeken en 't wiegje brengend. Hij zei geen woord meer. Hij keek zijn kinderen lang aan, met starren klik, en keerde zich toen om. Zijn wenkbrauwen stonden gefronst, zijn kin beefde. Geen enkelen klank meer uitten zijn bleeke, bibberende lippen.... Zij wist het nu, hij kon niet meer genezen....
Maar eensklaps nam hij moed en vroeg, heel zacht, met een stem die eventjes hikte: Lisatje,.... woarveuren hè-je doar geschriemd? Zij gaf geen antwoord. Haar voetjes klonken zenuwachtig-gejaagd in de nachtelijke stilte op de harde keien van den steenweg. 't Was of ze vluchten wilde. Wilt ge 't mij nie zeggen? Zie-je mij nie geirne? vroeg hij eensklaps abrupt. Zij schrikte ervan.
Haar asem hikte in haar boezem en hare vingeren begonnen te voelen 't geweld, dat haar lijf boven de balie zou heffen. Ze prevelde onduidelijke woorden, nadien drijmaal ja zeggend, mee met het besluit, dat hare hersens bemeesterde.... En voller klonk al ginds, en dichte, en allentwege, het liefelijk geluid: Voort! voort!
Woord Van De Dag