United States or Panama ? Vote for the TOP Country of the Week !
Deze kocht de kleederen voor twintig francs. Men ging naar den horlogemaker. Deze gaf voor het horloge veertig francs. "Dat is zoo slecht niet," zei Marius tot Courfeyrac toen hij te huis kwam; "'t maakt met mijn vijftien, tachtig francs uit." "En de rekening van den huisheer?" merkte Courfeyrac op. "Ja, daar dacht ik niet aan," zei Marius.
Onder het loopen bekeek hij vol trots zijn mooi fluweelen pak, en gedurig schudde hij zijn hoofd, zoodat de haneveeren, die op zijn kastoren hoed zaten, duchtig wapperden. Soms zette hij de hand tusschen de gouden ceintuur, die om zijn fluweelen kiel zat, en dan trok hij zijn gouden horloge uit of rammelde met den gouden ketting.
Zoudt gij nu zoo vriendelijk willen zijn om mij uw oordeel omtrent het karakter of de gewoonten van den laatsten eigenaar te zeggen?" Ik reikte hem het horloge met eenig leedvermaak over, want naar ik mij overtuigd hield, was de proef onmogelijk en ik had er een les mede op het oog voor den stelligen toon dien hij gewoonlijk aansloeg.
Bij 't naderen van Japan werkte onze machine onder hooge drukking, en 't geheele schip sidderde onder het sterke voorwaartsdringen van de schroef, en toch keken wij angstig op ons horloge en zouden graag onze snelheid hebben verhoogd.
Maar tik, tik, tik, tik! waarschuwde het horloge. "Neen maar, dat gezeur is niet om uit te staan," riep Hilda nu. "Zóó laat ik niet den baas over me spelen, hoor! Hier Papa, steek U dat vervelende horloge maar in Uw' zak. Misschien houdt het zich dan stil." Maar ja wel!
De letters van het alphabet kunnen evenzeer gestolen worden als een geldbeurs of horloge. Een valsche handteekening in vleesch en been te zijn, een levende valsche sleutel te zijn, om daarmede het slot van eerlijke lieden te openen en alzoo bij hen binnen te sluipen, niet recht voor zich uit te durven zien, maar steeds gluipend; inwendig eerloos te zijn; neen! neen! neen! neen!
Boos op het horloge was ze in 't geheel niet meer: ja, ze schaamde zich zelfs, dat ze haar goeden vriend zoo weggestopt had. Ze haalde het horloge daarom maar gauw weer uit zijn donker hoekje in den kelder en nam het mee naar hare kamer. "Ziezoo," dacht ze, "nu ga ik met veel meer plezier dan straks mijn boek uitlezen." Een paar dagen later was Hilda gevraagd op een groot bal.
"Voor jou wèl," riep zijn manager schaterend, "ofschoon ... wat je in die rommel ziet ... dat gaat boven mijn verstand." Pat zuchtte, maar antwoordde niet. In zijn heele leven had hij maar één mensch ontmoet, die om gedichten gaf, en dat was de roodharige schooljuffrouw, voor wie hij naar de bosschen was gevlucht. "Waar ga je naar toe?" vroeg Stubener verwonderd, terwijl hij op zijn horloge keek.
Zijn koude, gereserveerde houding, zijn weinige spraakzaamheid, zijn discreet glimlachje en vooral zijn horloge en zijn ketting met breloques hadden Colline op het denkbeeld gebracht, dat Barbemuche tot het een of ander gezantschap behoorde en bang was om zich te compromitteeren, wanneer hij in zoo'n kroeg kwam.
Hij hoorde zijn aderen kloppen, zooals men een horloge in de duisternis hoort. Hij dacht aan den dubbelen gang, die in dit oogenblik in de duisternis gemaakt werd: de misdaad die aan de eene zijde, de justitie die aan de andere zijde naderde. Hij had geen vrees, doch kon niet zonder een zekere siddering denken aan 't geen gebeuren zou.