United States or Czechia ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Dat vuul 'k nou al heel stark," sprak Frerik. "'k Weet niet, of gij...." hernam Doortje maar stopte. "'k Meinde da'k um grootvoader allinnig roar was," sprak Frerik: "moar 'k vuul toch...." "Wat....?" zei Doortje. "Da wee'k niet," antwoordde Frerik: "moar 'k zou hoast.... 'k begriep niet.... moar 'k vuul toch...." en Frerik trok Doortje dichter tot zich: "da'k ou Door, méér as méér liejen mag."
Moeder en voader hadden 'r lief, dat wist ze wel, en op de zangschool hadden ze gern dat ze meezong, umdat ze 'n stem as 'en klökske had, moar as 't uut was dan goengen de jongens en derns allemoal groote vol lach en schik met mekoare noar huus, moar zij allinnig, heel allinnig.
't zou misschien nog wel gevleid hebben, moar, zoo allinnig, in zoo'n hoog huus; en voader op 'en andere koamer!
En, 't werken soamen, en 't sprêken soamen, en 't êten en 't stoeien soamen, en dat alles, alles, alles, ging hem door het brein, en eindelijk zei hij, doch half luide: "Door, 't zal me toch ook vremd zin, as 'k van óu af bin." "Nou Frerik, dat g'leuf'k," zei het meisje: "'t zal mien ook zoo allinnig wêzen." "'k Mag oe zoo best," hernam Frerik. "Ik oe ook," zei Door.
Frerik was zijn lieveling, en Frerik was die liefde wel waardig, want, niet alleen was hij een knappe jongen en handig in het werk, maar evenzeer voor den ouden man een trouw verzorger, en dikwijls betuigde hij: dat zien liefde, bij 't leven van voader en moeder in driejen gedeild, nou allinnig veur grootvoader was.
Wel jong, jong, die twee hebben mekoar dan niet lang allinnig geloaten. Cloas is van de leinte gesturven, en Heintje da's nou krek zes moanden loater! Jong, jong, 't is veur Wiege-Mie 'en heel ding; woar mot ze noa toe? ze het niks, geen spier; neejen en breien kan ze, moar da's alles, en ik geleuf niet, dat ze 't nog al te best duut.
"Nou kom d'r dan moar veur uut; 'k houw van rond veur de vuust," zei Janboer. "Moar 'k wou oe allinnig sprêken," hervatte Berend: "'t is 'en geheim." "Denk ie dan, dat de twee kelfkes en de verkens in 't schot 't zullen noavertellen?" zei Janboer: "Gauw wat, 'k heb geen tied."
Moar ik bedoel nou eigenlijk minschen van haar eigen slag, weet ge zoo van haar eigen kaliber, za'k moar zeggen." »»Geen zoon of dochter dan? Geen bloedverwanten?" »»Kiend noch kroai, men lieve meheer! Wat neefkes en nichtkes in 't butenland moar die hoeven hier niet an te kloppen en die kommen ook alêvel niet woar niks te oazen valt. Veur de rest, vrind noch moag. Altoos allinnig!"
In den regel ontspon zich dan tusschen den grijzen Bartel en de bezoekers een gesprek van den volgenden aard: »»Moederzoalig allinnig, joa, joa! Met Sunt Jan al zeuventien joar", mompelde de witkop. »»Geen sterveling", vroeg men, »met haar in het slot?" »»Nou joa, wijlui binnen er: ik en mijn vrouw, die de kokerij bezorgt, en Kris de huusknecht.
Alweder moest Doortje eenigen tijd wachten, en ofschoon de boerenmeid bij haars gelijken niet bleu was, zoo zat ze toch in de kniep, nu ze met 'en jonker, die van oadel was, heel allinnig zou wêzen; doch, de begeerte om iets van Bart te vernemen, overwon de bleuheid, en toen ze nu beweging in de verte hoorde, trok ze nog is êfkes oan de onderste plooi van de klapmuts en zag eindelijk den veurnoamen, oadelikken jonker op haar toetreden.
Woord Van De Dag