United States or Kiribati ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Nou Jozef, dat he'k oe ummers al zoo duk gezeid" sprak Jenneke: "ik mag oe óók best, en ik geleuf dawwe al heel tevrêjen zouwe zin as we moar zooveul hadden as 'en errebeijers mins; moar toch, 't was bêter as ze 't wisten. Jong, as ze d'r is achterkwiemen dawwe zoo in 't gniep met mekoar verkeerden!"
As 'k 'em goed oankiek, dan geleuf ik, dâ 'k 'em al eerder gezien heb, eergiesteren, toen 'k op de kârmis gewêst bin, moar toen zag ie anders uit. Zinen bult was wel êns zoo groot en ie had zoo'n potsenmoakers pak an. Zeg, hed-de gij niet in 't thrioater met hundjes gespeuld?" "Dat heb ik," klonk het bedaard terug. "En hed-de gij niet op de fidel gespeuld?" "Dat is ook waar."
Ze zul ook wel schik hebben an mien vrouw, die aaltied zeg: »de helft van viere is drie en die zint veur mij," maor die te gaste giet mut de minste wezen. Vrogger was 't er een scholtinne in 't Overieselsche, die had altied lo-sjees, zekt ze er geleuf ik tegen, om ze te drillen.
"'k Zweire 't ou, Fons; 'k mage deudvallen as ik ou de woarheid nie 'n zegge!" had zij met onwrikbare beslistheid geantwoord. En frank in het gezicht had zij hem met haar mooie, kinderlijk-reine, blauwe oogen aangekeken. "'k Geleuf ou," had hij ontroerd geantwoord: en verder was er niet meer over gesproken.
't Was te donker om veul te onderscheijen, moar toch, 't was tussen den bongerd en 't huus, dat heurde ie wel, bij de zonneblommen en stokrozen. Heur, joa 't was Jenneke die sprak. En Berend hoorde haar zeggen: "Moar ik geleuf toch, Jozef, dat ie 't oan voader most zeggen. Hie mag oe best, en 't is nóú zoo in 't gniep." "Och lieve Jenne," was Jozefs antwoord: "wat zal 't dan zin!
Zoe 'k wel, boas, zeit hij; da 'k hem moar e-kier 'n kon krijgen, 't zoe hier al gauwe gedoan zijn mee al dat geleup. 'K zegge: kijk, ge moe 't weten, Koarel-Sies, zeg ik azeu, moar geleuf mij, jongen, ge goat er vuil mee vangen, zeg ik azeu. Goed.
"Doet er 'n beetse meelsuiker op, moeder?" fleemde Rozeke. "Ha ge zij gij zot, geleuf ik!" riep de oude ontwaardigd. Maar zij deed het toch ook, en Rozeke haastte zich naar de deur, waar de kinderen, hun liedje uitgezongen, nu zachtjes aanklopten. "Joa moar ze moên de schotel weere brijngen, zille," vermaande moeder.
"Moar dan zal ik oe wel vasthouwen," hernam Paul snel: "'k Bin 'r niks bang veur, en 'k geleuf zelfs da'k oe best droagen kan."
"Ge'n wil het nie, geleuf ik," lachte zij. Hij kreeg een lichte kleur over zijn gele wangen. Zijn tong keerde langzaam in zijn mond de pruim tabak eens om, en hij spuwde, de oogen flikkerend, wantrouwend-ongeloovig nog. "Ba toet, ba toet," zei hij eindelijk, droog-leuk. "Moar mag ik weten woarveuren.... "Veur diensten die ge nie bewezen 'n hét!" plaagde zij hem, oolijk glimlachend. "En es da al?"
G'hè 't zitten vandoage, geleuf ik! kon Veel-Hoar niet nalaten uit te roepen. Ha, w'hèn toch watte! meende Theofielke, met een trotsch gebaar het stuk weer in zijn zak verstoppend. Fluks, terwijl ze een der glazen volschonk, berekende Veel-Hoar, dat beiden haar 'n paar keer schuldig stonden. Vijf frank! dat kwam zoo wat uit. Dat stuk moest ze hebben! Haar oogen glinsterden.
Woord Van De Dag