Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
Mijn koamer wordt in 't iekenheit gesteken en ik zoe geern 'n beetsen donkere schilderijen hén. Gien bleiwe beumen en gien lileiwe koeien veur mij. Zoe-de gij keunen 'n wilde-zwijnenjacht schilderen? 'K peis 't toch wel, menier Gaëtan. En nen automobiel? Euk wel, menier Gaëtan. Mais, Gaëtan, est-ce que tu ne vas pas regretter ça? vroeg zij, zacht-afkeurend.
Kijk ne kier, hier, noar de beste koamer toe, en doar, noar de zolder!" Doch niemand gaf een antwoord. Zij dachten al niet meer aan 't pas gebeurde; en zelfs Cordúla drong niet aan, geheel en al door 't andere in beslag genomen.
Doch zijn gezicht werd ernstiger toen hij Alfons zag en vooral toen hij zijn pols gevoeld en in zijn zij en op zijn rug geluisterd had. "'t Es hier te koud op die voute," zei hij. "Ge zoedt hem moeten in 'n koamer brijngen woar dat-e vier keun moaken." "In de beste koamer keune we vier moaken. Es 't irg, menier den dokteur?" angstvraagde Rozeke.
Zij kreeg er een kleur van over haar wangen, maar zei het toch, onbewust-beleedigend in de ontzetting van haar schrik: "O moar, mejonkvreiwe, dat er e-kier iest moest van komen?" "Hoe?... wat zou er van komen?" vroeg jonkvrouw Anna niet begrijpend. "O, mejonkvreiwe... zeu lank alliene, mee hem, in de koamer...."
"Joa hij, mejonkvreiwe; hoast ou, hij zit op ou te wachten in de koamer." Zij holde naar binnen, en toen Rozeke even na haar in de keuken kwam, was zij reeds met den hond in de kamer verdwenen. "Och Hiere, wa zie z' hem toch geiren!" murmelde Rozeke meewarig in zichzelve.
Rood en zweetend, den mond hijgend open en 't dikke buikje als een tonnetje onder haar schort, kwam moeder van Dalen met opgestroopte mouwen uit het achterhuis te voorschijn. "Zeg ne kier meinschen," riep zij van op den drempel, "'k ha iest gepeisd van de toafel in de beste koamer te dekken, moar zoe 't nie achenoamer zijn hier in de keuken, bij 't vier?"
Es 't nog nie genoeg da z' al in de beste koamer mag sloapen, die prinsesse!" krijschte Cordúla. Ik zal 't betoalen! Ge meug het iedere zondag van mijn zakgeld afhouden!" riep Standje grootmoedig. Ha 'k zal 't er zeker afhouen!" dreigde Cordúla, meteen zich overwonnen gevend. "Hè-je da nog oeit geweten? Zoe-je nie zeggen 'n keunijnksdochter in huis!"
Dons' hondje stond er reeds vóór, kopje scheef, oortjes gespitst, scherp luisterend en loerend naar het onderste reetje. "Ala foert! hier geen vuiligheid te doene!" riep zij met gelukkige gevatheid. En zij trapte den kleine weg, die even jankte. "'K geleuve dat er muizen in ou beste koamer zitten, bezinne," zei Vaprijsken.
Standje's oogen glinsterden. Hij voelde Cordúla vermurwd, en, het valies steeds in de hand, waagde hij maar eensklaps moedig de vraag: W e zillen Leontine heur koamer moeten teugen, e-woar, zuster! Alhier zeker, e-woar?" En hij stapte waarlijk vastberaden naar de "beste kamer" toe. Cordúla scheen een oogenblik hevigen strijd te ondergaan.
Alleen waagde Standje nog even de vraag: En woar moe ze sloapen?" Nevens mij, op de veite, in moeders ouw bedde." O! niet in de beste koamer!" Cordúla keek haar jongeren broeder even aan, met open mond en ronde oogen, als vroeg ze zich of of hij eensklaps onwijs geworden was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek