United States or Turkey ? Vote for the TOP Country of the Week !
Kan ons niemand hooren?" vroeg de jonkvrouw, wantrouwig rechts en links omkijkend. "Niemand, mejonkvreiwe, ge meug gerust zijn. Alfons en de knecht zijn op 't land en 't meissen stoat doarbuiten de kirn te kuischen. Moar zet ou, zet ou toch, mejonkvreiwe," drong Rozeke aan.
"Elk zijn meug, zei de boer, en hij at vijgen". "Alle beginselen zijn moeilijk, zei de boer, toen moest hij de koe bij den staart in den stal trekken". "Dat heeft geen zwarigheid, zei de bakker, toen woog hij het brood te licht". "Alle baten helpen, zei de wolf, en slikte een mug af". Twente: Dat is 'n ander keurn, zèj de muller, en hê beet in 'nen moezenköttel.
In handel en wandel. Zich verdedigen met hand en tand. Tegen heug en meug. Van hoeten noch toeten weten. Hoog en droog zitten. Hotst het niet, dan botst het. Hou en trouw. Huis noch kluis hebben. Jan en alleman. Kikken noch mikken. Zich kunnen kleeden en reeden. 't Is alles krank en mank. Iets van naadje tot draadje uitleggen. Naam en faam verliezen. Met pak en zak vertrekken.
Ik keek om en zag het "Kregelige Mennonietje" op mij afkomen. "Ga-je naar zee, Huib?" vroeg hij gejaagd. "Ja, wat is er van? Wou-je meê?" "o, Geerne; maar ik en mag niet. Ik moet lijndraaier worden, weetje!" "Nu, ieder zijn meug; maar ik zou je kostelijk bedanken!" "Ja, Huib, ik bedank ook wel; maar Vader zegt dat ik moet en dan helpt het niet of ik al bedank! Is het prettig op zee?"
"'K zie ou zeu geirne Fons; ge 'n meug mij noeit verloaten, ge moet altijd... altijd bij mij blijven," nokte zij teer-ontroerd. Zijn handen drukten haar werktuigelijk tegen zich aan, maar hij gaf geen antwoord meer. Hij was reeds weer in slaap. Toen zuchtte zij heel diep en sliep ook kalm weer in. Hemelgeiten: kwezels. Stallen en schuren. Hijgen. Kouter; vlakte.
Ik 'n hè natuurlijk gien verstand van boeren, en 'k hè road en hulpe neudig. 'K hope da ge zilt willen doen lijk of 't veur ulder eigen woare." Vaprijsken kreeg een traantje van ontroering in zijn oog. "Ge meug gerust zijn, bezinne; over mij 'n zilt-e niet te kloagen hèn," zei hij met een stem die trilde. Smul, het hoofd somber gebogen, knikte zonder iets te zeggen.
"Joa hij, moeder." "Hoe loat es 't?" "Koart noar den ien; sloap moar gerust." "Zilt-e de deure goed op slot doen?" "Joa ik, moeder, ge meug gerust zijn." "Ge moet zeker om de Van Doalens goan?" "Joa ik, moeder." Hij hoorde een zucht en een gekraak van 't bed, waarin ze zich scheen om te keeren.
Hij vatte weer haar hand en knelde die onstuimig in de zijne, haar smoorlijk naar zich toe halend; en plotseling omsloeg hij met zijn arm haar middel, prangde haar woest tegen zich aan, poogde op haar frisschen mond een gulzig-sidderenden zoen te drukken. Ge 'n meug nie, nonkel! Ge 'n meug niet! Ge 'n meug niet!
"Moar 't en zal toch mijn schuld nie zijn, as 't er nie mee 'n helpt, miester...." "Natuurlijk niet, natuurlijk niet, dat spreekt van zelf," zei hij tevreden. "Het eenige wat ik van u verlang is dat ge 't niet vergeten zoudt." "Ge meug gerust zijn, miester, 'k beloof het ou, 'k'en zal 't nie vergeten." Hilairken, in zijn wieg ontwaakt, begon eensklaps te schreien.
"En de kinders stellen 't goed, e-woar?" zei hij. "'K ben toch euk zeu blije da 'k ze nou zal weere zien. En 't veuleken? 'K ben zeu curieus om 't veuleken te zien. As 't morgen 'n beetse goe weer es goa 'k ne kier tot in de stal." "'t Es tòch zuk 'n scheun beestjen," glimlachte zij zwakjes; "maar ge meug wel oppassen: de mirrie es er wried zjaloes van." "Sloa ze?" vroeg hij.
Woord Van De Dag