United States or New Zealand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij riep het Geluw Meuleken en samen brachten zij hem op de voutekamer, trokken zijn natte kleeren uit en stopten hem warm onder de dekens. "Ach Hier, ach Hiere, 'k ben ziek, 'k ben zeu ziek!" klaagde hij met dichte oogen. "'t Zal wel beteren," zuchtte Rozeke. "Houdt ou stil en sloap moar; we zillen ou woarm dekken, da ge goe zwiet."
Die vader heuit et schoap, Dien moder heuit de bonte koe, Kieneke, maak dien eugskes toe, Sloap, kieneke, sloap! Een enkel maal behelst het een ontboezeming: Suja, poppedeine, 't Kindje is nog kleine, 'k Wou, dat 't kindje grooter was, Dat kwam moeder wel te pas.
"Dat weet Joost Gisteren was het met dat vreemde volk alles loât op stok. Ik was blij toen ik er om één oere in lag; want ik had op de lakeien moeten wachten, die nog na het avondeten naar het dorp waren gegaan en God beter ze, in de kroeg in sloap gevallen waren.
Daar buiten loopt een schaap, Het heeft vier witte voetjes, Het drinkt zijn melk zoo zoetjes, Slaap, kindje slaap! Of: Het heeft zoo'n witte wol En 't drinkt zijn buikje vol. Dit ver verspreid wiegeliedje vinden wij met talrijke varianten in de verschillende dialekten; zoo b.v. in het Limburgsch: Sloap, kieneke, sloap!
Goed bin'k, moar niet gek: As Jenneke dat in de kop het, dan loat z'op mien niet rêkenen. Nou is 't uut. Sloap wel!"
As jei sloap kè je ommers nie haure,... moedertje,... [p.88] se legge
De vrouw in de herberg is reeds op; zij zal naar de kerk gaan... Wacht! eerst nog even naar de zieke kijken. Met 't kerkboek in de hand gaat zij naar boven. "Bim Bam! Bim Bam!" "Zou ze nog sloapen? 's Is zoo arg stille doarbinnen; dien bult is zêker ôk in in sloap gevallen. Loat ik gauw êns kiêken...." "Bim Bam! Bim Bam!" "Zij de al wakker, juffer? Za'k moar êns bie oe kommen?
Daar stond de oude, grijze molen met zijn naakt-gekruiste wieken, en ginder verre lag de groote, sombere hoeve, zwaar ingesluimerd in den dompigen nacht. Zij moesten afscheid nemen. Morgen begon alweer de lange, saaie arbeidsweek. Allo, Dees, sloap wel, zille; en tot zondag hè? zei Theofielke. Sloap wel, Teefiel, en tot zondag! antwoordde Deeske.
Nogmaals vernemen wij nu van Janboer en Trijntje een: "Sloap wel!" en niets treft meer onze ooren, dan het onophoudelijk tik, tik, tik, der staande klok met de scheepjes. Op ongeveer twintig schreden afstands van Janboers woonhuis met achterdeel, stond de groote of hooge schuur.
"Joa hij, moeder." "Hoe loat es 't?" "Koart noar den ien; sloap moar gerust." "Zilt-e de deure goed op slot doen?" "Joa ik, moeder, ge meug gerust zijn." "Ge moet zeker om de Van Doalens goan?" "Joa ik, moeder." Hij hoorde een zucht en een gekraak van 't bed, waarin ze zich scheen om te keeren.
Woord Van De Dag