United States or Iceland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar Onze Lieve Vrouwe kwam daar van passe voorbij gegaan, en den nood van den armen voerman ziende, had zij er pijne mede en zij sprak tot hem: "Ik ben moede en afgemat van gaan, en ik lijde van den dorst, geef mij wat wijn te drinken en terstond zoo maak ik uwen wagen los". "Zeer geern, Lieve Vrouw", antwoordde de voerman, "maar 'k en hebbe geen glas om er den wijn in te doen".
Daneelken leefde zeven jaren in het gebergte op den Muziekberg? en ging vervolgens naar de hoofdstad der christenheid. Hi nam een staf al in syn hant, Ende hi treec te Romen binnen: «Nu biddic Maria, die moeder Gods, Dat ic den paus mach vinden.» Doen quam hi voor den paus ghegaen, Voor onsen eertschen vader: «Here, ic soude mi biechten geern, Ende roepen up Gods ghenade.
"Hij vraagt of z'n moeder hem nog geern mag" antwoordde Geerten, gebarend een borrel in één teug naar binnen te wippen ... Trees zweeg, bleef roerloos staren in de hel-gele vlam der lamp. Nadat hij gegeten had, richtte hij zich op, smeet zijn klak af, liet zijn hemd van de schouders glijden.
Zelfs onder ons sjouwerluî kwam er al verdeeldheid, en dat gaf maar oorzaak tot ruzie en vechtpartijen. Jelui weet het allen zoo goed als ik, dat de Prins zes heeren op Loevestein heeft gevangen laten zetten omdat hij deze voor de hoofdpersonen hield, die alles wisten door te drijven wat hij niet geern zag. En wat was het gevolg?
Ze bezag hem wel minder minachtend dan zij 't haar andere vrijers deed, bij het licht, doch hij mocht er zich nog niet op beroemen, haar uitverkorene te zijn. "Mi lust niet, 'k doe bedanken," lachte zij. "Japikje," vervolgde hij smeekend, en hij streek haar over 't jak onwillig liet ze het toe "ik vind oe zoo'n himmel wicht . Ik mag oe zoo geern.
Ge moest me toch dat meerselke gelaten hebben, bachten mijn huis! loech Verlinde. Als u dat nu bezonder plezier kan doen, 't ware geern gegeven, zei Vanhoutte, zonder zich om te keeren of uit te scheiden van zijne bezigheid. Zeker kerel, 'k moet nu alle dagen een half uur ver om mijne klaver rijden! Is 't gedaan? 't Is gedaan. Ehwel, goed dan: vrienden lijk voren en na! Lijk voren en na!
Ghielen vertelde hem van zijne schoone, schoone volle veerze die hij op stal had, dat ze moest kalven in 't korte, en dat Doka te oud werd en te veel lastig werk had en de koe afsteken wilde, maar 't was een buitenkans, jongen: een kostelijke koe. En 'k zou ze toch geern kwijt zijn, seffens kwijt zijn.
Morgenuchtend is er brood, herhaalde zij gedurig om zichzelf te overtuigen, maar ze had altijd geern geweten hoe het er komen zou. Ze leed mede de pijn van haar jongens, de narigheid en de flauwte van hun ijdele maag en de krampe van hun buik. Dat belette haar te slapen. Tegen Ivo wilde zij nu geen woord spreken.
"Dat weet ik wel; maar ik wilde zoo geern mijn eerepenning wat beter verdienen. 'K heb met die Roôrokken meer dan één appeltje te schillen, hoor!" "Daar ligt Duins," zeide Adriaan, "en ik zie de masten van groote schepen. Je zal dus je zin hebben, Jonge Kees!"
Geeft wat, houdt wat, 't Naaste jaar nog wat! Ik weet daar nog een goede vrouw. Die mij zoo geern wat geven zou. Zij zal mij wel wat geven; Hoelang mag zij leven? Honderd jaar en éenen dag, Zoolang als ze kaas en brookes mag. Men vergelijke hiermee de liedjes op Schuddekorfsdag, b.v. bl. 108 vlg.
Woord Van De Dag