United States or Azerbaijan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij had hun tweede ontbijt meegebracht, en bij dit zicht straalden de oogen, en allen voelden plotseling den scherpen honger, waarvan zij tot nog toe, onder het harde werken, den knagenden prikkel hadden onderdrukt. "Joa moar, iest mijne woagen loan!" eischte Smul, hun de mand overhandigend. "Ha moar Ivo jongen, loat ons iest eten, we zien scheel van den honger," smeekte de oude Krommen Bulcke.
"Mor kom toch iest kaffe drinke, ge zij nog nuchter," riep Marieke. "Wij hemmen al gedaan," zei Charlot. "Seffens lifke," zei hij tot Marieke, "mor kom buite nor de lente zien, hij hangt te rieken in de loecht, och 't zal zoo goed on ons Pallieterke doen!" en hij wees op haren schoot, "hij zal er ni willen inblijve." Hij trok Marieke mee naar buiten, in den boomgaard.
"Eet iest ulderen boterham," zei bedeesd Rozeke, terwijl ze haastig twee groote koppen volschonk met koffie en een stapel dikke tarwe-smouterhammen voorsneed. Zij sneed ook twee plakken zwart roggebrood en legde op ieder een zware snee spek. Zij aten, haastig slikkend, zonder spreken, en slurpend van hun groote koppen.
Rood en zweetend, den mond hijgend open en 't dikke buikje als een tonnetje onder haar schort, kwam moeder van Dalen met opgestroopte mouwen uit het achterhuis te voorschijn. "Zeg ne kier meinschen," riep zij van op den drempel, "'k ha iest gepeisd van de toafel in de beste koamer te dekken, moar zoe 't nie achenoamer zijn hier in de keuken, bij 't vier?"
"Zij gerust, boas, 'k hou ou goe vaste." Hij was uit de sjees; Rozeke greep schreiend zijn hand en leidde hem met 't Geluw Meuleken naar binnen. "Hoe es 't Alfons? hoe goat 't mee ou?" snikte zij. "Stillekes,... 'k ben moe,... mijn bedde...." heeschte hij zuchtend. "Ha moar zet ou iest 'n beetse bij den heird, 'k 'n hè ou nog nie gezien, 'k 'n hè ou nog nie g'heurd," schreide Rozeke wanhopig.
Terwijl Pallieter weg was stond Charlot in den war met haar eten. "'t Mag zijn wa' wilt," zei ze, "mor iest veur God gezorgd." En ze haakte aan den gevel blauwe keersarmen met lange keersen erin, en zette tegen de voorpoort een tafel met stijf wit laken over, waarop ze het kasken met het Lievevrouwen-beeldeken zette, een palmhouten krucifix en al de vele heiligen van haar kamer.
"Loast an 't eten, iest an 't wirken!" hoorde men hem nog even buiten roepen, terwijl hij in het donker deurgat van den paardenstal verdween. De slijters stonden allen buiten op het erf nu, en als een dichte, grauwzwarte groep, gingen zij, luidruchtig pratend, onder dof klompengetrappel, naar het openstaande hek. De boer volgde, met onder iederen arm een groote flesch jenever.
Help mij iest die woagen wa noar veuren douwen," zei Standje. Standje trok en Pierken duwde en de wagen rolde wat vooruit, in een zwaar hossebossen van zijn wielen. Baron, de oude waak-en-karn-hond, die naast de "loeze" lag, begon even sehor te blaffen. Wilt-e zwijgen, loebas!" bromde dreigend Standje. De bond kroop kettingsleepend, met hangende staart en ooren in zijn hok terug.
De anderen vonden 't voorstel goed en langzaam slenterend, verbouwereerd reeds in 't gejoel van trams en rijtuigen en fietsen, gingen zij naar de huizenreeks vlak tegenover 't station en kozen er een herberg uit van onaanzienlijk voorkomen, waar zij binnen traden. "Ik zoe iest en veural noar nichte Begijntje wille goan," zei Alfons, toen zij gezeten waren.
"'T en es het doar nie aan te doene; betoalen! betoalen!" hoorde Rozeke den ouden, opgewonden boer met luid-galmende stem roepen. En 't oogenblik daarna klonken zijn stampende voeten op het plankier vóór den drempel van het huis, terwijl Alfons hem vleiend aanmoedigde: "Goa binnen, boer Dons, goa binnen; mee betoalen 'n es er gien hoaste; we zillen d'r iest op ons gemak eentsjen op pakken."
Woord Van De Dag