Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
"Da's niet best grootvoader," viel Frerik den oude in de rede: "Ge mot doar zoo'n zwoar heufd niet in hebben; 'k zie eiges vol da'k van oe af zal, moar denk toch dat 't moar veur drie moanden zal wêzen. As 't ien 't lest van 't brêken is dan zie 'k 'r weer, as 't God blieft."
Wel jong, jong, die twee hebben mekoar dan niet lang allinnig geloaten. Cloas is van de leinte gesturven, en Heintje da's nou krek zes moanden loater! Jong, jong, 't is veur Wiege-Mie 'en heel ding; woar mot ze noa toe? ze het niks, geen spier; neejen en breien kan ze, moar da's alles, en ik geleuf niet, dat ze 't nog al te best duut.
Mis was 't; Frerik moest dienen, en of grootvader 't ook arg vond, en Frerik niet wist hoe 't goan most, en Bart blied was dat ie vrij af zou kriegen, en Door 't ieselik speet, zoo troostte men zich aldra bij de bevinding, dat Frerik wél spoedig ingedeild, moar dan veur 'en joar vrij zou wêzen, en verder ook maar drie moanden zou motte opkommen, totdat ie 't schieten kon.
"Och, wat za'k oe zeggen?" hernam de grootvader: "de jong zal zien eigen licht wel oangriepen; hij 's nog zoo jong; en met Gods zêgen, dan kan alles wel terecht kommen. Ook is 't nog niet zeker da'j d'r ien zult speulen. 't Kan licht nog meeloopen. As 't mot dan mot 't, en dan za'k met Bart en Door wel doen wa'k kan. En voorts," besloot hij: "'t zal êvel toch moar veur drie moanden zin."
Zonder te verademen, achtervolgd door het razend getier van Veel-Hoar, dat hoe langer hoe heftiger in de rumoerige straat opklonk, liepen zij over omgeploegde akkers, door rapenloof en bieten, en kwamen eindelijk op den breeden weg terecht. Daar hielden zij even stil en schaterden er hun dolle pret wild uit. Veur azeu nen dag gaf 'k wel zes moanden van mijn leven! juichte Deeske.
"Och Peter," zei vrouw Janssen, terwijl zij de oogen op het knaapje hield geslagen: "die jong is pas zeuven moanden oud, 't is nou over drie doagen Alder Heiligen, en tegen Maria Lichtmis is 't alweer zoo wied." "Kom, da's zoo'n spul niet," sprak Peter op geruststellenden toon: "we motten toch 't half dozijntje vol hebben, hé Net?"
"Joa 't is zoo, 't is zoo, mien jong.... mien beste Frerik!" hernam Arie weder, terwijl hij zich geweld moest doen om het beven van de onderlip te bedwingen: "Drie moanden zin gauw um, moar drie moanden veur 'en oud mins!.... 'k Zie al in 't vier en tachtigste joar Frerik, en, dan is ielke moand d'r één.... d'r kan zooveul gebeuren in zoo'n tied Frerik, en as.... grootvoader..... oe..... is..... veur..... 't letste gezien had..... as ie is...."
't Is wel zoo'n ding niet, veur drie moanden, moar 't is toch met grootvoader en met Bart weet je Door da'k nog al mistroostig bin. Grootvoader is zoo doanig vrak ; en as Bart den ouwen gang liep! 'k Heb oe altied best gemeugd Door; we hebben dukkels schik gehad Door; en, op z'n tied gewarkt en gestoeid. Frerik wier verrechtig hoe langer hoe roarder.
Frerik had nooit gestudeerd in de taal der oogen, en zou daar niets van begrepen hebben, ware het niet dat hij, toen de hand van het meisje in de zijne rustte, gedacht had: En mo'k dan ook van óu vort! za'k oe drie moanden lang niet weerzien!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek