United States or South Africa ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Ja, of de duivel me te pakken heeft,« bromde Sikes. »Der heeft nog nooit een man bestaan met zoo'n gezicht als jij, of 't moest je vader zijn geweest en ik denk, dat hij zijn grijs-roode baard nu wel schroeit bij 't hellevuur; maar misschien stam je recht van den duivel af zonder vader als tusschenpersoon: dat zou me niets verwonderen.«
Sikes gaf geen antwoord; hij rukte de deur open, waarvan Fagin het slot los had gedraaid, en snelde de stille straat op.
Daar hij doodmoe was van de wandeling en het vroege opstaan, dommelde hij eerst een beetje; daarna, geheel versuft door vermoeidheid en tabaksrook, viel hij in slaap. Het was donker, toen een stomp van Sikes hem wakker maakte.
»Wist 't niet, laffe spitsboef!« snauwde Sikes. »Hoorde je dan 't leven niet?« »Ik heb er niks van gehoord, zoo waar ik leef, Bill,« antwoordde de Jood. »O nee! Jij hoort niks, natuurlijk niet,« smaalde Sikes met een woesten grijns. »Jij sluipt altijd in en uit, dat niemand je hoort komen of gaan! Ik wou, dat jij een halve minuut geleden de hond was, Fagin.«
Aan elken kant van de verzakte deur was een raam; het huis had één verdieping, maar nergens was licht te zien. Het gebouw was donker, ontredderd en naar alle waarschijnlijkheid onbewoond. Sikes, met Oliver's hand steeds in de zijne, ging zachtjes naar de lage deur en lichtte de klink op. De deur gaf mee en ze gingen te zamen binnen. De inbraak.
De kreet werd herhaald een licht verscheen een visioen van twee verschrikte, half gekleede mannen boven aan de trap wemelde voor zijn oogen een flits een hard geluid rook een gekraak ergens, waar wist hij niet en hij tuimelde terug. Sikes was een oogenblik verdwenen, maar hij sprong op en greep, eer de rook was opgetrokken, Oliver bij zijn kraag.
Geloof me Bill, je kan hem vertrouwen.« »Dat is zoo,« voegde Fagin er bij. »Hij heeft de laatste weken 'n goeie school gehad en 't wordt tijd, dat hij gaat werken voor zijn brood. En dan.... de anderen zijn allemaal te groot.« »Ja, wat grootte betreft, is hij net wat ik hebben moet,« zei Sikes peinzend. »En hij zal alles doen wat je wilt, Bill,« viel de Jood in, »hij kan niet tegen je op.
»Nee, hij weet 't niet,« smaalde Sikes. »Of hij wil 't niet weten en dat is hetzelfde. Spreek op en noem de dingen bij hun naam; zit daar niet te stotteren en te hakkelen en in dubbelzinnigheden te praten, net of jij niet de eerste bent geweest, die over die diefstal heeft gedacht. Wat heb je te zeggen?« »St, Bill!
Ik weet, wat hij zeggen wil, Bill; hij hoeft zich om mij niet te geneeren.« De Jood aarzelde nog. Sikes keek met lichte verwondering van den een naar de ander. »De meid zit je niet in de weg, wel Fagin?« vroeg hij eindelijk. »Je kent haar lang genoeg om haar te vertrouwen of de duivel zit er achter. Zij is der geen om te kletsen. Is 't wel, Nancy?«
»Hou je mond maar met je »meneer«,« antwoordde de spitsboef; »als je daarmee ankomt, voer je altijd kwaad in je schild. Je weet mijn naam en daarmee uit! Ik zal dien naam geen oneer aandoen als mijn tijd komt.« »Goed, goed Bill Sikes dan,« zei de Jood met weerzinwekkende nederigheid. »Je schijnt uit je humeur te zijn, Bill.«
Woord Van De Dag