Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Fagin wenkte hem, nu niet verder op haar te letten; na een paar minuten verviel het meisje in haar gewone doen. Fagin fluisterde Sikes in, hoe hij niet bang hoefde te zijn, dat zij ontsnappen zou, nam zijn hoed en wenschte hem goedennacht. Bij de kamerdeur bleef hij even staan, keek rond en vroeg of iemand hem de trap af kon bijlichten.
Het dier sprong van rechts naar links en van links naar rechts happend, grommend en keffend; de man sloeg en stompte, raasde en vloekte, en de strijd dreigde juist noodlottig te worden voor den een of den ander, toen de deur plotseling openging en de hond ontsnapte, Bill Sikes achterlatend met de pook en het knipmes in de hand.
»Arme kerels!« zei Nancy, nog met haar gezicht gewend in de richting, vanwaar de klok had geklonken. »O, Bill, zulke flinke, mooie jongens!« »Ja, daar denken de vrouwen altijd aan,« antwoordde Sikes. »Flinke, mooie jongens! Nou, ze zijn zoo goed als dood, dus 't doet er niet veel toe.«
Sikes sprak op den hardsten toon van een harde stem, doch daar het dier er een onverklaarbaren tegenzin in scheen te hebben, zijn hals te laten afsnijden, bleef hij waar hij was en gromde nog woedender dan te voren; tegelijk greep hij het eind van de pook tusschen zijn tanden en beet er op als een wild beest.
»Hoor je niet?« riep dezelfde stem. »Bill Sikes staat in de gang en er is niemand om hem te ontvangen, en jij zit te slapen of je bij je eten laudanum gezopen hebt inplaats van wat sterkers. Ben je nou frisch of wil je den ijzeren kandelaar naar je kop hebben om heelemaal wakker te worden?«
Hij klopte op de deur van een huis in deze straat; na een paar gemompelde woorden gewisseld te hebben met den persoon, die open deed, liep hij naar boven. Een hond bromde, toen hij de kruk van een kamerdeur aanraakte en een mannenstem vroeg, wie er was. »Ik ben 't maar, Bill, ik ben 't maar, jongen,« zei de Jood, naar binnen kijkend. »Kom der dan heelemaal in,« zei Sikes. »Lig stil, stom mormel!
De wijze van uitdrukking en de stem schenen Oliver bekend toe, doch het was onmogelijk, zelfs den omtrek van den sprekende in 't donker te onderscheiden. »Breng 's wat licht,« zei Sikes, »of we breken onzen nek of trappen op de hond. En pas op je beenen als je dat doet. O zoo!« »Blijf een oogenblik staan, dan zal ik licht halen,« antwoordde de stem.
»In den naam van God,« zei de heer Brownlow op plechtigen toon, »zeg dat niet, nu ge op den rand van het graf staat, maar zeg me waar ze zijn. Je weet, dat Sikes dood is, dat Monks bekend heeft, dat er geen hoop meer is iets te winnen. Waar zijn die papieren?« »Oliver,« riep Fagin, tot hem gewend. »Hier! Laat mij het jou influisteren.«
Maar terwijl hij dit deed, verloor hij den inbreker geen oogenblik uit het oog; nu zij weer over elkaar zaten, van aangezicht tot aangezicht, keek hij hem strak aan; zijn lippen beefden zóó en zijn gezicht was zoo veranderd door de driften, die in hem werkten, dat Sikes onwillekeurig zijn stoel achteruitschoof en hem met een uitdrukking van oprechte angst aankeek.
Kortom Fagin,« zeide hij, »al ben je een Jood, je hebt nog nooit iemand zulke valstrikken gelegd als ik 't mijn broertje Oliver zal doen.« »Zijn broertje!« riep Rose uit. »Dat waren zijn woorden,« zei Nancy en keek onrustig om zich heen, zooals zij voortdurend gedaan had, sinds zij begon te spreken, want ze zag in verbeelding steeds Sikes achter haar staan. »En nog meer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek