Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Terwijl het stil bleef, keek de Jood onrustig de kamer rond, als om zich er van te verzekeren, dat er geen teekens waren van Sikes' heimelijken terugkeer. Klaarblijkelijk voldaan over de uitkomst van zijn onderzoek, kuchte hij twee- of driemaal en deed evenveel pogingen, een gesprek te beginnen, maar het meisje gaf hem niet meer aandacht dan of hij van steen was.
Terwijl hij deze kreten uitstootte en ze door heftige gebaren vergezeld deed gaan, wierp de jongen zich werkelijk alleen op den sterken man; door de spanning van zijn krachten en het plotselinge van zijn aanval, deed hij Sikes met een smak op den grond vallen. De drie toeschouwers schenen gansch verbijsterd.
O jé! 't kon niet beter treffen!« De oude man sloeg de armen over elkaar, trok zijn hoofd in zijn schouders en verkneukelde zich van pret. »Ons!« zei Sikes. »Van jou, meen je.« »Misschien meen ik dat wel, beste jongen,« zei de Jood met een schrillen lach. »De mijne, als je wilt, Bill.«
Zij wachtten, terwijl de persoon, die hen binnengelaten had, ketting en grendel op de deur deed. »Iemand hier?« vroeg Sikes. »Nee,« antwoordde een stem, die Oliver meende meer gehoord te hebben. »Is de ouwe hier?« vroeg de roover. »Ja,« antwoordde de stem, »maar hij heeft niet veel losgelaten. Denk je, dat hij blij is, je te zien? O nee!«
»Nou, nou,« zei de Jood vleiend. »'t Is alleen mijn voorzichtigheid, anders niets. Nou, wat dat huis in Chertsey betreft, wanneer moet 't gebeuren, Bill? Wanneer moet 't gebeuren? Zilver, dat daar is, jongen, zilver!« zei de Jood, terwijl hij zich in de handen wreef er in een heerlijk voorgevoel zijn wenkbrauwen optrok. »Heelemaal niet,« antwoordde Sikes koeltjes.
Ze gingen op deze manier voort, tot zij den hoek bij Hyde Park waren omgeslagen en op weg naar Kensington; toen hield Sikes zijn stappen in, om zich door een leege kar, die hen achterop reed, te laten inhalen. Toen hij zag dat er Hounslow op stond, vroeg hij, zoo beleefd als hem mogelijk was, aan den voerman, of zij tot Isleworth mee mochten rijden. »Stap maar in,« zei de man. »Is dat je jongen?«
»Nu niet,« zei de Jood en keerde zich zachtjes om. »Morgen. Morgen.« Waarin Oliver aan Mr. William Sikes wordt overgeleverd. Toen Oliver den volgenden morgen wakker werd, zag hij met groote verbazing, dat er een nieuw paar schoenen met sterke dikke zolen naast zijn bed stonden en dat zijn oude schoenen waren weggenomen.
»Dat is de jongen, die je hebben moet,« antwoordde de Jood heesch fluisterend, terwijl hij zijn vinger tegen zijn neus legde en verschrikkelijk grijnsde. »Hè?« riep Sikes. »Neem hem, Bill!« zei Nancy. »Ik zou 't zeker doen in jouw plaats. Hij is misschien niet zoo geslepen als de anderen, maar dat heb je niet noodig, als hij maar een deur voor je open doen kan.
Charles Bates, ontzet over de misdaad van Sikes, begon er over na te denken, of een eerlijk bestaan ten slotte toch niet het beste was. Toen hij tot de conclusie kwam, dat dit werkelijk het geval was, keerde hij het verleden den rug toe, besloten het door nieuwe werkzaamheid uit te wisschen.
Sikes in slaap gesust had, naar Rose Maylie op weg was om daar haar vrijwillige zending te volbrengen, liepen op den Great North Road, in de richting van Londen, twee personen, aan wie ons verhaal eenige aandacht dient te schenken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek