United States or Burkina Faso ? Vote for the TOP Country of the Week !
Voorzeker waren zij, evenals het schoone portret, in de plooien van den grijzen mantel verborgen geweest en den ronselaar bij zijn overhaast vertrek ontvallen. Een vluchtige blik was hem reeds voldoende om te bespeuren dat de inhoud dezer papieren zijner aandacht overwaardig was. Hoe meer hij zijn onderzoek voortzette, hoe belangrijker ze hem werden. Zijne lippen beefden van verontwaardiging.
Goedroen gaf een luiden gil en sloeg de handen in elkaar, dat de bekers langs de wanden beefden en de ganzen in den hof antwoord gaven. En toen Brunhilde dezen jammergil hoorde, lachtte zij van ganscher harte. Goedroen sprak tot Hagen: "Hagen, hoe kunt gij mij zoo het onheil melden, dat aan al mijn vreugde een einde maakt?
Voor haar wilde hij zijn parelen uitschudden. De vorstin kwam op dit oogenblik met den ouden huisdokter het salon binnen. De vorst ging ter zijde om niet te verraden, hoe belachelijk hem het geheel voorkwam. "Welnu, dokter? Beslis u over ons lot," zeide de vorstin; zeg mij alles! "Is er nog hoop?" wilde zij er bijvoegen, maar haar lippen beefden en zij vermocht de vraag niet te uiten.
Zijn handen beefden, zijn oogen werden verduisterd door de tranen, die er onophoudelijk in opwelden; hij voelde ze langs zijn wangen biggelen, hij zag ze één ondeelbaar oogenblik in den spiegel weerkaatst en hij wischte ze niet af. ’t Kwam hem voor alsof hij in dien spiegel een gelaat zag, dat hij niet herkende en dat toch ’t zijne was; ’t scheen hem als hoorde hij een stem, die hem toefluisterde: „Die man is Walten immers niet?” en hij had het gevoel van iemand, die na langen, langen tijd afwezig te zijn geweest, weer terugkomt in bekende streken, maar alleen om alles veranderd en vervallen terug te vinden.
Het geheele kamp was doorweekt en het kampvuur daarbij, want onze onbedachtzame knaapjes hadden geene voorzorgen tegen den regen genomen. Stof genoeg om moedeloos te zijn: immers zij waren nat tot op het hemd en beefden van koude.
Haar handen beefden.... "Ik heb voorbereidselen voor uw verhuizing gemaakt.... Verzoeke in het oog te houden, dat ik aan de vervulling van dit mijn verlangen veel gewicht hecht...." las zij de slotwoorden. Zij liet snel het oog gaan over de voorafgaande regels en las ze toen nog eens van het begin af.
Zij stond met hooge kleur te beven en wist niet meer wat te zeggen; tranen kwamen in haar neergeslagen oogen en zenuwachtig beefden hare lippen. Wanhopig keek zij om zich heen, als zocht zij naar een hulp en steun welke niet meer te vinden was, als zocht zij nog naar hem die haar door den dood zoo onmeedoogend was ontnomen.
Silas Toronthal gevoelde zich, alsof hij door een knodsslag op het hoofd getroffen werd, toen hij Piet Bathory herkende, dien hij sedert lang dood waande. Sarcany daarentegen had de armen over de borst gekruist. Behalve dat zijne oogleden lichtelijk beefden, vertrok zich geen spier van zijn gelaat en bewaarde hij een uittartend stilzwijgen.
Zij wilde hem en zich zelf tot kalmte brengen, maar dat was nu te laat. Zijn opgewondenheid deelde zich ook aan haar mede, en haar lippen beefden zoo, dat zij niet vermocht te spreken. "Ja, ge hebt mij veroverd en ik ben nu geheel de uwe!" zeide zij eindelijk en drukte zijn handen tegen haar borst. "Zoo moest het komen!" antwoordde hij. "En zoo moet het blijven, zoolang wij leven. Nu weet ik dat!"
Zij eindigde den zin niet, zoodat Elsje verbaasd opzag en een ernstig gezicht zette, toen zij bemerkte hoe bezorgd haar grootmoeder keek. "Wat moet ik denken, grootmoeder?" vroeg ze zacht. De oude vrouw antwoordde niet dadelijk; hare lippen trilden en hare handen beefden zenuwachtig en hoewel zij haar mond opende, als om iets te zeggen, er kwam geen geluid.
Woord Van De Dag