United States or Bouvet Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Deze overvloed van bewijzen brachten Monks blijkbaar aan het wankelen. Terwijl zij hun onderzoek voortzetten, zonder iets te ontdekken, waren zijn beweringen langzamerhand
Monks keek den ouden heer angstig aan, doch toen hij op zijn gezicht niets las als strengheid en een vast besluit, liep hij de kamer binnen, haalde zijn schouders op en ging zitten. »Sluit de deur aan den buitenkant,« zei de heer Brownlow tot de helpers, »en kom als ik schel.« De mannen gehoorzaamden en de twee mannen bleven alleen.
»Niets; het was een kwitantie van een pandjeshuis.« »Waarvoor?« vroeg Monks.
Hij beval hem, vóór te gaan en het licht te dragen en keerde zoo naar de kamer terug, die hij juist had verlaten. Brengt eenige achtenswaardige figuren ten tooneele, die de lezer al kent, en laat zien hoe Monks en de Jood hun waardige hoofden bij elkaar steken.
Zelfs toen ik hem voor 't eerst zag, vuil en ellendig als hij was, lag er op zijn gezicht dikwijls een uitdrukking, die mijn aandacht trok zooals 't gezicht van een oud vriend ons soms in een flits verschijnt in een levendigen droom. Ik behoef u niet te vertellen, dat hij opgelicht werd eer ik zijn geschiedenis wist....« »Waarom niet?« vroeg Monks haastig. »Omdat u dat al weet.« »Ik?«
»Dan,« ging de oude heer voort, »zal Fagin toch nooit zonder uw toestemming voor 't gerecht gebracht worden. In dat geval zou ik u redenen kunnen aantoonen, waarvoor u zwichten zoudt.« »Wil de juffrouw mij daarop ook haar woord geven?« vroeg het meisje. »Ja,« antwoordde Rose. »Mijn eerlijk woord.« »Zal Monks nooit vernemen hoe u weet wat u weet?« vroeg Nancy na kort zwijgen.
»Nee, nee! beste jongen!« viel de Jood weer in. »En ik heb er nou geen spijt van ook, want als dat niet gebeurd was, zou jij nooit je oog op den jongen hebben laten vallen en nooit tot de ontdekking zijn gekomen, dat hij 't was, dien je zocht. Nou! ik heb hem door de meid voor je terug gekregen en nou begint zij voor hem in de bres te springen.« »Draai die meid der hals om!« zei Monks ongeduldig.
»Ja, dat gaat moeielijk, beste vriend,« antwoordde de Jood met een glimlach, »en daarbij, zoo iets ligt niet op onzen weg, of ik zou 't één dezer dagen met plezier gedaan hebben. Ik weet best, hoe die meiden zijn, Monks. Zoo gauw de jongen hard begint te worden, geeft ze niet meer om hem dan om een stuk hout. Je wilt een dief van hem maken.
Maar die kans was niet gekomen, en zooals ik al zeide, stierf ze met het vuile, geknoeide vodje papier in haar hand. Twee dagen later was de termijn om; ik dacht ook, dat 't misschien nog te pas kon komen en loste het in.« »Waar is het nu?« vroeg Monks snel. »Hier,« antwoordde de vrouw.
»Het kind was de jongen, waar u gisteravond met hem over hebt gesproken,« zei de vrouw met een onverschillig knikje in de richting van haar man, »die baker had de moeder bestolen.« »Bij haar leven?« vroeg Monks.
Woord Van De Dag