Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
»Toen ze dood was,« antwoordde de vrouw met een lichte huivering. »Zij stal van het lijk, toen het nog niet koud was, wat de gestorven moeder haar met haar laatste krachten gesmeekt had voor het kind te bewaren.« »Heeft zij 't verkocht?« vroeg Monks in wanhopige spanning. »Heeft zij 't verkocht? Waar? Wanneer? Aan wie? Hoe lang geleden?«
Dan zal ik mij ook op de wet beroepen; doch wanneer u eenmaal te ver bent gegaan om u terug te trekken, en u heeft u onder andere machten gesteld, moet u van mij geen lankmoedigheid meer verwachten en niet zeggen, dat ik u in 't verderf gestort heb, waarin u u zelf hebt neergeworpen.« Monks was blijkbaar verbijsterd en ongerust er bij. Hij aarzelde.
Ik doorkruiste dag en nacht de straten, maar tot twee uur geleden bleven al mijn pogingen tevergeefs en ik kreeg niets van u te zien.« »En nu u mij ziet,« zeide Monks, terwijl hij met een driest gebaar opstond, »wat nu?
Monks haalde het pakje uit zijn borst te voorschijn, waar hij het haastig had opgeborgen; hij maakte het vast aan een stuk lood dat op den grond lag en dat vroeger deel van een hijschblok scheen te hebben uitgemaakt en liet het in den stroom vallen. Het viel recht en zwaar neer als een dobbelsteen, deed het water nauwelijks zichtbaar opspatten en was verdwenen.
»Groot nieuws.« »En en goed?« vroeg Fagin aarzelend, alsof hij bang was den ander te ergeren, als hij zich al te ijverig toonde. »Niet slecht tenminste,« antwoordde Monks met een glimlach. »Ik ben er ditmaal bijtijds bij geweest. Ik wou je alleen spreken.« Het meisje schoof dichter naar de tafel en bood niet aan, uit de kamer te gaan, ofschoon zij merkte dat Monks op haar wees.
»Wel 't is duidelijk, dat wij groote moeite zullen hebben, tot dit geheim door te dringen, tenzij wij dien man, dien Monks, op zijn knieën kunnen brengen. Dat kan alleen door een krijgslist gebeuren en door hem te vangen als hij die andere schurken niet om hem heen heeft. Want, gesteld hij werd gearresteerd, dan hebben we geen bewijzen tegen hem.
Gezond, hoop ik.« Deze begroeting was tot den heer Brownlow gericht, die het eerbiedwaardige paar tot op korten afstand was genaderd. Hij wees naar Monks en vroeg: »Kent u die persoon?« »Neen,« antwoordde juffrouw Bumble zonder bedenken. »U dan misschien?« vroeg de heer Brownlow aan haar echtgenoot. »Ik heb hem nooit in mijn leven gezien,« zei Mr. Bumble. »Heeft u hem misschien iets verkocht?«
»U kunt die harde benamingen wel achterwege laten,« viel Monks met een smadelijken lach in. »U kent het feit en dat is mij genoeg.« »Maar ik ken ook,« ging de oude heer voort, »de ellende, de langzame foltering, de voortdurende angst van die ongelukkige verbintenis. Ik weet, hoe onverschillig en moe dat ongelukkige paar den zwaren keten meesleepte, terwijl de wereld voor hen als vergiftigd was.
Monks, die zijn aangenomen naam bleef dragen, vertrok met zijn deel naar een afgelegen oord van de Nieuwe Wereld; nadat zijn geld spoedig verteerd was, verviel hij weer in zijn oude praktijken, onderging tengevolge van een nieuwe oplichterij en schurkerij een langdurige gevangenisstraf, kreeg ten slotte een hevigen aanval van zijn oude kwaal en stierf in de gevangenis.
Toen de deur open ging, stapte een stevig gebouwd man uit de koets en stelde zich op aan den éénen kant van de trede, terwijl een andere man, die op den bok had gezeten, ook naar beneden kwam en aan den anderen kant ging staan. Op een teeken van den heer Brownlow hielpen zij een derden man uitstappen, namen hem tusschen zich in en liepen haastig het huis binnen. Deze man was Monks.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek