United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Dat dacht ik al, toen u binnenkwam,« hernam Monks, en merkte den nijdigen blik op, dien de vrouw onder het spreken haar echtgenoot toewierp. »Zooveel te beter; ik heb er minder op tegen, de dingen met twee menschen te bespreken, als ik weet dat zij maar één wil hebben. Ik meen 't. Hier!«
Om u dit te bewijzen, deel ik u zonder eenig voorbehoud mee, dat wij van plan zijn dien man, dien Monks, het geheim, wat het ook wezen moge, te ontrukken, door op zijn vrees te werken. Maar als als « hernam de heer, »als we hem niet in handen kunnen krijgen, of niet van hem te weten kunnen komen wat wij willen, dan moet je ons den Jood overleveren.« »Fagin!« riep het meisje, terugdeinzend.
Monks wierp den jongen een blik van haat toe, die hij zelfs nu niet bedwingen kon en ging dicht bij de deur zitten. De heer Brownlow, met papieren in de hand, ging naar een tafel, waar Rose en Oliver dichtbij zaten. »Het is een pijnlijke plicht,« zeide hij, »maar deze verklaringen, die te Londen in tegenwoordigheid van vele getuigen geteekend zijn, moeten in extenso hier herhaald worden.
Toen het drietal elkaar weer aankeek, schenen zij vrijer adem te halen. »Daar!« zei Monks en sloot het valluik, dat met een zwaren slag op zijn plaats terugviel. »Als de zee zijn dooden teruggeeft, zooals in de boeken staat, zal ze haar goud en zilver wel vasthouden en dus die rommel ook. We hebben niets meer te zeggen en kunnen ons gezellig samenzijn opheffen.« »Met alle genoegen,« merkte Mr.
»Het verlies van hun eigen goeden naam,« antwoordde Monks. »Dus volgens denzelfden regel ben ik niet bang, dat een vrouw een geheim, dat haar aan de galg of op de galeien zou kunnen brengen, aan anderen zal oververtellen. Begrijpt u, juffrouw?« »Neen,« antwoordde juffrouw Bumble met een lichte blos. »Natuurlijk niet,« zei Monks. »Hoe zoudt u dat kunnen begrijpen?«
Monks praatte door over den jongen; hij werd erg woest en zei, dat, al had hij nu goed en wel het geld van den jongen duivel, hij 't liever op een andere manier had gehad, want wat zou 't prachtig zijn geweest, dat blufferige testament van den vader ongeldig te maken, door den jongen van de ééne gevangenis naar de andere te jagen en hem eindelijk opgehangen te krijgen voor een of andere groote schurkenstreek, die Fagin makkelijk op touw kon zetten, nadat hij eerst flink voordeel van hem had gehad.«
»Wilt u den pandjesbaas zelf spreken?« vroeg de heer Grimwig met een beweging naar de deur. »Neen,« antwoordde de vrouw, »als hij « naar Monks wijzend »als hij laf genoeg geweest is om te bekennen, en ik zie, dat hij 't gedaan heeft, en u hebt al die ouwe heksen uitgevraagd, tot u de rechte gevonden had, dan heb ik niets meer te zeggen.
»Hij sprak in vollen, woedenden ernst,« antwoordde Nancy, haar hoofd schuddend. »Als zijn haat gewekt is wordt hij een man om bang voor te zijn. Ik ken er veel, die erger dingen doen, maar ik luister liever twaalf maal naar die anderen dan één keer naar Monks. 't Wordt laat en ik moet thuis zijn, voordat iemand vermoedt, waar ik geweest ben. Ik moet gauw terug.«
»Afkoelen!« viel Monks uit. »Al de regen, die ooit gevallen is of ooit zal vallen, kan niet zooveel van het helsche vuur blusschen, als een mensch in zich om kan dragen. Je kunt jezelf niet zoo licht afkoelen; denk dat maar niet!«
»Welnu,« zei de oude heer snel, alsof dit het punt was, dat hij verlangd had te bereiken, »lever dan Monks in mijn handen en laat aan ons over wat wij met hem doen willen.« »En als hij de anderen verraadt?«
Woord Van De Dag