Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
»Ze noemt me Noah; dat is een soort lief bijnaampje,« zei Mr. Morris Bolter, voorheen Claypole, terwijl hij zich tot Fagin wendde. »Begrijpt u?« »O ja, ik begrijp 't volkomen,« antwoordde Fagin en ditmaal sprak hij waarheid. »Goeiennacht! Goeiennacht!« Met vele goede wenschen en groeten ging Fagin heen.
Door deze straten liep Noah Claypole, Charlotte achter zich aan zeulend; nu eens stapte hij in de goot langs de straat om met één blik het uiterlijk voorkomen van de een of andere herberg op te nemen; dan sjokte hij weer voort, omdat iets in het uiterlijk van 't huis hem deed denken, dat het te druk bezocht was om hem dienstig te zijn.
Toen Noah Claypole boven was gluurde hij meer dan eens in 't rond om er zeker van te zijn, dat niemand hem zag; daarop snelde hij zoo spoedig hij kon heen en ging zoo hard als zijn beenen hem dragen konden, naar het huis van den Jood. Noodlottige gevolgen.
Noah Claypole holde zoo hard hij kon door de straten, hij bleef geen oogenblik staan om adem te scheppen, eer hij bij de poort van het armhuis was.
Op een dag waren Oliver en Noah op het gewone etensuur naar de keuken afgedaald om te smullen aan een stukje schapenvleesch anderhalf pond van het slechtste stuk van den hals; daar Charlotte werd weggeroepen moesten ze een oogenblik wachten en Noah Claypole, die honger had en uit zijn humeur was, wist dat tijdsverloop niet beter aan te vullen dan door Oliver Twist te plagen en te treiteren.
Er was gedekt voor het avondeten; op tafel stonden boterhammen, borden en glazen, een bierkruik en een wijnflesch. Aan het boveneinde van de tafel lag Noah Claypole achteloos uitgestrekt in een leuningstoel, zijn beenen over één van de leuningen, een open knipmes in zijn ééne hand en een homp gesmeerd brood in de andere. Vlak naast hem stond Charlotte uit een vaatje oesters open te maken; Mr.
»Wat denk je van de oude dames?« vroeg Fagin. »Der is heel wat geld te maken door hun tasschen en zakken te gappen en de hoek om te hollen.« »Gillen ze niet verschrikkelijk en krabben ze soms niet?« vroeg Noah hoofdschuddend. »Ik geloof niet, dat dat iets voor mij is. Is er niets anders te vinden?« »Wacht!« zei Fagin met zijn hand op Noah's knie. »De kuikens!« »Wat's dat?« vroeg Mr. Claypole.
Claypole koud vleesch van den schotel nam en porter uit de kruik en homoeopatische doses van beide aan Charlotte toediende, die er geduldig bij zat en at en dronk, wat hij haar geven wilde. »Aha!« fluisterde hij tot Barney, »die kerel staat me aan. Hij kan ons van nut zijn; hij weet al hoe hij met 'n meid moet omspringen. Hou je zoo stil als een muis jongen, dan kan ik hooren wat ze zeggen.«
Noah Claypole, door de kroon begenadigd, omdat hij als getuige tegen Fagin was toegelaten, vond zijn vak toch niet zoo veilig als hij wel wenschte en zocht eenigen tijd naar een bestaan, dat niet te veel werk meebracht. Na eenige beraadslaging koos hij het beroep van stillen verklikker, in welk vak hij zich een aardig bestaan weet te verzekeren.
»Lâtafels kennen opvliegen!« zei Mr. Claypole; »der zijn nog andere dingen, die geleegd kennen worden.« »Wat meen je?« vroeg zijn gezellin. »Zakken, reticulen, huizen, diligences, banken!« zei Mr. Claypole, opgewonden door het bier. »Maar dat kan je niet allemaal doen,« zei Charlotte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek