Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Oliver, doe de deur dicht achter meneer Noah en eet op, wat ik voor je op die pannedeksel heb gelegd. Hier is je thee, drink die op op die kist daar en haast je wat, want ze hebben je boven noodig om op de winkel te letten.« »Hoor je, weesjongen?« zei Noah Claypole. »Hè, Noah,« zei Charlotte, »wat ben jij een ondeugd! Waarom laat je die jongen niet met rust?«
Met deze woorden gaf meneer Claypole Oliver een schop en stapte den winkel binnen met een deftigheid, die hem werkelijk als verdienste aangerekend kon worden.
Op een matras op den vloer lag Noah Claypole vast in slaap. Nu en dan richtte de oude man even zijn oogen op hem en wendde ze dan weer naar de kaars; van de lange pit, die bijna omviel, droppelden klonters heet kaarsvet op de tafel, wat er op wees, hoe Fagin's gedachten elders waren. En dat waren zij inderdaad.
Natuurlijk trad hij onder de gegeven omstandigheden niet in een verklaring van zijn beweegredenen, en zij liepen zeer eendrachtig voort. Tengevolge van zijn omzichtig plan, liep Mr. Claypole voort zonder stil te staan, tot zij bij »de Engel« in Islington kwamen, waar de massa voorbijgangers en het groote aantal voertuigen hem terecht op het denkbeeld brachten, dat hier Londen in ernst begon.
»'t Komt er niet op aan beste jongen, wie 't heeft of wie 't gedaan heeft!« antwoordde Fagin, maar gluurde desondanks met een haviksblik naar het meisje en de twee bundels. »Ik ben zelf in dat soort zaken en 't bevalt me in je.« »In wat voor zaken?« vroeg Mr. Claypole, terwijl hij een beetje opleefde.
Claypole, van opwinding met zijn beenen trampelend, »God! dat is wat voor me!« »Natuurlijk,« hernam Fagin, »je kan daar een goeie slag mee slaan in de buurt van Camden Town en Battle Bridge en in zulke buurten, waar altijd kinderen boodschappen gaan doen; je kan daar op elk uur van den dag zooveel kuikens omsmijten als je wil. Ha! ha! ha!«
»Als hij goeie zaken doet, daar komt het opan!« antwoordde Noah met een van zijn oogjes knippend. »Het neusje van de zalm,« zei Fagin; »hij heeft een massa handen in zijn dienst en de beste lui van 't vak om hem heen.« »Allemaal uit de stad?« vroeg Claypole.
»Heb ik 't gehouden?« vroeg Mr. Claypole. »Neen, je vertrouwde op me en laat 't mij dragen, omdat je een lieverd bent,« zei Charlotte, terwijl zij hem om de kin streelde en haar arm door den zijne stak. Dit was inderdaad het geval; doch daar het niet Mr.
Claypole zelf flauw, maar het resultaat is hetzelfde. Mr. Bumble en zijn vrouw, uit hun betrekking ontslagen, verzonken langzamerhand tot groote armoede en ellende en werden eindelijk in hetzelfde armhuis opgenomen, waar zij eenmaal over anderen gebaasd hadden. Men heeft Mr. Bumble hooren zeggen, dat hij in zijn tegenspoed en vernedering zelfs niet blij kon zijn, van zijn vrouw te zijn gescheiden.
Noah Claypole of Morris Bolter, naar de lezer wil, volgde stipt de ontvangen aanwijzingen, die, daar Bates de lokaliteit heel goed kende zoo nauwkeurig waren, dat hij in staat was tot in de tegenwoordigheid van den rechter door te dringen, zonder één enkele vraag te doen of eenigen hinderpaal op zijn weg te ontmoeten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek