Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Noah Claypole wordt door Fagin voor een geheime zending gebruikt. De oude man was den volgenden morgen bijtijds op en wachtte ongeduldig op de komst van zijn nieuwen leerling; eindelijk, na een wachttijd, die eindeloos scheen, verscheen hij en viel met woede op het ontbijt aan. »Bolter,« zeide Fagin, trok een stoel bij de tafel en ging tegenover Morris Bolter zitten.
Zonder ranselen maken ze nooit iets van hem,« zei de heer met het witte vest. »Ik zal er voor zorgen, meneer,« antwoordde de bode. Daar steek en wandelstok nu naar den zin van hun eigenaar waren uitgerust, begaven Mr. Bumble en Noah Claypole zich met allen spoed naar de werkplaats van den lijkbezorger. Hier was niet de minste verbetering in den toestand gekomen.
Fagin echter scheen de poging op te vatten als de uitdrukking van volkomen eensgezindheid met zijn oordeel en liet met gul gebaar den drank, dien Barney juist binnenbracht, rondgaan. »Beste waar, dat!« merkte Mr. Claypole op, met zijn lippen smakkend.
»Ik weet wel, dat ik niet zoo snugger ben als jij,« hernam Charlotte, »maar je hoeft mij niet van alles de schuld te geven en te zeggen, dat ik opgesloten zou zijn. Als ik opgesloten was, zou jij in elk geval mee zijn gegaan.« »Jij heb 't geld uit de lâ genomen, dat weet je ook wel,« zei Mr. Claypole. »Ik heb 't voor jou genomen, Noah, lieverd,« wierp Charlotte tegen.
Claypole langzaam, »maar 't is geen werk dat wat oplevert.« »Dat 's waar!« gaf de Jood toe, terwijl hij nadacht of scheen na te denken. »Nee, dat gaat niet.« »Wat denkt u dan?« vroeg Noah, en keek hem verlangend aan. »Iets sluiperigs, dat vast werk geeft en niet meer gevaar dan of je thuis bent.«
Fagin gaf Claypole een stomp in de zijde en ze barstten beiden in een luid, langdurig gelach uit. »'t Is in orde!« zei Noah, toen hij weer tot bedaren was gekomen en Charlotte binnen was. »Hoe laat zullen we zeggen morgen?« »Is tien uur goed?« vroeg Fagin en voegde er, toen Claypole toestemmend knikte, bij: »Welken naam kan ik aan mijn vriend opgeven?«
Daar de heer en mejuffrouw Sowerberry uit theedrinken waren en Noah Claypole nooit of te nimmer geneigd was tot meer lichamelijke inspanning, dan noodig is om de beide functies van eten en drinken naar behooren te vervullen, was de winkel niet gesloten, ofschoon het gewone sluitingsuur voorbij was. Mr.
Waarin wordt verteld, hoe de Slimme Vos er in vloog. »En dus was u uw eigen vriend?« vroeg Mr. Claypole, anders genaamd Bolter, toen hij tengevolge van de overeenkomst, tusschen hen gesloten, den volgenden dag naar Fagin's woning verhuisd was. »Stommert die ik ben, maar ik dacht 't gisteravond toch al half!«
Claypole met een air van diepe wijsheid in de bierkan; hij schudde den inhoud flink door elkaar, gaf Charlotte een genadig knikje en nam een teug, die hem bijzonder scheen te verfrisschen. Hij dacht er juist over, een tweede kan te bestellen, toen hij gestoord werd doordat de deur plotseling openging en een vreemdeling binnenkwam. De vreemdeling was Mr. Fagin.
»Maar duur!« zei Fagin. »Als een man dit geregeld wil drinken, moet hij in de gelegenheid zijn, een lade te leegen of een zak of een reticule of een huis of een diligence of een bank.« Nauwelijks hoorde Mr. Claypole dit uittreksel van zijn eigen opmerkingen of hij viel vol ontzetting terug in zijn stoel en keek met aschgrauw gezicht van den Jood naar Charlotte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek