Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
De verschillende scholen der oude meesters waren vertegenwoordigd door eene madonna van Rafaël, eene moedermaagd van Leonard da Vinci, eene nimf van Correggio, eene vrouw van Titiaan, eene aanbidding van Paul Veronese, eene hemelvaart van Murillo, een portret van Holbein, een monnik van Velasquez, eene kermis van Rubens, een vlaamsch landschap van Teniers, genrestukjes van Gerard Dou, Metzu en Paulus Potter, zeestukjes van Bakhuijzen en Vernet; onder de nieuwere schilderijen merkte ik op van Delacroix, Rosa Bonheur, de Keijser, Ingres, Scheffer, Meyssonier, enz.
Hij sterft, geloof ik... Betsy schrikte, maar zij bleef zeer kalm. Zij beval aanstonds Anna de kindermeid, met Ben weg te gaan en stuurde Gerard naar een dokter in de buurt; Reijer zou toch niet thuis zijn. Met Eline en Mina tilde zij Vincent op den divan en Grete vroeg zij om azijn. Gauw, haast je! beval zij kort.
"Alles heeft een naam de Duivel heeft een naam de weerwolf heeft een naam." Nauwelijks had hij dit geroepen, of een ketting rammelde, en twee vurige oogen waren op Gerard gericht. Het scheen, of zijn vriend in de lucht vervloeide, en of er achter in de zaal een hond blafte. Dit was de eerste keer, dat Gerard den weerwolf ontmoette. Het zou helaas! de laatste maal niet zijn.
Verbaasd kwamen de anderen binnen, het was 'n gelach en gepraat en dooreengeloop, dat 't Gerard toescheen, of de heele kamer vol meisjes was. "Ga toch zitten," zei hij tegen Go, "en laat Elsi er voor zorgen. Je ziet er wezenlijk niet goed uit, en je bent zoo opgewonden." "Verbeelding! Ik voel me best. Nee maar, dat zal ik aan moeder vertellen. Dat is 'n heerlijk middel tegen verkoudheid.
De trein hield stil, daar stond Eduard boven op de bergen; "Go," riep hij, "Go," maar ze kon niet naar 'm toe; Gerard duwde haar in de coupé terug; nu schreeuwde hij hoe langer hoe harder, 't klonk boven het wielengeratel uit; de bergen wankelden; "Ja" zei ze opeens, stond slaapdronken voor haar bed in de donkere kamer, "ja; riep je, Else?"
Zij waren na de Anschluss uit Oostenrijk gevlucht. Het waren Joden-christenen. Toch kregen ook de twee kinderen de gevreesde oproep om zich te melden. Ds. Sikkel maakte tijdens de dienst een opmerking over het onheil dat de familie Braun getroffen had. Tot de kerkgangers behoorden de twee broers Jaap en Gerard Musch, toen 29 en 21 jaar oud. Na afloop van de dienst spraken ze ds.
"Kun-je toch ook naaien?" bewonderde Eduard. "Ja, natuurlijk. Dat kunnen wij, vrouwen, allemaal, om de inferioriteit van ons verstand wat goed te maken; is 't niet, Beerenstijn?" "Ik stel 'n vrouw, die goed naaien kan, hooger, dan 'n zoogenaamde geleerde." "Maar als ze nu allebei goed kan, zooals Go," drong Gerard.
"En wat denk-je dan van mij?" "Dat je van een menschensoort bent, dat Frieda niet appreciëert." Ze zweeg, en speelde nerveus met haar glas. 't Was vreemd, dat ze met hem veel minder goed praten kon dan met Gerard; met dien kwam 't intieme, 't belangrijke vanzelf; met Eduard liep elk gesprek dadelijk dood, terwijl ze juist aan hem zoo graag haar vertrouwen zou willen geven.
Toen tintelden zijn spieren, zijn arm werd recht, en zijn vinger wees Gerard de deur. "Als ik nog een jonge kerel was," riep hij, "zou je er zoo genadig niet afkomen." Met gebogen hoofd verliet de heer de boerenhoeve. Hij meende, dat zich nu zeker de schaduw weder bij hem voegen zoude, maar dit geschiedde niet.
Maar Gerard en Gaiete gaan terstond direct naar de stad en daar troost Gerard haar. »Vante l'ore et li raim crollent, ki s'antraimment, soweif dorment." Men ziet bijna de dansenden de kleine geschiedenis mimies voorstellen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek