United States or Pakistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Dovid", zei de blinde met vreugde in 'r stem. Hij was buiten adem van 't loopen, had groote pupillen van opgewondenheid en 'n stem zoo beslagen van zenuwen, dat-ie stond te brabbelen, verward en kuchend. "We hebbe op je gewach! We rammele van de honger!", schreeuwde Suikerpeer. "Is dat uitblijve! Bij achte!", klaagde Reggie. "An tafel! An tafel!", riep Mijntje de lawaaiende kinderen toe.
"De jongen is eigenlijk wel een beetje eigenwijs geworden," zei ze eens tegen oom, maar toen die leuk-weg antwoordde, dat hij daar nog niets van had gemerkt, liet ze er schielijk op volgen: "Nou ja,.... ik meen maar zoo.... Niet dat-ie pretensies heeft.... Dat heelemaal niet!.... hij is bescheiden genoeg.... Alleen, hij kan soms net kijken of hij 't eigenlijk allemaal al lang weet, wat je 'm zit te vertellen...."
Zij voelde dat-ie haar niet geloofde. Nauwer werd de weg, die door het bosch kronkelde. Telkens kroop voor hun voeten een lijn van licht, die door de blaren boorde en over den grond streepte. Ze liepen langzaam in de stilte, kijkend naar dingen die zij niet zagen. Even door de nauwte van het pad raakten ze elkanders handen. Ze schrikten.
"En als 'k nou vijf en twintig meter bóven z'n dak, maar toch òp z'n terrein ben," hield de gastheer aan, heelemaal nerveus door 't ooggeknipper van mevrouw en van Amélie die bang waren dat-ie zich zou verpraten, dat-ie 't ongelooflijk zolder-geheim zou verklappen: "als 'k dertig, veertig meter bòven z'n park...."
"Ik weet van niets?.... Wat was er van dien hoed?...." "O, 'k dacht dat je dat bedoelde!.... 'k heb bij vergissing een verkeerden hoed meegenomen,.... later bleek me dat-ie van den ouden heer Van Daalen was, 't stond er in,.... 't was ook een hooge zijden en ik bedacht me dat ik me slappen hoed opgezet had.... en die zat ook nog in den zak van me jas...." Hendrik barstte in schaterlachen uit.
Maar zij bleef liever thuis,.... ze was zoo gauw moe, door de dikte, weet-je:.... O! 'n last, als je zoo dik bent!.... en ze moest den podding ook nog maken, om de waarheid te zeggen....; dat deed ze altijd zelf,.... dan wist ze zeker dat-ie lekker werd;.... 't ligt soms aan zoo'n kleinigheid!....
Heel 't begin is nog al moeizaam geschreven, dat wil zeggen de eerste bladzijden, en Verwey heeft er van gezegd, dat de taal eenigzins geforceerd is. Maar ik voor mij geloof ... wel, ik geloof dat-ie gelijk heeft, voil
De zes linksche vleugels plompten 'n windgeul in de kamer. De gordijnen bewogen, de paperassen van de tafel dwarrelden heen. "Hè!", schrikte mevrouw: "wat waai je, Piet 'k transpireer toch al zoo van de emotie...." "Hoe wou je 't anders doen?", zei hij nerveus, "'k zie geen kans zonder wind te vliegen...." Weer trapte-die stevig, weer ritselden papieren naar den grond zonder dat-ie omhoog ging.
Ze ziet niets van 'm dan de punt van z'n bruinen baard, 'n glimmertje van de gouden lorgnet en 'n tip van z'n neus. "Zoo morst-ie nou altijd met z'n sigaren als-ie na den eten indut." "Gaat oom hier wat vooruit?" "Vooruit? Hij is zoo gezond als 'n visch. Hij beeldt zich alles in ... Hij 's nog nooit ziek geweest." "Toch heeft-ie an pa geschreven, dat-ie zich zoo zwak voelde."
"Wát!... Heb je haar?..." Louis trad dreigend, met groot vertoon van heerige waardigheid en erg-beleedigd-zijn, breed stappend, naar z'n broer, die kalm bleef staan en zei: "Blijf nou bedaard, Louis..., blijf jij tenminste nou bedaard en luister.... Hier meneer heeft zich al zoo boos gemaakt dat-ie dingen zegt!... enfin!... Wanneer je luisteren wilt, zal 'k je alles zeggen."
Woord Van De Dag