United States or Venezuela ? Vote for the TOP Country of the Week !
't Was zòo'n kleine... Meijer heit 'm gesien... D'r was niks an, hoor!.... Die zei nog geen woord, net as jouw broertje Moos.... Enne kakke as die dee... godvergeefme de sonde wat kakte die!... Vader seit dat-ie an de eeuwige schijterij is gesturreve.... 'n Kissie soo groot as 't luikie van 't riool... Maar de lòl 's morges met 't water in de kelder!... We moste allemaal op bloote voete loope, seg... enne me broer die viel soo met s'n nakende kont in 't nat... Hahaha!..."
De achterhoofd-hoeken tintelden pijnlijk klopte een kramp-strooming van z'n nek over de steile nekhaartjes zoog z'n denken moeïg weg, met opschichtende verwijtjes dat-ie slècht had gesproken, niemendal gezegd, dat-ie an 't doorslaan was geweest dat-ie geen woord meer wist geen wóord. 'n Ander sprak, de sneeuw waasde sterker, grooter van vlok, natter van smak.
"Hoe weet ik dat u terug zult komen morgen?" vroeg hij. "Ja, dat is het maar!" riep de stuurman. "Hoe weten we dat-ie 'm niet smeert om zijn eigen huid te bergen?" McCoy zei niets. Hij keek de twee mannen zacht en zegenend aan, en het scheen hun toe als ontvingen zij een boodschap uit zijn onbegrijpelijke gerustheid van ziel.
En als-ie voorzichtig ophield, blij dat-ie mocht uitscheiden, na 'n harden dag arbeid, of als-ie geeuwend de lectuur stopte, zei ze zachies: "verder". Had ze 'n goeien dag, 'n dag van veerkracht, dan schoof ze 'r stoel dicht naar 't raam, las tot 'r wangen rood werden. 't Mocht niet, 't vermoeide te veel zei de dokter as-ie weg was, begon ze opnieuw.
Een oogenblik klonk 't raspend geroggel, 't slurpen der strot zoo klagerig-scheurend, dat Rebecca begon te schreien en Eleazar dacht dat-ie zou stikken. "Drink dan 's, vader!" , huilde 't meisje, 't glas in de angstig-bevende hand. "Hoor je niet, Poddy? Drink is! ", drong Eleazar aan, zèlf 't glas nemend.
Van den hemel naar het water, van de wachtende huizen naar de zwarte dringende mannen, ging eene wissling van zilverflets huivren, alsof iets ruws was gebeurd, iets dat het diepste wezen der huizen door-angstigd, de ruiten verschrikt, de kozijnen in wondring gezet, het water vergrauwd, als tobde het na in ontsteltnis. Dit dit vreemde, dit over-het-leven-heen-witte, dit stokkend-beklemmends van 'n ongeweten geluid in zenuw-wakkren nacht, trof 'm zóó dat-ie rondkeek en omkeek en
Noch haar, noch Kobus vertrouwde-die het kunstig Amerikaansch slot toe, dat-ie in San Louis had gekocht, dat met drie grendels in de deur greep en door 'n sleutel zoo licht als 'n lucifer werd gesloten.
En met het door mij gecursiveerde zinnetje van Tante gebeurt dat: Tante weet wel wat ze doet! Ik zeg 'et mit de beste bedoelinge. Als jij de'r op tege heb, da 'k 'et vraag ... dan doen ik 't niet.... Geertje voèlde 't in d'er ooren, aan de manier waarop Oom, aarzelend, ze zachter zei, dat hij de laatste woorden niet meende, dat-ie haar daar laf beloog.
Eleazar luisterde naar 't oùde, oùde liedje.....: "De Dimantschleiper haben de Zehring!..... Laufen auf de Brategasz mit vaatjes heering!..... Owei, owei wat ist me wei..... Mit de Dimantschleiperei!"...., slijpliedje dat-ie gehoord had toen-ie nog potjongen was op den winkel, waar ouwe Jacob 't rad draaide, stoom niet gekend was.
"Ik ben niet voor baas gebore," grunnekte Eleazar, 't hoofd schuddend: "'k heb alles verziekt." "Wat zeit-ie?" "Hij zeit dat-ie alles verzièkt heit!" "W
Woord Van De Dag