Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
"Spreek wat zachies Marie... Denk an Jan"... "An Jan... An Jan... mijn arme jongen!" "Laat de alkoofdeuren dicht, kind... D'r valt niks meer an te veranderen"... "Mijn arme jongen... Dat-ie me niet herkend heeft!... ik ben toch z'n moeder!" "Goed zoo. Huil maar is uit"... "Als-ie niet dat mensch ontmoet had"... "Zachies wat"...
En in-eens woedend van wanhoop nam hij een koperen aschbakje van de tafel om te gooien naar den spiegel, maar hij schrok van 't schuurgeluid dat 't ding op de tafel maakte en liet 't vallen op den grond, waar 't dof bonkend neerrommelde. De alkoofdeuren stonden open; met een huivering zag hij de ongerepte strakheid van zijn over-spreid bed.
"Nee, 'k heb gewerkt tot half vijf vanmorgen.... Laat me nog maar wat liggen.... Ik ben gaar." Maar Lou begint in de keuken een aria te brullen en het daglicht plast vroolijk door de alkoofdeuren. "Wil je er uit komen, Sam. Ik wou je iets zeggen, iets ernstigs." Wakker kijk ik nu op, om den serieuzen toon. Rob is bleek en doet vreemd. "Iets te zeggen?.... Hoe laat is het?" "Twee uur." Hij lacht.
"De hoed... Waar is de hoed?... O, hier op den grond... Asjeblief juffrouw." "Dank u." "Heb u geen mantel?.... 't Is frisch buiten." "Nee. 't Is zoo goed." "Doet u nou de alkoofdeuren dicht, juf... frouw." "Ja... Zie ik 'm nou voor 't laatst?" ... "Ja... juf... frouw... U begrijpt dat 't moeilijk is... om u... als hij begraven wordt"... "Ja... Is-hij kalm gestorven?"
"Geloof dien onzin toch niet, Pop!" "Hij heeft me zoo zenuwachtig gemaakt." "Malligheid! Kom, ga aan het werk, kindje!" "Kijk dan eerst in de alkoof." "Daar dan." Hij trok de alkoofdeuren open. Er was niets te zien in het donker. Een voor een lichtte hij de stoffige planken op, waarop het springveeren matras zou komen te rusten. "O God... Hen!" "Wat zegt dat nou, een vlek?"
"Toe, doe het, Hen. 't Is hier nog zoo vreemd." Hij ging. Ze hoorde hem beneden. Zou ze nou? Eventjes? Eventjes maar? ... Nee, Hen zou kwaad worden... Nou, maar éventjes.... Ze trok de alkoofdeuren open, streek zenuwachtig-snel 'n lucifer af, lichtte onder het bed. De lucifer ging uit. Nóg een, gauw. ... O God!... "Wat kijk je daar?... Pop, je bent werkelijk kinderachtig!"
Tik. Tik. Nee, nou zou ze uitscheien. 't Was, allemachtig, half twee. Ze dee de alkoofdeuren open, zette de lamp voorzichtig op een stoel bij het bed en kroop er in. Nou nog éventjes.... vijf minuten maar. Met dikke wallen onder de oogen las ze door. Het atelier met de stellages lag in het schemerdonker.
Als de alkoofdeuren opengaan, zijn alleen de geelgroene stippen in 't donker te zien, in den hoek waar niets doordringt van het gegons der stad, in den hoek, waar zij haar beestengeluk onder zich houdt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek