Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 18 Μαΐου 2025
Εμάς, η δουλειά μας αυτή δεν είναι. Μπαίνουμε λοιπόν και στο Παλάτι αυτό ξαφνικά, κ' ίσια στο νοικοκύρη. Όχι όμως σα σφίγγες. Εδώ από κρύφια και μαγικά τερτίπια ανάγκη δεν έχουμε. Εδώ μπαίνουμε σα δυο καλόγνωμοι πατριώτες, που ήρθανε να χαιρετήσουν το Βασιλιά τους. Ας βγάλουμε τα παπούτσια μας στο κατώφλι, να του δείξουμε πως ερχούμαστε από Τούρκικα μέρη, ίσως κ' έτσι πιώτερο μας πονέση.
Ο Μεταφυσική δεν ικανοποιεί τις ιδιοσυγκρασίες μας κ' η θρησκευτική έκστασις επάλιωσε πια. Ο κόσμος, που από μέσα του βλέποντας ο Ακαδημαϊκός φιλόσοφος γίνεται ο «θεατής όλων των καιρών κι όλων των υπάρξεων», δεν είναι πραγματικά ένας ιδανικός κόσμος, μα απλώς ένας κόσμος αφηρημένων ιδεών. Όταν μπαίνουμε σ' αυτόν, λιμοκτονούμε μες στα παγερά μαθηματικά της σκέψεως.
Για δαύτα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Ρωμαίικη η Πίστη είναι το μεγαλήτερο αίτιο που έκαμε τη Ρωμιοσύνη και ζη κακά ψυχρά ως τα σήμερα. Κι όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει κ' ελπίδα. 8 Γότθοι Με το κεφάλαιο τούτο μπαίνουμε στην περίοδο που αγνώριστοι και μακρινοί βάρβαροι φανερωθήκανε στα πρόθυρα του πολιτισμένου κόσμου, που λες και πρώτη φορά τον ανακαλύψανε.
Ο γέρο Βασίλης τότε φωνάζει και μας λέει να σταθούμε. Σταθήκαμε μια στιγμή. Σταμάτησε ο σεισμός. Κάμαμε το σταυρό μας. — Τώρα τρέχατε, κ' ίσια στο περιβόλι, μας λέει ο γέρος τρομασμένα και βιαστικά. Μπαίνουμε στο σπίτι, κατεβαίνουμε τη σκάλα, ερχούμαστε στην πισόπορτα, και βγαίνουμ' έξω. Τι φωνές, τι τσιριχτά σ' όλη τη γειτονιά!
Τώρα για αφτό να στέκουμε μάς πρέπει με τους πρώτους 315 και με τους πρώτους στη φωτιά να μπαίνουμε της μάχης, που τέτια και να πει κανείς χαλκόφραχτος Λυκιώτης Όχι! εκεί πέρα στη Λυκιά ανάξια δεν ορίζουν οι βασιλιάδες μας εμάς, και τρων παχιά θρεφτάρια ή διαλεχτό τραβούν κρασί γλυκόπιοτο, μον έχουν 320 κι' αντριά λαμπρή, τι πολεμούν μες στη σειρά των πρώτων. Μα, αδρέφι, αν είταν απ' αφτή τη μάχη να σωθούμε και να μη δούμε πια ποτές γεράματα και χάρο, τότες κι' εγώ δε θάτρεχα μπροστά να πολεμήσω μήτε κι' εσένα θάστελνα στη δοξοδότρα μάχη· 325 μα τώρα αφού μας καρτερούν κι' έτσι θανάτου τύχες χίλιες, που δε μπορεί κανείς θνητός ναν τους γλυτώσει, πάμε, ή να δώσουμε τιμή ή και στους διο μας άλλος.»
Βασιλιά μου και Βασιλόπουλο, εδώ τελειώνει το δεύτερο, και τώρα μπαίνουμε στο τρίτο το κεφάλαιο του παραμυθιού. Ελπίζω πως δε βαρεθήκατε, γιατί, πού να ξανάρθουμε πια να ταποτελειώσουμε! Μια και μας μυριστούν οι δάσκαλοι, τρύπα δε θα μας αφήσουν ανοιχτή να ξαναμπούμε. Δώδεκα μήνες δούλευε η γολέττα στο πέλαγο, και πηγαινοέρχουνταν, πότε με μπαρούτι, πότε με προβιζιά.
Ομπρός! στη μάχη, — τι είναι χριά — και λαβωμένοι ας πάμε! Και τότε εκεί δε μπαίνουμε στους χτύπους, μον παρέκει στέκουμε εμείς, μη φάει πληγή πας σε πληγή κανείς μας· 130 μα άλλους εκεί προστάζουμε να παν ομπρός, π' ως τώρα έτσι αγαπούν και τόρηξαν απ' οκνηρία όξω κι' όξω.» Έτσι είπε, κι' όλοι πείστηκαν στο γνωστικό του λόγο, και ξεκινούν, κι' ομπρός ομπρός περπάταε ο γιος τ' Ατρέα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν