United States or Mexico ? Vote for the TOP Country of the Week !
Τότες με θρήνους μ' οδυρμούς το λατρεφτό του τέρι 590 τούπεσε πια στα πόδια του, κι' όλες μια μια τις πίκρες τ' αράδιασε των δύστυχων που τους παρθεί το κάστρο· σφάζουνται οι άντρες, η φωτιά τα σπίτια τούς ρημάζει, οχτροί τούς παίρνουν τα παιδιά, οχτροί και τις γυναίκες. Κι' εκείνου τούβραζε η καρδιά π' αγρίκαε τέτια πάθια, 595 κι' ορμά να πάει, και φόρεσε τ' αστραφτερά άρματά του.
Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοκλάσται, αλλά και κατά των δυστυχών εκείνων, όσους υπώπτευον εμμένοντας εις των πατέρων των την θρησκείαν.
Ότε δε ο Θησεύς είδε κατά την κλήρωσιν τα δάκρυα των δυστυχών τέκνων, και την απελπισίαν των δυστυχεστέρων γονέων, τόσον συνεκινήθη, ώστε αυθορμήτως εζήτησε να λάβη την θέσιν ενός των κληρωθέντων, επ' ελπίδι ότι ήθελε κατορθώσει να φονεύση εντός του λαβυρίνθου τον Μινώταυρον, και ούτω να ελευθερώση τους συμπολίτας του από τον πικρότατον αυτόν φόρον.
Τι έχουν των δύστυχων θνητών αφτά οι θεοί κλωσμένα, 525 να ζουν με λύπες... μα καημός το τι είναι, αφτοί δεν ξέρουν.
Καθώς η ταυρομαχία διασκεδάζει τους Ισπανούς, τοιουτοτρόπως το αποτρόπαιον θέαμα της θηριομαχίας διεσκέδαζέ ποτε τον Ρωμαϊκόν λαόν. Αλλ' η σκληρά αύτη πάλη μεταξύ αγρίων θηρίων και δυστυχών ανθρώπων, ευαρεστούσα τους Ρωμαίαυς, ουχί μόνον το σκληροκάρδιον αυτών απεδείκνυεν, αλλά και την θηριωδίαν εδίδασκεν αυτούς.
Ενθυμούμην σκηνάς της παιδικής μου ηλικίας• ενθυμούμην ότε μας ήνοιξε την θύραν επιστρέφοντας εκ Σμύρνης, και την χαράν ήτις τότε επλημμύρησε την καρδίαν μου, ότε μετά τοσούτων ετών απουσίαν την επανείδα• ενθυμούμην ένα σωρόν περιστατικών των τελευταίων δυστυχών επί της Χίου ημερών, η δε μορφή της συνείχετο με τας αναμνήσεις μου πάσας, και η φωνή της, η φαιδρά της φωνή, μου εφαίνετο αντηχούσα εις τα ώτα μου.
Το όνομα &γύφτισσα&, το ζοφερόν τούτο μορμολύκειον των νηπίων, το κατάμαυρον εκ σκωρίας και καπνού, ο κεραυνός ούτος της περιφρονήσεως, ο εκσφενδονιζόμενος καθ' εκάστην κατά των δυστυχών εκείνων πλασμάτων, δεν ερρίπτετο μόνον κατά της δυστυχούς γραίας, ερρίπτετο και κατ' αυτής της Αϊμάς.
Ναι ξέρω, μου το λέει αφτό αλάθεφτα η ψυχή μου, θα φέξει η μέρα — δεν αργεί — που θα χαθεί η πατρίδα, κι' ο βασιλιάς ο Πρίαμος, κι' ο ξακουστός λαός του· μα δε μου σφάζει την καρδιά, των Τρώων σα λογιάζω 450 τα πάθια, ή και των δύστυχων γονιώνε μου, ούτε τόσο των αδερφών μου που πολλοί μες στα χρυσά τους νιάτα θα κυλιστούν στο αίμα τους σφαγμένοι από τους Αργίτες, όσο για σένα, όταν κανείς απ' των οχτρών τ' ασκέρι σε σέρνει σε πικρή σκλαβιά στα δάκρια βουτημένη. 455 Κι' άλλη ίσως, στ' Άργος όταν πας, να φαίνεις θα σε βάζει, και με τη στάμνα απ' την πηγή νερό θα πας να φέρνεις, άθελα, δόλια, μα σκληρή θα σε στανέβει ανάγκη.
Αν ο Επαμεινώνδας ήτο σκληροκάρδιος προς τους γονείς του, δεν ήθελε βεβαίως αναφανή ευεργέτης και προστάτης όλων των πτωχών και δυστυχών συμπολιτών του· ούτε ήθελεν αναδειχθή τέκνον αφωσιωμένον εις την πατρίδα του, την οποίαν, ως ουδείς άλλος, διά της αρετής και της ανδρίας του εδόξασε, και υπέρ της οποίας και αυτήν την ζωήν του εις την Μαντίνειαν ηρωικώς εθυσίασεν.
Όλων των ανθρώπων η ζωή των είναι τα παιδιά των. Εκείνος που θα με κατηγορήση, διότι είναι άπειρος από παιδιά, βεβαίως ολιγώτερον πονεί, και δυστυχών είναι πάλιν ευτυχής. ΧΟΡΟΣ Τα λόγια της μας συνεκίνησαν• διότι τα δυστυχήματα των ανθρώπων, και ξένοι αν είναι, μας προξενούν λύπην, Συ, Μενέλαε, έπρεπε να συμφιλιώσης αυτήν με την κόρην σου, διά ν' απαλλαχθή και αυτή από τα δυστυχήματα της.
Λέξη Της Ημέρας