United States or Kuwait ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ότε δε ο Θησεύς είδε κατά την κλήρωσιν τα δάκρυα των δυστυχών τέκνων, και την απελπισίαν των δυστυχεστέρων γονέων, τόσον συνεκινήθη, ώστε αυθορμήτως εζήτησε να λάβη την θέσιν ενός των κληρωθέντων, επ' ελπίδι ότι ήθελε κατορθώσει να φονεύση εντός του λαβυρίνθου τον Μινώταυρον, και ούτω να ελευθερώση τους συμπολίτας του από τον πικρότατον αυτόν φόρον.
Αλλ' ο πατήρ μου εκουσίως και τους νόμους παραβαίνει, οίτινες δεν επιτρέπουν την αποκήρυξιν των τέκνων τα οποία ουδέν κακόν έπραξαν, και την φύσιν περιφρονεί, ήτις εμπνέει πολύ φίλτρον εις τους γεννήτορας προς τα τέκνα των• και μολονότι έχει τας μεγαλειτέρας αφορμάς διά να διάκηται ευμενώς προς εμέ, πολύ απέχει να τρέφη προς εμέ και αυτήν την αγάπην την οποίαν επιβάλλει η φύσις• ούτε λαμβάνει τουλάχιστον εμέ ως υπόδειγμα και δεν μιμείται την αγάπην μου.
Διότι εις μίαν και ευνομουμένην και ευτυχή πόλιν τα τέκνα των τέκνων είναι με ευχαρίστησιν φιλόστοργα.
Τοιουτοτρόπως ο πλέον ανήσυχος περιπλανώμενος άνθρωπος ποθεί τέλος πάλιν την πατρίδα του, και ευρίσκει εις την καλύβην του, εις την αγκάλην της συζύγου του, εις τον κύκλον των τέκνων του, εις τους κόπους προς συντήρησίν των την ηδονήν εκείνην που μάτην εζήτει μακράν εις τον ευρύχωρον κόσμον.
Ο χορός αποτελείται εκ των μητέρων και τέκνων των πεσόντων παρά τας Θήβας, τα χορικά δε του έργου είναι εκ των περιπαθεστέρων της αρχαίας τραγωδίας. Δρ. 1.50 Τας «Φοινίσσας» και τας «Ικέτιδας» μετέφρασε φιλολογικώς και εμμέτρως, αποδώσας τον ρυθμόν του πρωτοτύπου, ο κ. Ν. Ποριώτης. Ηρακλής μαινόμενος. Ο Ηρακλής απολυτρώνων τα τέκνα του καταλαμβάνεται κατόπιν υπό μανίας και τα φονεύει.
και σχήμα και πρόσωπον ευγενές τέκνων ευδαιμονοίτον, αλλ' εκεί· τα δ' ενθάδε πατήρ αφείλετ'· ω γλυκεία προσβολή, ω μαλθακός χρως πνεύμα θ' ήδιστον τέκνων. Χωρείτε χωρείτ'· ουκέτ' ειμί προσβλέπειν οία τ' ες υμάς, αλλά νικώμαι κακοίς.
— Αν περάσης από τους κήπους, γερόντισσα, φώναξέ με να σε φιλέψω κανένα μαρούλι, κι' ολίγα κουκιά. Και απεμακρύνθη. Την εσπέραν η Φραγκογιαννού ευρίσκετο εις την Πέρα-Ράχην, εις το καλύβι του Κσμπαναχμάκη, Η σύζυγός του βοσκού, γυνή πλέον ή τριάκοντα ετών και μήτηρ πέντε τέκνων, έκειτο επί της κλίνης. Ήτο εις αθλίαν κατάστασιν.
Ενώ δ' απήγγελλε τον στίχον τούτον, έβλεπε διά της φαντασίας ενώπιόν του την νύμφην, ήτις προ ετών πολλών του επροξενολογήθη, καθώς την επανείδε πέρυσιν, ότε επεσκέφθη την πατρίδα του, με πρωίμους λευκάς τρίχας και ρυτίδας εν τω μέσω μικράς αγέλης τέκνων φωναζόντων, παιζόντων και εριζόντων. — Δόξα τω Θεώ, εξηκολούθησε, σκεπτόμενος μεγαλοφώνως, δεν τα έχω εγώ εις βάρος μου.
ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ Και πρέπει μάλιστα, παιδί μου. Γνωρίζω ότι εξ όλων μου των τέκνων συ, περισσότερον αγαπάς τον πατέρα σου. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ Ω ! με πόσην χαράν σ' επαναβλέπω μετά τόσον καιρόν, πατέρα μου αγαπητέ ! ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ Κ’ εγώ σε, κόρη μου. Ίση είναι και εμού η χαρά. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ Χαίρε, πάτερ μου. Α ! τι καλά έκαμες να με φέρης πλησίον σου ! ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ Δεν ηξεύρω αν έπραξα καλώς ή όχι.
Κατ' εξαίρεσιν των λοιπών ζώων έχουσι κοινόν προς τον άνθρωπον, ότι δεν υπάρχει δι' αυτούς ωρισμένη εποχή ερώτων, αλλ' ερωτεύονται και πληθύνονται κατά πάσαν ώραν, τρις δε ή τετράκις του έτους γεννά η Μοσχοβίτισσα ουχί ολιγώτερα των δεκαπέντε τέκνων.
Λέξη Της Ημέρας