United States or Niger ? Vote for the TOP Country of the Week !
Δεν τον ελέγαν Κωσταντή, Σένα δε λεν Χρυσάιδω; — Στην Ξενιτειά δουλεύουνε χιλιάδες Κωσταντήδες, Πε μου κάνα σημάδι του κι' απέ να σε πιστέψω. — Είταν ψηλός, είταν λιγνός, είταν και παλληκάρι, Είχε τα μάτια σαν ελιές, τα φρύδια σα γαϊτάνια Είχε φωνή σαν τ' αηδονιού, όταν ετραγουδούσε.. Στο θάνατό του βρέθηκα, κι' εκεί που ξεμαχούσεν Ένα φιλάκι μούδωκε, και μου είπε να στο δώσω. — Ξένε μου σύρε στο καλό μαζύ με το φιλί του... Κάλλια να ιδώ το αίμα μου να τρέχη σαν ποτάμι, Παρά τα μαγουλάκια μου να τα φιλήση ξένος. — Δος μου, Χρυσάιδω, το φιλί, για' είμαι ο Κωσταντής σου.
Μωρέ δεν άκουσες τι λεν; σε σας η πόλις δίνεται. ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Για να υφαίνουμε; ΒΛΕΠΥΡΟΣ Τι λες;! Σας κάνουν αρχοντίνας. . . ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Σε ποιους; ΒΛΕΠΥΡΟΣ 'Σ όλα τα πράματα εν γένει της Αθήνας. ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Ώ, μα την Αφροδίτη μας! χαρά λοιπόν στην πόλι. ΒΛΕΠΥΡΟΣ Γιατί, γιατί; ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ Για χίλια δυο. Δεν θα τολμάνε όλοι. να φτιάνουνε βρωμοδουλειές, ούτε συκοφαντίες και ψευδομαρτυρίες.
Ήσυχα και γλυκά περνούν οι ώρες, όσο φαιδραίνεται η ψυχή μας και ξεκουράζεται ο νους μας με τα λόγια που μας λεν τόσοι και τέτοιοι άντρες. Απορούμε με την τέχνη τους, με τη χάρη της γλώσσας, με το ύφος και τη γνώση τους. Κάποτες μάλιστα τυχαίνει ναπορήσουμε με την ίδια μας τη γνώση, που ξέρουμε και βρίσκουμε στα συγγράμματα τους τόσες ωραιότητες. Η επιστήμη άλλα γυρέβει.
Ο ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Πως; τι θα κάμω; πες το συ κ' εγώ θα το τολμήσω. ΚΡΕΟΥΣΑ Εις την Αθήνα, σαν θα 'ρθη στο σπίτι το δικό μου. Ο ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Δεν τώπες ούτε συ καλά, κ' ύστερα λες για μένα. ΚΡΕΟΥΣΑ Πώς; τάχα εμάντευσες εσύ τ' ήλθε στο νου μου μέσα; Ο ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Συ θα περάσης για φονιάς, χωρίς να το σκοτώσης. ΚΡΕΟΥΣΑ Σωστά• λέν' πως η μητρυιές τους προγονούς μισούνε.
Όλη νύχτα τον κόσμο χαλούσαν. Κοίταξε, κοίταξε τα μαύρα εκείνα ματόκλαδα! Κι από μάτια γλυκύτερα σου μιλούν. Σου λεν πως καθετίς που μισοσκεπάζει ομορφιά, είναι κι από την ομορφιά που σκεπάζει μαγευτικώτερο. Κρυφογλίστρησε χαδευτικά τη ματιά σου, και σταμάτα την κατά τα μισανοιγμένα τα χείλη. Το ίδιο το μάγιο, το ίδιο μυστήριο.
Λοιπόν ωρκίστη απ' ό,τι ξέρει Να μη τραβήση ποτέ του χέρι. Κι' ως να πεθάνη, να μη θελήση Ποτέ του αλήθια να ξεφωνήση. Πολλοί παντέχουν, πως μας γελάει· Του ψεύτη ο λόγος λεν, δε φελάει. Εγώ σας τάζω, πως τον κρατάει· Αυτόν τον όρκο δεν τον πατάει· Μ ω ρ ο π ε ρ ή φ α ν ο ς
Τα ξαναπέρασα όλα με προσοχή. Άφησα όσο μπόρεσα το ύφος της κουβέντας. Τα διώρθωσα όμως κ' ελπίζω να φαίνουνται πιο υποφερτά, και τουλάχιστο να λεν εκείνο που ήθελα να πω, και που το λέω ακόμη και σήμερις. Τα δικά του έμειναν ανάλλαχτα. 9 του Σταβρού, 1901. — Είστε ρεπόρτερ, κύριε; — Μάλιστα. — Πού γράφετε, στο Άστυ; — Μάλιστα.
Λεν πως τους κυνηγούσε ένας στρατός από δεκαπέντε χιλιάδες, μα ο στρατηγός τους δε φαίνεται να είταν από τους καλούς του Ιουστινιανού, επειδή άλλο από το να τρέχη κατόπι τους δεν έκαμε. Άλλα πάλε δεινά στα 550, κι ακόμα πιο περίεργα.
Εκείνος όμως συνέστησε την ψυχήν προτέραν του σώματος και πρεσβυτέραν αυτού κατά την γένεσιν και την αρετήν, διότι έμελ- λεν αύτη να είναι κυρία και κυβερνήτρια του σώματος, όπερ έμελλε να κυβερνάται, συνέστησε δε αυτήν εκ των εξής πραγμά- των και κατά τον εξής τρόπον. Και τον ένα εκ των κύκλων έθεσεν έξω, τον δε άλλον εντός.
'Σ τα Γιάννινα, τον καιρό του Αλήπασσα, ο Καραϊσκάκης, νειός ακόμα, χόρευε μια φορά μ' άλλα παληκάρια. Ενώ έσερνε, μπροστινός, τον Τσάμικο, κ' έκανε πολλές γύρες 'σ τον τόπο , όπως λεν, πέρασε την ιδία στιγμή ο Μουχτάρ πασσάς, γυιός τον Αλήπασσα. Η φουστανέλλα του Καραϊσκάκη σηκώθηκε τον ανήφορο καί φάνηκαν τα πλιάτσικα . Ο Μουχτάρ πασσάς πειράχτηκε. Πήγε 'σ τον πατέρα του και παραπονέθηκε.
Λέξη Της Ημέρας