Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 25 Ιουνίου 2025
Έτσι με τέχνη τη δουλιά σαν την απόφτιασ' όλη, τα άρματα παίρνει και μπροστά στη Θέτη τ' απιθώνει. 615 Και κάτω αφτή απ' τις χιονιστές κορφάδες σα γεράκι πετάει, την αχτιδόλαμπρη αρματωσά κρατώντας. Κι' η κροκοστόλιστη η Αβγή οχ τ' Ωκιανού το ρέμα ανέβαινε να φέρει φως σ' όλους, θεούς κι' αθρώπους· και φτάνει η Θέτη φέρνοντας απ' το θεό τα δώρα κάτου στα πλοία.
Συμπεραίνει δε ποία θα είνε η χρησιμότης, πράγμα το οποίον πρέπει να θέτη ως σκοπόν της ιστορίας πας φρόνιμος, και λέγει ότι, εάν ποτε συμβούν τα όμοια, οι μεταγενέστεροι θα δυνηθούν οδηγούμενοι εκ των προηγουμένων να διεξαγάγουν καλώς τα ενεστώτα.
Τόρα όμως εκεί που το εξετάζαμεν μαζί εγώ και συ, τόσον μόνον παρεδέχθημεν έξω από τα προηγούμενα, ότι το όνομα έχει κάποιαν ορθότητα εκ φύσεως και ότι δεν είναι δουλειά του καθενός να γνωρίζη να θέτη όνομα καλώς εις οποιονδήποτε πράγμα. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Ερμογένης. Πολύ μάλιστα. Σωκράτης.
Και γενικώς δε εις την πόλιν να φροντίζουν διά την καθαριότητα και πώς κανείς ιδιώτης να μη θέτη χείρα ούτε εις κανέν οικοδόμημα ούτε εις καμμίαν διοχέτευσιν της πόλεως, και εν γένει αυτοί πρέπει να φροντίζουν διά την καλήν διοχέτευσιν των υδάτων της βροχής και δι' όσα είναι πρέπον να γίνουν εντός της πόλεως και εκτός αυτής.
Όμως πολύ είμαι ανήσυχη μη σ' έπεισε ν' αλλάξεις 555 η Θέτη, του θαλασσινού η θυγατέρα γέρου· τι ήρθε κοντά σου σύνταχα και σούπιασε το γόνα, και μ' όρκο εσύ της έταξες, το βλέπω, να βοηθήσεις τον Αχιλιά, και Δαναούς πολλούς να ξολοθρέψεις.» Τότες γυρνάει του Κρόνου ο γιος και με θυμό της κάνει 560 «Καημένη, δε σε ξεγελώ, μον πάντα κάτι νιώθεις.
Τότες η Θέτη η θέϊσσα του λέει δακροπνιγμένη «Κοντά σημαίνει η ώρα σου, παιδί μου, αφτά που κραίνεις, 95 τι εφτύς στερνά απ' τον Έχτορα σε καρτεράει ο χάρος.»
Μα τέλος πια σαν πέρασαν ως μέρες διο και δέκα, να κι' οι παντοτινοί θεοί στον Έλυμπο γυρνούσαν όλοι μαζί, κι' ομπρός ομπρός ο Δίας περπατούσε. 495 Κι' η Θέτη τις παραγγελιές δεν ξέχασε του γιου της, Μον βγαίνει μέσα απ' του γιαλού το κύμα, κι' ανεβαίνει πρωΐ πρωΐ στον Έλυμπο και στα μεγάλα ουράνια.
Το χέρι της με σέβας εκεί της πιάνει, και της λέει διο αγαπημένα λόγια. «Τί, Θέτη ακριβοθώρητη, σε φέρνει στο πυργί μας, θεά μου σεβαστή; Τι δα συχνά δε μας θυμάσαι. 425 Μίλα τι ορίζεις· θα γενεί — σ' το τάζω — ότι διατάξεις, αν είναι μπορετή η δουλιά κι' αν μου περνά απ' το χέρι.»
Είπε, και με τα φρύδια του τα μαύρ' ένευσ' ο Δίας· Και χύθηκαν τ' άφθαρτα μαλλιά απ' τ' άφθαρτο κεφάλι Του βασιλέως, κ' έσεισαν τον Όλυμπον τον μέγαν. Έτσι αυτοί βουλεύθηκαν, και χώρισαν· κ' η Θέτη Πήδησ' απ' τον λαμπρόλυμπον 'ς της θάλασσας τα βάθη Κι' ο Δίας εις το δώμα του. Κ' οι θεοί μαζί όλοι Απ' τα θρονιά σηκώθηκαν έμπροσθεν του πατρός τους.
Έτσι είπε, κι' οι θεές βουτούν μέσα στο κύμα αμέσως. 145 Κι' αφτή ίσα προς τον Έλυμπο, η λεφκοπόδα η Θέτη, πιλάλαε ξακουστά άρματα να φέρει του παιδιού της.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν