Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 7 Ιουνίου 2025
Και εγώ, σαν να ήλθα πάλιν εις τον εαυτόν μου, — Ολίγο έλειψε, του είπα, Κλεινία, να γίνωμεν και οι δύο καταγέλαστοι εμπρός εις αυτούς τους ξένους. — Πώς αυτό; με ηρώτησε. — Διότι ενώ ήδη έχομεν αναφέρη ανωτέρω μεταξύ των αγαθών την ευτυχίαν, εκάμαμεν τώρα πάλιν λόγον περί αυτής. — Και τι έχει να κάμη αυτό; — Είναι γελοίον να επανέρχεται κανείς εις εκείνο, που έχει ήδη είπη, και να επαναλαμβάνη δύο φορές τα ίδια πράγματα. — Τι θέλεις να είπης; — Η σοφία, του απήντησα, είναι δίχως άλλο η ευτυχία· κ' ένα παιδί μπορεί να το καταλάβη αυτό.
Όλοι δε οι άλλοι, οι οποίοι εχαρακτηρίσθησαν ως συντελεστικοί, εκαθαρίσθησαν και απεχωρίσθησαν από την βασιλικήν και πολιτικήν εργασίαν μόλις είπαμεν τα προ ολίγου έργα. Νέος Σωκράτης. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον. Ξένος. Εμπρός λοιπόν ας υπάγωμεν να εξετάσωμεν εκ του πλησίον τους άλλους όσοι μένουν, διά να τους εννοήσωμεν ασφαλέστερον. Νέος Σωκράτης. Πρέπει βεβαίως. Ξένος.
Κ' ένα σκυλί στην πρύμη δεμένο εγύριζε μάτια κατακόκκινα, εδάγκωνε τα ξύλα, έτρωγε την αλυσίδα του, άρπαζε κ' ετράβα με πάθος την ουρά και το νερό κυτάζοντας αλύχταγε και αλύχταγε, σαν να το έβριζε που τ' άφησεν ακόμη ζωντανό, αφού τ' αφεντικά του τ' άρπαξεν ο ρούφαλας. Έκαμε ακόμη μερικά βήματα ο καπετάν Ξυρίχης και άξαφνα ευρέθηκεν εμπρός στο μπάρκο του.
Τι θαυμαστή αφέλεια!.. . απ' το ποτάμι βγαίνει εμπρός 'στα μάτια των ανδρών και γλυκοτραγουδεί· αλλά οι άνδρες φαίνονται σε τέτοια μαθημένοι, και δεν γυρίζει κύριος κανένας να την 'δη. Μα και αν στρέψουν να την 'δούν, γι' αυτό δεν την πειράζει.. δεν είν' εδώ αναίδεια του κάλλους η γυμνότης· ούτε μ' αράχνης ύφασμα το σώμα της σκεπάζει, κι' ούτε τους άλλους 'ντρέπεται, ή καν τον εαυτό της.
Αλλ' ίσως δεν κοιμάσθε, ότε αντήχησεν έξωθεν της οικίας σας il rauco suon della tartarea tromba Εργάζεσθε όμως, ή προσπαθείτε καν να εργασθήτε. Ανάψαντες τον λύχνον σας εστρώσατε τον χάρτην εμπρός σας, ελάβατε τον κάλαμον εις χείρας, και ηρχίσατε κάπως να συγκεντρόνετε τας ιδέας σας, . . . ότε εκρήγνυται διά μιας της μεθύσου ομάδος ο απροσδιόνυσος πάταγος.
Αυτός, οπού μας έχει κάμη με τόσο πλάτος λογικού, να βλέπη κ' εμπρός του και κατόπι, δεν μας έχει δώση την δύναμιν αυτήν και τον ισόθεον λόγον, διά να μουχλιάζη του κακού μες την ψυχήν μας.
Αυτού τότ' εκαθόμασθεν, ολήμερά ως το δείλι μ' άφθονο κρέας, με κρασί γλυκό φαγοποτώντας. και ο ήλιος άμ' εβύθισε, κ' ήλθε κατόπ' η νύκτα, ν' αναπαυθούμ' επέσαμε 'ς την άκρα της θαλάσσης, εφάν' η ροδοδάκτυλη Ηώ του όρθρου κόρη, 560 και τότε των συντρόφων μου παράγγειλα 'ς τα πλοία νάμπουν και τα πρυμόσχοινα να λύσουν κείνοι εμπήκαν, εις ταις σανίδαις κάθισαν με τάξι αραδιασμένοι, και την λευκή την θάλασσα με τα κουπιά βροντούσαν. θλιμμένοι επλέαμεν εμπρός, μακράν από τον χάρο 565 πρόθυμ', αλλά των ποθητών συντρόφων στερημένοι.
Μαρέσει μέσα 'ς τη φωτιά να βλέπω το σπαθί μου Να φέγγη, να σπιθοβολή, να μη θολόνη εμπρός σας.
Θα προσπαθήσω ωρισμένως να το κάμω αυτό, ερωτών καθώς τότε εκείνους, ώστε συγχρόνως και να προχωρούμεν οπωσδήποτε. Θεαίτητος. Πολύ ορθά. Ξένος. Εμπρός λοιπόν. Την κίνησιν και την στάσιν άραγε δεν τα θεωρείς εκ διαμέτρου αντίθετα το έν προς το άλλο; Θεαίτητος. Πώς όχι; Ξένος. Και όμως δεν φρονείς ότι ομοίως υπάρχουν αυτά και τα δύο ομού και το καθέν χωριστά; Θεαίτητος. Φρονώ βεβαίως. Ξένος.
Φονειάδες λυσσασμένοι Τον έσπρωχναν να περπατή και τα γεράματά του Περιγελούσανε σκληρά: — » Τη λαγουριά σου χτύπα... «Εμπρός... κ' οι λύκοι, ποιστικέ, θα φαν τα πρόβατά σου.» — Τον έσυραν 'σε μια αδειά... Πέφτει 'ς τη γη... Σταυρόνει Τα χέρια να τον κόψουνε... «Εμπρός... εμπρός... Δεσπότη Δεν έχεις σβέρκο για σπαθί... Ακαίρηος θα πεθάνεις.» — Μουγκρίζει ο ανεμοστρόβιλος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν