Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 4 Μαΐου 2025
Σίγα· εσύ φαντάζεσαι που δεν υπάρχουν άλλες μορφές να του μοιάζουν γιατί δεν έχεις ιδεί άλλους, ειμή αυτόν και τον Κάλιμπαν. Τρελλή κόρη! Σιμά εις το πολύ των ανδρών, τούτος είν' ένας Κάλιμπαν, κ' εκείνοι, σιμά του, άγγελοι. ΜΙΡ. Η αγάπες μας λοιπόν είναι πολύ ταπεινές· εγώ δεν φιλοτιμούμαι να ιδώ καλύτερον άνδρα.
Αφίνω τώρα το βωμό, και πρέπει να πεθάνω. Σφάχτε με, αλλά τίποτα δεν κάνετε με τούτο• εγώ το κάνιστρο κρατώ και τούτα τα κρυμμένα. ΙΩΝ Κ' αυτό δεν είναι πονηριά, με λόγια να με μπλέξη; ΚΡΕΟΥΣΑ Όχι! 'ς εσέναν' εύρηκα αγαπημένο φίλο. ΙΩΝ Φίλος σου εγώ, που θέλησες να με κρυφοσκοτώσης; ΚΡΕΟΥΣΑ Γυιός μου, αν είν' ο γυιός γλυκύς γι' αυτούς που τον γεννάνε.
Εν τούτοις δεν περιωρίσθησαν να ζώσιν εν ειρήνη, αλλά νομίσαντες ότι ήσαν ισχυρότεροι των Αρκάδων, ηρώτησαν το μαντείον των Δελφών πώς να κατακτήσωσιν όλην την Αρκαδίαν· η δε Πυθία τοις είπε ταύτα· «Την Αρκαδίαν με ζητείς; μέγα πράγμα ζητείς· δεν θα σε την δώσω. Εις την Αρκαδίαν υπάρχουσι πολλοί άνθρωποι τρεφόμενοι με βαλάνους, οίτινες θα σε εμποδίσωσιν. Εγώ όμως δεν σε φθονώ.
Όταν ήρτεν η δική μου σειρά μου είπεν ότι δεν του περισσεύει τίποτε καλόν εις την Σύρα και να πάγω να με βολέψη καλλίτερα εις τας Αθήνας. Εγώ θα προτιμούσα τη Σύρρα, όπου με ήξεραν όλοι, μ' εθάμπωνεν όμως η ανωτέρα θέσι και τα γαλόνια του λοχία. Από την άλλη μέρα ήρχισα να τρέχω για να ξεκάμω το κτήμα, τ' ορνιθαριό, τα γίδια και τα γουρούνια μου.
Ο είς των χωρικών εχειρονόμει, κ' εδείκνυε προς τα εκεί, και ισχυρίζετο ότι το χωράφιον το ιδικόν του είχε σύνορον ακριβώς τον τρίτον βράχον προς τα δεξιά. — Εγώ το ηύρα παππουδικό μου, έλεγε· δε ρωτάς και το Γιάννη της Ψαροδήμαινας, που είμαστε γειτόνοι, εδώ και τριάντα χρόνια...
Ερασίστρατος Εγώ δεν πιστεύω. Σωκράτης Αλλ' εάν είχε βάρος εκ πολυτίμων λίθων όσον το βάρος χιλίων ταλάντων, δεν θα ελέγομεν ότι θα ήτο πλουσιώτατος; Ερασίστρατος Μάλιστα. Σωκράτης Αρά γε, δια τούτο θα ενομίζομεν ούτω, διότι άλλο μεν είναι χρήσιμον, άλλο δε είναι άχρηστον εις ημάς ; Ερασίστρατος Ναι.
ΔΙΟΓ. Το τόξον σου είνε έτοιμον και πρόχειρον, αλλ' εγώ τι έχω να φοβηθώ αφού άπαξ απέθανα; Αλλά δεν μου λες, σε εξορκίζω εις τον άλλον Ηρακλή, και όταν εκείνος έζη, συνέζης με αυτόν και ήσουν και τότε φάσμα; ή ήσθε έν όλον εις την ζωήν, αφού δε απεθάνατε διηρέθητε και αυτός μεν επέταξεν εις τον ουρανόν, συ δε το φάσμα κατέβης εις τον Άδην;
Η νοννά της εζήτησε κατ' αρχάς να την κρατήση πλησίον της, αλλ' η μικρά εστενοχωρήθη και απήτησε να εξέλθη. — Να πάω κι' εγώ να παίξω, νοννά μου; — Τι να παίξης εσύ; — Το &κλεφτάκι&, νοννά μου! ετραύλισεν η μικρά. — Δεν παίζουν τα κορίτσια το κρυφτάκι, είπεν αυστηρώς η νοννά. Η μικρά δεν εμεμψιμοίρησε μεν, αλλ' εσκυθρώπασεν.
Και αν όλοι το δεχθήτε, δεν θα είπω Ν α ι εγώ. . . Θα φωνάξω, θα πνιγώ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Τα ολίγα τούτα λόγια σ' όλους έφεραν την φρίκην, Και ο Βάδιγκτων τους είπε να γραφή εις την συνθήκην, Πως οφείλει ο Σουλτάνος, δίχως νέας αντιρρήσεις, Εις τους έλληνας να κάμη τας γνωστάς παραχωρήσεις.
Είχε φθάση εις το απροχώρητον. Τα πάντα είχον παραδοθή, θυσιασθή, εις την απληστίαν της Κίρκης, της οποίας η δίψα ήτο αναλλοιώτως ακμαία! — Θέλω! έλεγεν η Κίρκη. — Οίκτον! εψιθύριζε το θύμα· τίποτε δεν απέμεινε πλέον . . . — Μένω εγώ! Και το άτονον βλέμμα του θύματος εζωογονήθη. — Ναι, εψιθύρισε· πρόσταξε! Εκείνη διετύπωσε την θέλησίν της, θέλησιν Αρπυίας!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν