Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 25 Ιουνίου 2025
Εις τον Γεροστάθην δε οφείλω και τον ακόλουθον περί φιλίας αληθέστατον στίχον, «Δώρον Θεού πολύτιμος είν' η πιστή φιλία· Εις τους χαζούς δεν δίδεται τοιαύτη ευτυχία.» ΑΥΓΗΝ τινα του Μαΐου επρόκειτο ο Γεροστάθης να μας οδηγήση εις πλησιόχωρον εξοχήν, γέμουσαν αγρίων τριανταφύλλων.
Αφού το απεφάσισα λοιπόν να παραιτήσω και κράτος κ' εισοδήματα και της αρχής φροντίδα, ειπήτε, θυγατέρες μου, να ιδώ από τας τρεις σας ποια μ' αγαπά πλειότερον ώστε κ' εγώ να δώσω το δώρον πλουσιώτερον εκεί, όπου αξίζει να είμαι γενναιότερος. Λοιπόν, ω Γονερίλη. η πρωτογέννητη εσύ, ομίλησε και πρώτη. ΓΟΝΕΡ. Αυθέντα, πόσον σ' αγαπώ λόγια να πω δεν έχω.
Θα τους έδιδε γαμήλιον δώρον, που θα ήτο βέβαια αντάξιον της εις την θέλησίν της ευπειθείας των. Η ημέρα είχε καθορισθή· ήδη αφ' εσπέρας θα εταξείδευον εις Βιλλνεύβ διά ν' ανεβούν με το αμάξι την αμέσως επιούσαν πρωίαν· πολύ ενωρίς εις το Μοντρέ διά να κοσμήσουν την νύμφην αι θυγατέρες της νονάς.
Ή θέλεις να 'χης δώρο συ, κ' εγώ να κάθομ' έτσι; Προστάζεις με να δώσ' αυτήν; Την δίδω, αλλ' ανίσως Οι μεγαλόψυχ' Αχαιοί με δώσουν δώρον άλλο, Τεριάζοντάς το 'ς την καρδιά μ', ισότιμον για να 'ναι. Ειδέκε δεν με δώσουνε, τότε λοιπόν ο ίδιος Εγώ μονάχος έρχομαι· κ' ή παίρνω το δικόν σου Το δώρον, ή του Αίαντος, είτε του Οδυσσέως. Και θα θυμώση και αυτός, προς όποιον υπάγω.
Ο αφέντης μου απεκρίθη ο τζοχαντάρης, είναι ένας, που έχει τον έπαινον να λογίζεται μεγαλόψυχος και πολλά γενναίος και μεταδοτικός, ονομάζεται Αμπουλβάρης· και κατ' εξοχήν επονομάζεται μέγας περιηγητής, ήγουν ταξειδιάρης· κατοικεί αυτός επί το πλείστον εις την Μπάσραν δέχεται εκεί κάθε έναν που να υπάγη να τον ιδή με πολλήν δεξίωσιν, και κανείς δεν εβγαίνει από αυτόν που να μη λάβη κανένα δώρον και είναι πολλά τιμημένος από όλους τους προεστούς της Μπάσρας, και ξεχωριστά από τον βασιλέα, ώστε δεν λείπει ημέρα, που να μην τον κράζη εις την συναναστροφήν του, διά να του διηγάται τα συμβεβηκότα του.
Επρόσφερα του βασιλέως Καλίφη δύο από τα μεγαλύτερά μου πετράδια ως δώρον, ο οποίος τα εδέχθη με μεγάλην χαράν και τα έθεσεν εις το θησαυροφυλάκιόν του, διά πλέον εξαίρετα πράγματα. Διεμοίρασα πολλάς ελεημοσύνας εις τους πτωχούς, από τα πλούτη που εσύναξα και απόκτησα με τόσους κόπους, εξεφάντωσα και εχάρηκα με τους φίλους μου ανεψήφιστα. Αύτη λοιπόν είνε η διήγησις του δευτέρου μου ταξειδιού.
Τώρ' όμως δεν μ' ετίμησε ουδέ καν ολιγάκι· Ο βασιλεύς μ' ατίμασεν Ατρείδης Αγαμέμνων· Ότ' άρπαξε το δώρον μου, το πήρε, και το έχει. Έτσ' είπε, δακρυχύνοντας· κ' η σεβαστή μητέρα Τον άκουσε, καθήμενη 'ς της θάλασσας τα βάθη, Σιμά εις τον πατέρα της τον γέροντα, κι' αμέσως Σαν καταχνιά απ' την θάλασσαν την ασπρουλήν ανέβη.
διότι αληθώς είνε θελκτικώτατον το άσμα το οποίον συνοδεύει τον χορόν και κάλλιστον δώρον των θεών. Ο Όμηρος, διαιρών όλα τα πράγματα εις πόλεμον και ειρήνην, μόνον τα δύο ταύτα ως τα καλλίτερα φέρει εκ της ειρήνης εις αντίθεσιν προς τον πόλεμον.
Και ενώ προηγουμένως είχεν αποφασίσει, διερχομένη εκ του κρεοπωλείου, να προμηθευθή και ολίγον κρέας και ολίγον χοιρινόν, ήδη τόσον ελυπήθη, ώστε επανήλθεν εις την οικίαν με κενάς τας χείρας και μόνον κατεγίνετο να κομίση εις τον φούρνον το Χριστουγεννιάτικο ψωμί, όπερ εύρε «γινόμενο» και την «κοκκώνα», το εξ άρτου εκείνο με το λευκόν ωόν ανθρωπάριον, δώρον των Χριστουγέννων προς τον αναμενόμενον υιόν της.
Αλλά εγώ, αφού εσυλλογίσθηκα ολίγον, — Μα τον θεόν, είπα, ολίγο έλειψε ναφήσωμεν έξω το σπουδαιότερον! — Και ποιό είναι αυτό; μ' ερώτησεν ο Κλεινίας. — Την ευτυχίαν, Κλεινία, αυτό το δώρον να επιτυγχάνη κανείς εις όλα τα πράγματα, που όλοι οι άνθρωποι, και οι χειρότεροι ακόμη, θεωρούν το πρώτον απ' όλα τα αγαθά. — Αλήθεια λέγεις, είπεν ο Κλεινίας.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν