Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 22 Ιουνίου 2025
Λέγεις βεβαίως, είπεν ο Σιμμίας, πράγματα πολύ αληθινά.
Όχι πως δεν τάχει αυτός αληθινά εικονισμένα μέσ' στο δικό του το νου· αυτός τα φυλάει μια μορφιά στοιβασμένα. Η δική σου όμως η φαντασία, μια και ταποδεχτή στα φτερούγια της, παίρνει δρόμο και τα κολνάει όπου της κατέβη. Μήτε όπου της κατέβη, παρά όπου το μνημονικό σου τηνε φυσήξη. Ας καθίσω τώρα εγώ κι ας σου παραστήσω, να πούμε, την Κάντανο.
Η βούλησις αληθινά είναι η αφετηρία οιασδήποτε ενεργείας και εκδηλώσεως του ανθρώπου, συναφής με την νόησιν, επιδρώσα επ' αυτής και υφισταμένη την επίδρασίν της. Ειδικεύων τας ψυχολογικάς μελέτας του ο κ.
Εις εκείνους λοιπόν τους παλαιούς, επειδή δεν ήσαν σοφοί καθώς ημείς οι νέοι , εγένετο αποδεκτόν εξ αιτίας της απλοϊκότητός των ν' ακούωσι τους μαντικούς λόγους από δρυς και πέτρας, ήρκει μόνον να τους έλεγον αληθινά πράγματα· αλλά σε ίσως ενδιαφέρει ποίος είναι ο λέγων και από ποίαν πατρίδα. Διότι εκείνο μόνον δεν προσέχεις είτε έτσι είτε αλλέως έχει το ζήτημα;
Μένων Δεν σου φαίνεται, λοιπόν, ούτ' αυτή η ομιλία ορθή, Σωκράτη; Σωκράτης Ουδόλως. Μένων Μου λέγεις, διατί; Σωκράτης Βεβαίως· διότι έχω ακούσει άνδρας και γυναίκας σοφούς διά τα θεία. Μένων Και τι λέγουν; Σωκράτης Ωραία και αληθινά πράγματα, υποθέτω. Μένων Ποία λοιπόν είναι αυτά και ποίοι είναι οι λέγοντες;
Εταίριαζε να έμενα έως εκεί που πρέπει, και όλ' αυτά να τ' αρνηθώ· αλλά, το καθώς πρέπει ας 'πάγη τώρα 'ς το καλόν. — Με αγαπάς; — Το ξεύρω θα μου ειπής πως μ' αγαπάς, κ' εγώ θα σε πιστεύσω αλλά και αν με τ' ορκισθής 'μπορείς να με γελάσης εις απιστίας εραστών ο Ζευς γελά, μας λέγουν. Αν μ' αγαπάς, ειπέ μου το αληθινά, Ρωμαίε.
Όλη η μικρή συντροφιά δέχτηκε αυτό το σχέδιο, κι' ο καθένας αρχίνησε να εξασκή τα ταλέντα του. Η Κυνογόνδη αληθινά πολύ άσκημη, μα γίνηκε μια έξοχη ζαχαροπλάστισα. Η Πακέττα κεντούσε κι' η γριά φρόντιζε για τ' ασπρόρρουχα. Ως κι' αυτός ο αδερφός Γαρουφάλης δούλευε.
Όχι, δεν ονειρευόταν, όλα ήταν αληθινά: η αυλή ήταν γεμάτη ήλιο και σκιά, κάποιες σχίζες έπεφταν από το μπαλκόνι όπως πέφτουν οι πευκοβελόνες το φθινόπωρο και πέρα από τον τοίχο φαινόταν το Βουνό άσπρο σαν ζάχαρη και όλα ήταν γλυκά και τρυφερά όπως το πρωί, όταν είχε βγει από το σπίτι του ντον Πρέντου.
Έπειτα δε εις τας διαθήκας των, αποκλείονται μεν οι φίλοι, επικρατούν δε τα τέκνα και η φύσις, όπως είνε δίκαιον, οι δε κόλακες βλέποντες ότι εγελάσθηκαν, τρίζουν από πείσμα τα δόντια. ΤΕΡΨ. Αυτά είνε αληθινά.
— Φεύγω τώρα... μου σφύριξε στ' αφτί ένα μεσημέρι χειμωνιάτικο, κουφό, καταχνιασμένο κι άχαρο μεσημέρι. Κ' έφυγε· έφυγε στ' αληθινά, πέρασε σαν ίσκιος απάν' από τα δέντρα του κήπου μας, στάθηκε λιγάκι στη μουριά κάπως συλλογισμένο κ' έπειτα χύθηκε στο αντικρυνό μας σπίτι.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν