πεδιάδ

Ενημερώθηκε: 4 Μαΐου 2025

Και κάτω από την τράπεζαν άδειο σκαμνί σικόνει, 'που, ότ' έτρωγεν εστήριζε τα λαμπρά πόδια κείνος. 410 κ' οι επίλοιπ' όλοι του 'διδαν, και απ' άρτον και από κρέας γέμισαν το δισάκκι του• και, ως έμελλε να γύρη προς το κατώφλι, να γευθή των Αχαιών τα δώρα, εις τον Αντίνοον έμεινε και του 'πε• «Δόσε ω φίλε• των Αχαιών ο ύστερος δεν είσ', εξ εναντίας 415 η όψις σου η βασιλική μου δείχνει ότ' είσαι ο πρώτος. όθεν εσύ καλήτερα παρ' άλλος θε να δώσης ψωμί, κ' εγώ 'ς τα πέρατα της γης θα σε δοξάζω. ότι κ' εγώ πανευτυχής 'ς τον κόσμον ήμουν κ' είχα πάμπλουτο σπίτι και συχνά του πλανωμένου ανθρώπου, 420 όποιος και αν ήταν, έδιδα, και όποιαν και αν είχε ανάγκη. και δούλους είχ' αμέτρητους και άφθον' αυτά 'που κάμνουν να καλοζούν οι άνθρωποι και υπέρπλουτοι λογιούνται. αλλ' όλα μου τ' αφάνισεν η θέλησι του Δία. με πολυπλάνητους λησταίς μ' εκίνησε να υπάγω 425 'ς την Αίγυπτο, δρόμον μακρύν, όπως εκεί με χάση. τα ισόπλευρα καράβια μου 'ς του Αιγύπτου το ποτάμι έστησα• και τότ' έλεγα των ποθητών συντρόφων σιμά 'ς τα πλοία να σταθούν και αυτού να τα φυλάγουν, και πρόσκοποι ν' αποσταλούν 'ς ταις κορυφαίς τριγύρω. 430 κείνοι απ' αυθάδεια την ορμήν ακούσαν της ψυχής των, και τους ωραίους έβλαπταν αγρούς των Αιγυπτίων, παίρναν τα γυναικόπαιδα κ' εφόνευαν τους άνδραις. κ' ευθύς επήγε τ' άκουσμα 'ς την πόλι τους, κ' εκείνοι, άμα την βοήν άκουσαν, το χάραμμ' εφανήκαν• 435 και από πεζούς, απ' άλογα, και απ' του χαλκού την λάμψι όλ' η πεδιάδ' εγέμισε' και ο χαιρεβρόντης Δίας δείλιασε τους συντρόφους μου, και να σταθή κανένας δεν τόλμησ’, ότι αφανισμός μάς είχε ολούθε ζώσει. τότε πολλούς μου φόνευσαν μ' ακονισμένη λόγχη, 440 άλλους μου παίρναν ζωντανούς, ως δούλους να τους έχουν, κ' εμέ 'ς την Κύπρον έδωκαν, ως έτυχε, του ξένου του Ιακίδη Δμήτορα, της Κύπρου βασιλέα• κ' εκείθεν ήλθα τώρα εδώ πολύ βασανισμένος».

Homer - Ομήρου Οδύσσεια Τόμος Γ

Και ο συνετός Τηλέμαχος απάντησεν εκείνου• «Ατρείδη, εδώ πολύν καιρό να με κρατής μη θέλης• χρόνον εγώ θε να 'μενα ολόκληρον σιμά σου, 595 το σπίτι μου και τους γονείς χωρίς να επιθυμήσω• ότ' εις τους λόγους σου πολύ και εις τα διηγήματά σου τέρπομαι• αλλά βαρύνονται οι σύντροφοι 'ς την Πύλο την ιερή, και συ πολύν καιρό θα με κρατήσης. και ό,τι μου δώσης χάρισμα, ως θησαυρό θα το 'χω. 600 και εις την Ιθάκη τ' άλογα δεν παίρνω• θα τ' αφήσω εδώ 'ς εσέ, να τα χαρής εσύ, 'που κυριεύεις πλατειά πεδιάδ', όπ' άφθονα κύπερη και τριφύλλι, σίτοι, ζειαίς, πολύσταχα λευκά κριθάρια βγαίνουν. εις την Ιθάκη δεν είναι δρόμοι πλατείς, λειβάδια• 605 τόπος αιγιδοβόσκητος, αλλ' έχει χάραις όσαις δεν έχει ο αλογοβόσκητος, και 'ς τα νησιά δεν είναι ούτε λειβάδι ούτ' άλογα• κ' εξόχως 'ς την Ιθάκη».

Homer - Ομήρου Οδύσσεια Τόμος Α