United States or United States Virgin Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


Μου φαίνεται πως το καλλίτερο είναι να σε κρύψω εδώ την νύχτα, τώρα, πριν έλθη ο αφέντης μου. — Πού; — Κάτω, στο μικρό κατωγάκι, στο σοφά . . . ξέρεις; — Α! είπεν η Φραγκογιαννού, ως να της ήλθε μία ανάμνησις. — Και τα μεσάνυχτα, σαν λαλήση ταρνίθι . . . — Κοντά να φέξη, ό,τι ώρα νοιώσης . . . — Καλά! — Αν θέλης, σηκώνεσαι, και πας στο καλό, όπου σε φωτίση ο Θεός.

ΒΑΤΤΟΣ Μίλων, που πάντα ακούραστος βραδυάζεσαι στο θέρος κ' είσαι τραχύς σαν πέτρινος, ποτέ δε σούχει λάχει να νοιώσης πόθο στην καρδιά για κάποιονε που λείπει; ΜΙΛΩΝ Ποτέ. Τι πόθο στην καρδιά νάχω γι' αυτούς που λείπουν; ΒΑΤΤΟΣ Δε σούχει λάχει κάποτε γι' αγάπη ναγρυπνήσης; ΜΙΛΩΝ Ούτε κι αυτό· τέτοιες δουλειές μας κακοσυνηθίζουν. ΒΑΤΤΟΣ Εγώ ερωτοχτυπήθηκα εδώ κ' έντεκα 'μέρες.

Μα κάλλιο δες παραμέσα! Και πες μου, πώς θα βρίσκαμε τόπο να καθίσουμε, αν δεν μπορούσαμε και μυίγες να γίνουμε στην ανάγκη! Όσο για τις φωνές, καλά που δεν τις ακούμε με τα καθημερινά μας ταυτιά! Κόπιασε τώρα εσύ, που μου λιμπίζουσουν πολιτικά το πρωί, να τακούσης και να τα χορτάσης. Κόπιασε να το νοιώσης πως πολιτικά πάει να πη ποιος να πρωταρπάξη.

Κάθησε κοντά μου, είπε. Δε θα ερεθιστώ. Θα μιλήσω ήσυχα. Γιατί δεν είμαι πια ανήσυχη. Αιστάνουμαι μόνο πως γκρεμίζουνται όλα. Δεν είμαι πια εδώ, αν και δεν μπορείς να το νοιώσης ακόμα, γιατί ξέρεις τόσα λίγα και γιατί τόσα λίγα μπορούσα να σου πω και γω.

ΕΡΝΕΣΤΟΣ. — Εγώ σου λέω πως η ατομικότης είναι στοιχείο που φέρνει σύγχυση. ΓΙΛΒΕΡΤΟΣ. — Όχι, είναι στοιχείο που ξεσκεπάζει. Αν θέλης να νοιώσης τους άλλους, πρέπει να τονώσης την ατομικότητά σου. ΕΡΝΕΣΤΟΣ. — Και ποιο τάχα το αποτέλεσμα τότε; ΓΙΛΒΕΡΤΟΣ. — Θα σου το πω κ' ίσως σου το εξηγήσω καλύτερα μ' ένα ωρισμένο παράδειγμα.

Ρίχνει θλιβερές ματιές σε κείνην που λατρεύει, αλλά ο σεβασμός που της έχει κ' η παρουσία του πατέρα της τον εμποδίζουν να μιλήση, ν' ανοίξη το στόμα του, και της μιλεί μόνο με τα μάτια. Ωραία Φιλίς, πολύ πονώ, πολύ για σε υποφέρω· άνοιξε πεια τα χείλη σου κι' άνοιξε την καρδιά σου και πες μου ποια είν' η μοίρα μου· να ζήσω ή να πεθάνω; Δεν μπορείς τον πόνο μου να νοιώσης.

Μα η φύση σας τόσο τέλεια, τόσο τρανά καθρεφτίζεται σε κάθε σας λόγο, σε κάθε σας κάμωμα, που σας βλέπει άνθρωπος και λέει, «Αυτή είναι η γυναίκα· μη διαβάζης βιβλία να τηνε νοιώσης.

Μα όσο μπορώ να θυμηθώ, το γνώριζα πως δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους. Είχα αιστανθεί μέσα μου την ανάγκη να πεθάνω. Μπορείς να το νοιώσης, τι σου λέω τώρα; Μόλις μπορώ και το νοιώθω η ίδια.

Δεν πρέπει να ζαλίζεσαι για τέτοια πράγματα. Αν είναι να σε χάσω, αγόρι μου, δε θέλω πλέον να μείνω στον κόσμο. ΑΡΓΓΑΝ Αγάπη μου! ΜΠΕΛΙΝΑ Ναι, αγαπημένε μου, αν είμαι τόσο πολύ άτυχη να σε χάσω . . . ΑΡΓΓΑΝ Γυναικούλα μου! ΜΠΕΛΙΝΑ Η ζωή δε θα είναι πλέον τίποτα για μένα . . . ΑΡΓΓΑΝ Αγαπημένη μου! ΜΠΕΛΙΝΑ Και θα σ' ακολουθήσω στον άλλον κόσμο, για να νοιώσης την αγάπη που σου έχω.

Το λέγω όμως εσένα που είδες κόσμο, πως εκεί στο περιβόλι μου μέσα, τον ανακάλυψα. Από το πρωί ως το βράδυ σκαλίζω εκεί μέσα. Καιρό δε βρήκα ποτές να σταθώ και νακούσω τον Έξ' από δω, όταν ήρχουνταν και μου έψαλλε χίλιους σκοπούς στα χρόνια της νιότης μου. Λεφτέρη μου, αν είναι ένας ο Θεός, ένας είναι κι ο Παράδεισος, — η &δουλειά&. Δούλεψε, και θάμπης μέσα, δίχως να το νοιώσης πως ήμπες.